Της Καλλιόπης Τσιπλαντώνη,
Η Ανίτα Έκμπεργκ γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1931 στο Μάλμε της Σουηδίας. Μεγάλωσε σε μια πολυμελή οικογένεια και αρχικά εργάστηκε ως μοντέλο. Μάλιστα, ο γνωστός σκηνοθέτης Φελίνι περιγράφει: «Το λαμπερό δέρμα, τα κρυστάλλινα γαλανά της μάτια, τα χρυσαφένια μαλλιά και η ζωτικότητά της τη μετέτρεπαν σε ένα μεγαλειώδες πλάσμα, εξωγήινο και ταυτόχρονα συγκινητικό και ακαταμάχητο».
Η Έκμπεργκ ξεκίνησε την καριέρα της ως μοντέλο και το 1950 στέφθηκε Μις Σουηδία. Έφυγε για τις Η.Π.Α., με στόχο να γίνει Μις Υφήλιος, αλλά δεν τα κατάφερε. Η υποψηφιότητα αυτή, όμως, της χάρισε ένα συμβόλαιο ως νεαρή στάρλετ με την εταιρεία Universal και έτσι ξεκίνησε η πορεία της στον κινηματογράφο. Το 1956, κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα της πιο ελπιδοφόρας νέας ηθοποιού. Ενώ, όμως, δεν ήταν ευχαριστημένη με του ρόλους που της ανέθεταν, αποφάσισε να εγκαταλείψει την εταιρεία Universal κι έτσι το ντεμπούτο της στο σινεμά, το 1953, έγινε με την κωμωδία των Άμποτ και Κοστέλο “Abbott and Costello Go to Mars” και με τον «Τυχοδιώκτη του Μιζούρι» του Ρούντολφ Ματέ.
Εμφανίστηκε σε αρκετές ταινίες του Χόλιγουντ, πλάι σε διάσημους πρωταγωνιστές, όπως ο Τζον Γουέιν και η Λορίν Μπακόλ, ενώ το 1959 αποφάσισε να συνεχίσει τη σταδιοδρομία της στην Ιταλία. To 1960, συμπρωταγωνίστησε στη «Γλυκιά Ζωή» του Φελίνι, στο πλευρό του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, που ήταν και η μεγαλύτερή της επιτυχία. Η σκηνή στη Φοντάνα ντι Τρέβι ήταν αρκετή, για να χαρακτηριστεί «σύμβολο του σεξ» μιας ολόκληρης γενιάς. Μετά την τεράστια επιτυχία της ταινίας, η Έκμπεργκ συνεργάστηκε με τον Φελίνι, επίσης, στα φιλμ «Βοκκάκιος», «Οι Κλόουν» και «Η Συνέντευξη».
Στις προτάσεις γάμου και τα «φλερτ» της Έκμπεργκ, όπως αποκάλυψε η ίδια, συγκαταλέγονται και τα ονόματα των Τζιάνι Ανιέλι, Έρολ Φλιν, Γκάρι Κούπερ και Φρανκ Σινάτρα. Περιγράφοντας τους δύο αποτυχημένους γάμους της με τους σχετικά άσημους ηθοποιούς Άντονι Στιλ (1956-1959) και Ρικ Βαν Νάτερ (1963-1975) ως «δύο γάμοι παραήταν πολλοί», η Έκμπεργκ επέλεξε να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της σε σχετική απομόνωση. Έμενε σε ένα αγροτόσπιτο στις παρυφές της Ρώμης, έξω πλέον από τα φώτα των προβολέων, έχοντας αποσυρθεί από τον χώρο της ηθοποιίας το 2002.
Πολλοί την χαρακτηρίζουν χυμώδη, θυμίζοντας την Τζέιν Μάνσφιλντ και την Μέριλιν Μονρόε, εκείνη όμως είχε το προτέρημα της πρωταγωνίστριας ενός σκηνοθέτη, όπως ο Φεντερίκο Φελίνι. Τα τελευταία της χρόνια είχε εισαχθεί σε ένα νοσοκομείο στην επαρχία Ρόκα ντι Πάπα της Ρώμης, όπου και άφησε την τελευταία της πνοή. Το «παγόβουνο» της Σουηδίας «έλιωσε» στις 11 Ιανουαρίου 2015, αντιμετωπίζοντας, πέρα από τα προβλήματα υγείας της, και οικονομικά προβλήματα.
