Του Θάνου Κουλουβάκη,
Μετά το άρθρο που περιελάμβανε τρία κινηματογραφικά διαμάντια του εικοστού πρώτου αιώνα (βρείτε το εδώ), αποφάσισα ότι πρέπει να ακολουθήσει ένα άρθρο ίδιου μοτίβου, όπου θα παρουσιάζονται εν συντομία τρία μουσικά διαμάντια. Για να είμαι ειλικρινής, όταν ξεκίνησα να γράφω το εν λόγω άρθρο, δεν είχα σκοπό να προσθέσω μουσικά κομμάτια του ελληνικού ρεπερτορίου εξ ολοκλήρου· εν τούτοις, όταν αποπειράθηκα να επιλέξω μονάχα τρία τραγούδια μού ήταν ιδιαίτερα δύσκολο – έως αδύνατον. Συνεπώς, περιορίστηκα σε ελληνικά τραγούδια, δίχως αυτό να σημαίνει ότι η διαλογή ήταν εύκολη.
Παρακάτω, λοιπόν, θα βρείτε τρία ελληνικά μουσικά κομμάτια που ξεχώρισα και απόλαυσα. Τρία κομμάτια των τελευταίων δύο δεκαετιών που με συντρόφευαν σε ιδιαίτερες στιγμές και τα ακούω μέχρι και σήμερα. Δεν μπορώ να υποσχεθώ ότι θα σας αρέσουν, όμως θεωρώ ότι αξίζει να τους δώσετε μία ευκαιρία. Για να μην κουράσω, ωστόσο, δίχως άλλη καθυστέρηση περνάω στο πρώτο κομμάτι.
Ξύλινα Σπαθιά – Σιωπή
Η «Σιωπή» αποτελεί ένα από τα κομμάτια που με έκαναν να αγαπήσω τη φωνή του Παύλου Παυλίδη. Η μελωδία -κάθε φορά που την ακούω- με ταξιδεύει σε καλοκαιρινά βράδια, όμορφες ακρογιαλιές και εκστατικά συναισθήματα. Παρά την ηρεμία που εκπέμπει το συγκεκριμένο τραγούδι, αισθάνομαι πολύ έντονα τη δύναμή του, διότι οι στίχοι έχουν νόημα βαθύτερο που πραγματικά με συγκινεί. Θα σας πρότεινα να ακούσετε το συγκεκριμένο τραγούδι, ατενίζοντας τα άστρα και απολαμβάνοντας ένα ποτήρι κρασί μαζί με έναν άνθρωπο που αγαπάτε· αν είναι και περισσότεροι, δεν υπάρχει πρόβλημα. Το συγκεκριμένο τραγούδι πρέπει να αναφέρω ότι το έχω συνδέσει με τον έρωτα και ό,τι αυτός φέρνει μαζί του.
Βιολέτα Ίκαρη – Έλα και ράγισε τον κόσμο μου
Αυτό ήταν το πρώτο τραγούδι που άκουσα από τη Βιολέτα Ίκαρη και πραγματικά με εντυπωσίασε· τόσο η φωνή, η χροιά και η αύρα της όσο και οι στίχοι του συγκεκριμένου τραγουδιού με συγκλόνισαν και με συγκίνησαν συνάμα. Σε βάζει σε διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης και αναθεώρησης πολλών πραγμάτων και κυρίως συναισθημάτων. Η Βιολέτα Ίκαρη δεν τα βάζει μονάχα με την απώλεια, τον φόβο και την πίεση που η κοινωνία προκαλεί· τα βάζει και αντιμετωπίζει τις πληγές που έμειναν πίσω αλλά και όλες αυτές που θα κληθεί να αντιμετωπίσει – όλες αυτές που ο κάθε άνθρωπος καλείται να αντιμετωπίσει. Το «Έλα και ράγισε τον κόσμο μου» αποτελεί έναν ύμνο στον πληγωμένο έρωτα, στη μοναξιά, στην κενότητα που φωλιάζει ενίοτε μέσα μας. Αποτελεί μία κραυγή στη συμβατική κοινωνία, τα μικροπρεπή αισθήματα και τους συμβιβασμούς. Σας προτείνω να το ακούσετε μόνοι και μόνες· να μοιραστείτε αυτά τα τέσσερα λεπτά με τον εαυτό σας και τις σκέψεις σας.
Φοίβος Δεληβοριάς – Μόνο ψέματα
Το τελευταίο κομμάτι που αποφάσισα να εντάξω σε αυτή τη μικρή λίστα είναι και αυτό που με συγκίνησε περισσότερο. Πρέπει να παραδεχτώ ότι έχω αδυναμία στον Φοίβο Δεληβοριά. Ωστόσο, πιστεύω πραγματικά ότι το συγκεκριμένο τραγούδι αξίζει να βρίσκεται εδώ. «Μόνο ψέματα», λοιπόν, όπως όλα αυτά που λέμε στην καθημερινότητα – άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο. Ψέματα από έρωτα, από φόβο, από συνήθεια. Ο Φοίβος Δεληβοριάς στο εν λόγω τραγούδι περιγράφει την καθημερινότητα και τα μικρά και μεγάλα ψέματα που υπάρχουν μέσα σε αυτήν. Δεν θέλω, όμως, να αποκαλύψω περισσότερα γι’ αυτό το τραγούδι. Απλώς δώστε του την ευκαιρία να σας ταξιδέψει και -γιατί όχι- να σας συγκινήσει.
