Της Κυριακής Μαλλιαρίδου,
«Τέχνη και τεχνική» χρειάζεται η ελληνική γλώσσα για να την εξερευνήσεις, να την κατανοήσεις και να την χρησιμοποιήσεις. Γλώσσα δεν είναι μόνο το φωνητικό, ακουστικό και οπτικό σύστημα σημείων, αλλά η ταυτότητα ενός ολόκληρου έθνους. Παρ’ όλο που ερχόμαστε σ’ επαφή μαζί της, ακούγοντάς την, όντας έμβρυα μέσα από την κοιλιά της μητέρας, μεγαλώνοντας με τη μορφή κραυγών, ύστερα με επιφωνήματα και λέξεις και ολοκληρώνοντας με προτάσεις, η εκμάθηση της γλώσσας δε σταματά ποτέ. Μπορούμε, άραγε, να την κατακτήσουμε ποτέ ολοκληρωτικά; Την προστατεύουμε, όπως έκαναν οι πρόγονοί μας για να μας την παραδώσουν ακέραιη; Βοηθάμε στη διατήρηση και εξέλιξή της ή την αποδυναμώνουμε; Είναι ερωτήματα που θα πρέπει να δημιουργούνται σε όλους μας, έχοντας υπόψιν πως είμαστε κάτοχοι ενός τέτοιου δώρου.
«Η ελληνική έχει ομοιογένεια σαν τη Γερμανική, είναι, όμως, πιο πλούσια από αυτήν. Έχει τη σαφήνεια της Γαλλικής, έχει, όμως, μεγαλύτερη ακριβολογία. Είναι πιο ευλύγιστη από την Ιταλική και πολύ πιο αρμονική από την Ισπανική. Έχει, δηλαδή, ότι χρειάζεται για να θεωρηθεί η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης» είπε ο Γάλλος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, Κάρολος Φωριέλ. Ενώ τόσοι πολλοί άνθρωποι του πνεύματος έχουν αναγνωρίσει την αξία της και την έχουν ξεχωρίσει από τις υπόλοιπες, εμείς βρισκόμαστε σε ένα διαρκή πόλεμο μαζί της τα τελευταία χρόνια. Έχουμε αναρωτηθεί πόσο την κακομεταχειριζόμαστε; Αν έπαιρνε σάρκα και οστά, θα ένιωθε υπερήφανη για εμάς ή απογοητευμένη;
Αν και με το πέρασμα των χρόνων, η άποψη ότι για μία ψήφο τα ελληνικά δεν έγιναν διεθνής γλώσσα έχει ξεθωριάσει, κανείς δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει τη δύναμη και την ομορφιά της. Από πολλούς, η ελληνική γλώσσα πιστεύεται πως είναι αυτή που «γέννησε» τη Δημοκρατία. Δυστυχώς, διαπιστώνουμε όλο και πιο έντονα πως εξαιτίας της έκρηξης της τεχνολογίας, της ξενομανίας που μας διακατέχει και της υποβάθμισης της εκπαιδευτικής διαδικασίας κυρίως από τη Νέα Γενιά, πως ο γλωσσικός μας πλούτος κινδυνεύει όχι μόνο να διαστρεβλωθεί, αλλά σε βάθος χρόνου να εξαφανιστεί τελείως.
Ανοίγοντας καθημερινά την τηλεόραση, ακούγοντας ραδιόφωνο και διαβάζοντας τον τύπο, κατανοούμε πως οι λέξεις: «covid», «delivery», «lockdown», «courier», «rapid tests» και «click away» κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μας και ήρθαν για να μείνουν. Μέχρι σήμερα, θεωρούσαμε πως οι νέοι υιοθετούν και ενσωματώνουν μεγάλο αριθμό ξένων λέξεων στην αργκό τους, όμως, η αδιάκοπη χρήση των παραπάνω από ανθρώπους υψηλά ιστάμενους μας αποδεικνύει το αντίθετο. Από αυτούς θα περιμέναμε να μιλήσουν για «κορωνοϊό», για «διανομή φαγητού ή καφέ», για «γρήγορες δοκιμές», για «ταχυδιανομείς», για «απαγόρευση κυκλοφορίας» και για «αγορά προϊόντων έξω από τα καταστήματα». Όχι μόνο δε συμβαίνει αυτό, αλλά η παραπάνω τακτική γίνεται αρωγός, ώστε η μάζα να χρησιμοποιεί αυτό το πρότυπο, πιστεύοντας πως είναι κάτι ορθό και αποδεκτό, εφόσον προβάλλεται από τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία κατέχουν την πρώτη θέση στην πειθώ.
Έχετε σκεφτεί πόσες ξένες λέξεις χρησιμοποιούμε ημερησίως είτε στο γραπτό είτε στον προφορικό μας λόγο; Μάλλον όχι! Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να κάνουμε το εξής πείραμα: Για τρείς ημέρες να συγκεντρώνουμε σ’ ένα χαρτί πόσες αγγλικές λέξεις χρησιμοποιούμε. Το αποτέλεσμα μάλλον θα μας αγχώσει. «Δεν είμαι υπέρ του καμία ξένη λέξη στη γλώσσα μας, είμαι εναντίον του κατακλυσμού της από αυτές», τόνισε ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης. Θα αποτελούσε θετικό βήμα προόδου, λοιπόν, εάν κρατούσαμε τα λόγια του στη μνήμη μας και κάναμε μια αλλαγή στο χαρτί μας. Θα μπορούσαμε να βρούμε από το υλικό που συγκεντρώσαμε τις αντίστοιχες ελληνικές λέξεις κι από εδώ και πέρα, να θέσουμε ως στόχο να εμπλουτίσουμε το λόγο μας μ’ αυτές.
Καταληκτικά, θα ήθελα να τονίσω πως είναι στο χέρι μας, να εξασφαλίσουμε ένα μέλλον για τη γλώσσα μας. Όλοι γινόμαστε γονείς κι επειδή, όπως γνωρίζουμε, τα παιδιά αποτελούν τους φορείς της προόδου και της εξέλιξης είναι σημαντικό από μικρή ηλικία να τα φέρουμε σ’ επαφή με το βιβλίο, με το θέατρο, αλλά και με προγράμματα της τηλεόρασης και του διαδικτύου που δεν αλλοιώνουν την ελληνική. Έτσι, θα τη σεβαστούν, θα την κατανοήσουν και θα νιώσουν την εσωτερική ανάγκη μεγαλώνοντας να την διαφυλάξουν από κάθε κίνδυνο. Ήρθε η ώρα να κάνουμε «click away» από το μιμητισμό ξένων προτύπων!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- «Μπαμπινιώτης ξανά για click away: Δεν είναι δύσκολο να δοκιμάσουμε την ελληνική απόδοση», in.gr, διαθέσιμο εδώ
- «Η ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ», hellenicnews.com, διαθέσιμο εδώ
