Της Νικολίνας Σκόνδρα,
Η Σαντάκο Σασάκι γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου του 1943 στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας και αποτελεί σύμβολο των αθώων θυμάτων πολέμου. Ήταν μόλις δύο ετών, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες έριξαν την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα, όμως η Σαντάκο και η οικογένειά της δεν ήταν ανάμεσα στα θύματα. Τον Ιανουάριο του 1955, η Σαντάκο διαγνώστηκε με λευχαιμία και μπήκε στο νοσοκομείο. Ύστερα από μερικούς μήνες και αφού νοσηλευόταν στον Ερυθρό Σταυρό της Χιροσίμα, η Σαντάκο έφτιαχνε tsuru, ελπίζοντας ότι η κατάστασή της θα βελτιωνόταν.
Σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση, αν κάποιος που αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα κάνει μια ευχή και μετά φτιάξει 1.000 tsuru, η ευχή του θα γίνει πραγματικότητα. Το tsuru είναι από τα πιο διαδεδομένα σχέδια του Οριγκάμι και στην ιαπωνική γλώσσα σημαίνει γερανός (είδος πουλιού), το οποίο συμβολίζει τη μακροζωία και την ευτυχία. Η μικρούλα Σαντάκο δεν πρόλαβε, καθώς η υγεία της συνεχώς επιδεινωνόταν. Τελικά, έφυγε από τη ζωή στις 25 Οκτωβρίου του 1955. Υπάρχουν φήμες που υποστηρίζουν ότι οι συμμαθητές της έφτιαξαν τους υπόλοιπους χάρτινους λευκούς γερανούς, τους οποίους η Σαντάκο δεν πρόλαβε να φτιάξει και έριξαν και τους 1.000 στον τάφο της.
Ο θάνατος της Σαντάκο ήταν η αφορμή για τη δημιουργία ενός αγάλματος υπέρ της μνήμης των παιδιών που έχασαν τη ζωή τους τόσο άδικα από την ατομική βόμβα. Είναι γεγονός ότι χιλιάδες άνθρωποι και παιδιά από την Ιαπωνία άρχισαν να μαζεύουν χρήματα, για να φτιάξουν ένα μνημείο για τους φίλους τους, που χάθηκαν και τελικά κατάφεραν να πληρώσουν για το άγαλμα της Σαντάκο, η οποία κρατάει στα χέρια της έναν χρυσό γερανό. Το άγαλμα αυτό είναι ένα μήνυμα για την πολυπόθητη ειρήνη. Το 1958, το άγαλμα παρουσιάστηκε στη Χιροσίμα και βρίσκεται στο Πάρκο Ειρήνης της Χιροσίμα, στο οποίο κάθε χρόνο παιδία από όλο τον κόσμο καταθέτουν λευκούς γερανούς, καθώς τα παιδιά πάντα θα πιστεύουν στο ανέφικτο και πάντα θα κάνουν ευχές.
