Του Κωνσταντίνου-Ειρηναίου Σταμούλη,
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι πραγματικά αποζητάμε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Έχετε αναρωτηθεί ποτέ για τη σημασία του όρου «Προεδρευόμενη» στην Κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία; Πολλοί από εμάς μεγαλώνοντας θεωρούσαμε τη θέση συμβολική, αχρείαστη, περιορισμένων δυνατοτήτων. Ίσως γιατί, πράγματι, δεν είχαμε γνωρίσει (η γενιά του 2000 έστω), έναν Πρόεδρο, που να μας έδινε να καταλάβουμε τη βαρύτητα της συγκεκριμένης θέσης. Η κα. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, όμως, σπάει αυτόν τον κανόνα εντυπωσιακά. Η μέχρι σήμερα Προεδρία της νοηματοδοτεί την ουσία της θέσης της και αναδεικνύει τον ρόλο που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να επιτελεί στο πολίτευμά μας.
Η πορεία της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου στο αξίωμα του Προέδρου κρίνεται εξόχως θετική μέχρι και σήμερα, παρά τις δύσκολες και πρωτοφανείς συγκυρίες. Επί των ημερών της, άλλωστε, η Ελληνική Κυβέρνηση κλήθηκε να διαχειριστεί ζητήματα, όπως το προσφυγικό, η πανδημία του κορωνοϊού και τα ελληνοτουρκικά. Ζητήματα τα οποία έχρηζαν λεπτών χειρισμών, και μάλιστα μέσα σε ένα εκρηκτικό κλίμα. Εκείνη όμως κατάφερε να διατηρήσει τις ισορροπίες. Η κα. Σακελλαροπούλου πέτυχε να περιορίσει τον πολιτικό διχασμό και να αποτρέψει τον εθνικό, να εμπνεύσει του πολίτες και να τους ηρεμήσει σε στιγμές που ήταν απαραίτητο. Κατάφερε να τους κάνει να αισθανθούν ασφαλείς στη χώρα τους και αναβάθμισε (έστω και σε μικρό βαθμό) το πολιτικό επίπεδο της χώρας μας.
Ένα μικρό δείγμα του δρόμου, που η κα. Σακελλαροπούλου χαράσσει στην Προεδρία της, είναι η αλληλεπίδρασή της με τους πολίτες τις ημέρες των εορτών. Πιο συγκεκριμένα, τις παραμονές των Χριστουγέννων, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας άκουσε διαδικτυακά τα κάλαντα και αντάλλαξε ευχές με μέλη του Συλλόγου Συνδρόμου Down Ελλάδας, από τα παιδιά της Κιβωτού του Κόσμου, από έφηβους πρόσφυγες εθελοντές, από εθελοντές του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, από παιδιά δημοτικών σχολείων, καθώς και από παιδιά του εκκλησιαστικού γυμνασίου Ξάνθης.
Και αν όλα αυτά είναι αναμενόμενα για ένα σημαντικό πολιτικό πρόσωπο, τότε, σίγουρα, ξεχωρίζει θετικά η συμμετοχή της στο συσσίτιο της κοινωνικής κουζίνας «Άλλος Άνθρωπος». Ναι, καλά διαβάσατε, η Προέδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ενώ θα μπορούσε να παραμείνει στο Προεδρικό Μέγαρο, εκμεταλλευόμενη μάλιστα και τις συνθήκες της πανδημίας, πράττοντας τα απολύτως τυπικά και προβλεπόμενα, προτίμησε να επισκεφτεί την κοινωνική κουζίνα και να συνεισφέρει. Και για να προλάβω τους… καλοπροαίρετους, όχι, δεν το έκανε μονάχα για τις κάμερες. Η σκέψη μου έχει ως εξής: για τις κάμερες και τη θετική δημοσιότητα θα το έπραττε κάποιος του οποίου τα πεπραγμένα και η πορεία έχουν ελάχιστα πράγματα άξια αναφοράς. Αντιθέτως, η μέχρι σήμερα πορεία της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου κρίνεται, όπως προείπα, θετική. Έχει ποικιλία επιτευγμάτων η Πρόεδρος, για να επιδείξει και να σχολιαστεί θετικά και για να το πω λαϊκά, δεν είχε ανάγκη η κα. Σακελλαροπούλου να συμμετέχει στο συσσίτιο, προκειμένου να την επαινέσουμε, οι πράξεις της τόσο καιρό μιλούν από μόνες τους.
Οι πράξεις της δείχνουν ότι, μετά από χρόνια, η Ελληνική Δημοκρατία έχει μία Πρόεδρο αντάξιά της. Μία Πρόεδρο που από την πρώτη στιγμή στάθηκε δίπλα σε όλους τους πολίτες, δίπλα σε όλες τις κοινωνικές ομάδες. Δεν μπορούμε, άλλωστε, να ξεχάσουμε το τηλεφώνημα με τη μετανάστρια μοδίστρα στα Γρεβενά για τη κατασκευή 600 μασκών, που προορίζονταν για το προσωπικό του νοσοκομείου της πόλης. Δεν μπορούμε να λησμονήσουμε τα στιγμιότυπα με τους συγγενείς των θυμάτων της Marfin και σίγουρα δεν θα ξεχάσουμε την ενεργή συμμετοχή της στο συσσίτιο. Αυτές είναι μονάχα μερικές αναφορές από όλες εκείνες τις πρωτοβουλίες της, με τις οποίες έστειλε το μήνυμα της Δημοκρατίας, της Αλληλεγγύης, της Ανθρωπιάς και της Αξιοπρέπειας. Με αυτά τα όπλα, εκφράζεται και το όραμα για μια κοινωνία αξιών, ενώ τίθενται και οι βάσεις για μία κοινωνία που δεν αποκλείει, αλλά συσπειρώνει τις κοινωνικές της ομάδες. Άλλωστε, η κοινωνική ευημερία, για την οποία όλοι μοχθούμε, προκύπτει ως φυσικό προϊόν της ειρηνικής συνύπαρξης.
Με τις πράξεις της η κα. Σακελλαροπούλου ανεβάζει τον πήχη για την ποιότητα του πολιτικού συστήματος της χώρας μας. Διαχωρίζει εμφανώς το φιλολαϊκό στοιχείο της πολιτικής από το λαϊκιστικό και θέτει σταθερές τις βάσεις για το μέλλον. Η συνέχεια, είμαι βέβαιος, θα είναι ανάλογη. Το ερώτημα είναι πόσοι από εκείνους, που κρατούν στα χέρια τους τα κλειδιά της χώρας μας, θα τη μιμηθούν και πόσοι θα την επαινέσουν ευκαιριακά, πριν συνεχίσουν να αναπαράγουν το παλιό, το ξεπερασμένο, το αποτυχημένο.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ
- «Κατερίνα Σακελλαροπούλου και νέος πατριωτισμός ή Εθνικό είναι το Δημοκρατικό», liberal.gr, Γιώργος Φιντικάκης, 25/12/2020, διαθέσιμο εδώ
