Του Άγγελου Μαρίνου,
Με την είσοδο στον Φεβρουάριο, οι σχέσεις μεταξύ Ιαπωνίας και Ευρώπης επαναπροσδιορίζονται με μία νέα, ιστορικής σημασίας εξέλιξη. Αυτό συμβαίνει μέσω δύο συμφωνιών, τη Συμφωνία Οικονομικής Συνεργασίας και την Συμφωνία Στρατηγικής Συνεργασίας. Η Συμφωνία Οικονομικής Συνεργασίας συγκεκριμένα, αποτελεί την μεγαλύτερη οικονομική συμφωνία που έχει φέρει εις πέρας η Ένωση στην ιστορία της, καθώς μέσω αυτής, η ΕΕ και η Ιαπωνία αποτελούν την μεγαλύτερη ζώνη ελεύθερου εμπορίου που έχει υπάρξει.
Οι δασμοί θα μειωθούν κατά 99% και 97% από πλευράς Ευρώπης και Ιαπωνίας αντίστοιχα. Στα πλαίσια της συμφωνίας, η Ένωση θα μηδενίσει τους δασμούς στα Ιαπωνικά αυτοκίνητα εντός 8 ετών, ενώ η Ιαπωνία θα ανοίξει την αγορά της κυρίως σε καταναλωτικά και αγροτικά προϊόντα. Αυτή είναι μία αποφασιστική στιγμή για την Ένωση, καθώς η μείωση στους δασμούς των αυτοκινήτων αποτελεί βελτίωση των ανταγωνιστικών όρων της Ιαπωνικής έναντι της Γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, ενώ παράλληλα ενισχύεται η θέση της αγροτικής παράγωγης, ενδυναμώνοντας έτσι πιο αδύναμες οικονομίες εντός της Ένωσης. Οι εσωτερικοί διχασμοί που μαστίζουν την Ένωση είναι ισχυροί, επομένως από άποψης πολιτικής σηματοδότησης, αυτή η συμφωνία αποτελεί μία συμβολική απόφαση ενοποίησης.
Το timing της συμφωνίας δεν είναι τυχαίο. Η συμφωνία αυτή ολοκληρώθηκε, σε κάποιον βαθμό, ως αντίδραση στην αλλαγή οικονομικής πολιτικής των ΗΠΑ και την επιβολή αυξημένων δασμών. Η Ένωση, όπου οι εμπορικές της ροές με την Αμερική είναι ισχυρές, όφειλε να αναζητήσει σε νέες αγορές την οικονομική της συνέχεια. Η Ιαπωνία, όπου περίπου το 20% των εξαγωγών της προς την Ένωση προέρχεται από την αυτοκινητοβιομηχανία της, αντέδρασε επίσης στην αλλαγή του οικονομικού κλίματος. Το μερίδιο αγοράς των Ιαπωνικών αυτοκινητοβιομηχανιών εντός της ΕΕ φτάνει μόλις το 10%, αισθητά μικρότερο από το μερίδιο τους στην Ασία και την Αμερική. Η συμφωνία θα δώσει ανάσα στην Ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία, την οποία η πολιτική του προέδρου Τραμπ άφηνε ανοιχτή σε αναταραχές.
Η συνεργασία των δύο μελών ενισχύει το φιλελεύθερο εμπόριο, σε μία περίοδο οπού το μέλλον του φάνταζε δυσοίωνο. Μέσω της συμφωνίας, θα δημιουργηθούν αυξημένες εμπορικές ροές στο σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας, καθώς μεταξύ τους η Ένωση και η Ιαπωνία κατέχουν το 1/3 του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Η νίκη της Ένωσης δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Η συμφωνία έρχεται ως απάντηση στους επικριτές της, όπου την χαρακτηρίζουν ως υπερβολικά Γερμανοκεντρική και επιβλαβή για τις φτωχότερες, λιγότερο παραγωγικές χώρες. Η συμφωνία δίνει την δύναμη σε ακριβώς αυτές τις πιο αδύναμες οικονομίες να ενισχύσουν την παραγωγικότητα τους, κάτι που εφόσον επιτευχθεί θα δημιουργήσει πολιτική αποσυμπίεση σε άλλα χωρία, όπως για παράδειγμα ο Ιταλικός νότος. Ταυτόχρονα, η ΕΕ εξασφάλισε μία νίκη για τον οικονομικό φιλελευθερισμό, καθώς και έφερε πιο κοντά Δύση και Ανατολή, με θετικά υποπαράγωγα για πάρα πολλές χώρες. Το μόνο που μέλλεται να φανεί είναι το που αφήνει αυτή η συμφωνία τις σχέσεις ΕΕ-ΗΠΑ. Έστω και έτσι, τα νέα αυτής της συμφωνίας αποτελούν μία θετική εξέλιξη, όπου ενισχύει το Ευρωπαϊκό και ατομικό μέλλον κάθε χώρας εντός της Ένωσης.
Γεννηθείς το 1996 στη Κομοτηνή, είναι φοιτητής του Οικονομικού Τμήματος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, με κατεύθυνση στην οικονομική ανάλυση. Διαθέτοντας ακόρεστο ενδιαφέρον για τα πολιτικά, αρθρογραφεί στην κατηγορία των Οικονομικών του OffLine Post.
