Της Μαριτίνας Γκίνη,
Η Κατερίνα Γώγου ήταν Ελληνίδα ηθοποιός και ποιήτρια. Γεννήθηκε την 1 Ιουνίου 1940 στην Αθήνα, ενώ τα παιδικά της χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα εξαιτίας της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου. Οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν στην εφηβεία, η Κατερίνα έμεινε με τον πατέρα της, ο οποίος την στήριξε στην επιθυμία της να ασχοληθεί με τον χώρο της υποκριτικής.
Τα πρώτα της βήματα στον χώρο του θεάτρου τα έκανε στην τρυφερή ηλικία των 5 ετών, πολλοί τη χαρακτήριζαν παιδί θαύμα. Σπούδασε υποκριτική στη σχολή του Τάκη Μουζενίδη και χορό στη σχολή της Κούλας Πράτσικα. Το 1961, εμφανίζεται μαζί με τον Ντίνο Ηλιόπουλο στη θεατρική παράσταση «Άνδρας πέντε τοις εκατό», ενώ το 1962 συμμετέχει στην «Όμορφη Πόλη» και το 1963 «Η κυρία έχει νεύρα». Η Κατερίνα Γώγου διέγραψε μια σπουδαία πορεία και στον ελληνικό κινηματογράφο, έγινε γνωστή μέσα από τις ταινίες τις Φίνος Φιλμ στη δεκαετία του 1960. Συνήθως, υποδυόταν ρόλους, όπως την απείθαρχη μαθήτρια στο «Ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» ή την κάπως αφελή υπηρέτρια στο «Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα», ακόμα και τη μικρή ατίθαση αδερφή στο «Μια τρελή τρελή οικογένεια».
Τα χρόνια της μεταπολίτευσης βρίσκουν την Κατερίνα Γώγου μακριά από τον εμπορικό κινηματογράφο και πολιτικά οργανωμένη σε ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Το 1977, επιστρέφει στον σύγχρονο πλέον ελληνικό κινηματογράφο ως πρωταγωνίστρια στην ταινία «Βαρύ πεπόνι», για την οποία τιμήθηκε με το βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το 1984, λαμβάνει ένα ακόμα βραβείο από το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τη συμμετοχή της στην ταινία «Όστρια ή το τέλος του παιχνιδιού».
Εκτός από το θέατρο και τον κινηματογράφο, άφησε το δικό της στίγμα και στη νεοελληνική ποίηση. Κατόρθωσε να μεταδώσει τις αγωνίες της προσωπικής της διαδρομής στην τέχνη και τη ζωή. Η ποιητική της χαρακτηρίζεται από την έντονη ενασχόλησή της με πολιτικά ζητήματα, τις κοινωνικές της ανησυχίες και τον αναρχικό της χαρακτήρα. Το 1978, εκδίδει την συλλογή «Τρία κλικ αριστερά», ακολουθούν οι «Απόντες» και πολλά ακόμα ποιήματα. Η πορεία της στην ποίηση ολοκληρώθηκε μετά το θάνατό της με την συλλογή «Με λένε Οδύσσεια», η οποία εκδόθηκε το 2002.
Έφυγε από τη ζωή στις 3 Οκτωβρίου 1993 σε ηλικία 53 ετών, έπειτα από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.
