Της Στεφανίας Αρβανιτάκη,
Η Σκωτία είναι μια χώρα που φημίζεται αρκετά για τις αχανείς εκτάσεις βουνών και πεδιάδων που διαθέτει. Η απεραντοσύνη των σχεδόν βγαλμένων από ταινία, τοπίων της, μοιάζει να ξεπερνά κάθε προσδοκία. Πλήθος πεζοποριών οργανώνονται στα περίφημα Χάιλαντς, καθώς υπόσχονται μια θαυμάσια διαδρομή σε μέρη που δίνουν την εντύπωση άθικτης γης. Τέτοιου είδους εμβληματικά τοπία, ερημικά και μη, προσφέρουν την αίσθηση της κατάκτησης της ελευθερίας και της κίνησης, σε ένα περιβάλλον που αποτελεί πηγή ερεθισμάτων και σκέψεων. Πέρα από τις πεδινές εκτάσεις, τις θάλασσες, τις λίμνες και τα άγρια υψίπεδα, ορθώνεται προς τον ουρανό μεγάλο κύμα επιβλητικών κάστρων πολλών ετών, στα οποία θα γίνει αναφορά παρακάτω.
Από τα πιο γνωστά είναι το κάστρο της πρωτεύουσας της Σκωτίας, που δεν είναι άλλη από το Εδιμβούργο, μια πόλη με αμέτρητους πολιτιστικούς θησαυρούς. Ένα από τα πιο επισκέψιμα αξιοθέατα της «Αθήνας του Βορρά», όπως αποκαλείται διαφορετικά το Εδιμβούργο, είναι χτισμένο πάνω σε ένα ανενεργό ηφαίστειο και αποτελεί μέρος ενός κτηριακού συμπλέγματος, το οποίο εξαιτίας της φθοράς του χρόνου υπέστη ανακατασκευές. Πάραυτα, η παλαιότερη κατασκευή χρονολογείται τον 12ο αιώνα. Αναφέρομαι στο παρεκκλήσι της Αγίας Μαργαρίτας με αρχιτεκτονική και βιτρό που εντυπωσιάζουν κάθε επισκέπτη. Όπως είθισται, το κάστρο που δεσπόζει στο βουνό Castle Rock χρησιμοποιήθηκε ως φρούριο, ανάκτορο των βασιλιάδων που διέμεναν σε αυτό, αλλά και ως φυλακή. Σε αυτό φυλάσσεται η Πέτρα του Πεπρωμένου (Stone of Destiny) που χρησιμοποιούνταν για την τελετή ενθρόνισης του βασιλιά.
Συνεχίζοντας με τις καστροπολιτείες της Σκωτίας, δεν θα μπορούσε να μη γίνει λόγος για αυτήν του Στέρλινγκ (Stirling Castle). Τεράστιας ιστορικής σημασίας, καθώς εκεί δόθηκε η πρώτη μάχη για την ανεξαρτησία της Σκωτίας, η λεγόμενη μάχη του Στέρλινγκ, στην οποία οι Χάιλαντερς κατατρόπωσαν τον Εδουάρδο Α΄ της Αγγλίας (1239-1307) και τις στρατιωτικές του δυνάμεις. Ένας άλλος λόγος για τον οποίο είναι αρκετά γνωστό το συγκεκριμένο οχυρό είναι διότι σε αυτό έλαβε χώρα η στέψη της Μαρίας Α΄ Στιούαρτ (1542-1587), βασίλισσας της Σκωτίας. Το κάστρο αυτό βρίσκεται σε μια στρατηγική θέση που απειλήθηκε αρκετές φορές, αλλά η άμυνα του παρέμεινε ισχυρή.
Παραπάνω αναφέρθηκα στα Χάιλαντς, πρωτεύουσα των οποίων θεωρείται η Ινβερνές, πόλη της Σκωτίας στα βόρεια. Αρκετά γνωστή για την καλή ποιότητα ζωής, για τους μύθους που την περιβάλλουν, αλλά και για το γνωστό κάστρο του Inverness το οποίο και αποτελεί ορόσημο της πόλης και τουριστικό αξιοθέατο. Η περιοχή που χτίστηκε δεν είναι διόλου τυχαία, καθώς στο ίδιο μέρος ήταν προηγουμένως χτισμένο ένα μεσαιωνικό κάστρο. Ο ψηλός βράχος, πάνω στον οποίο χτίστηκε το οχυρό τον 19ο αιώνα, προσφέρει θέα στον ποταμό Ness και ο συνδυασμός αυτός δημιουργεί ένα κλίμα ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό.
Η Σκωτία έχει αμέτρητα κάστρα, πολλά εκ των οποίων προέρχονται από τη μεσαιωνική περίοδο, ενώ άλλα είναι μεταγενέστερα. Το κάστρο Culzean που βρίσκεται νοτιοδυτικά της Σκωτίας είναι χαρακτηριστικό για τις μεγάλες εκτάσεις πεδιάδων που διαθέτει και του έντονου πράσινου στοιχείου, καθώς γύρω από αυτό υπάρχει δάσος. Το κτίριο διαθέτει αρκετούς πύργους και η όψη του έχει αποτυπωθεί στο χαρτονόμισμα των πέντε λιρών της χώρας. Επιπρόσθετα, το κάστρο Fraser ανήκει και αυτό στην κατηγορία με τα κάστρα που περιβάλλονται από μεγάλες και περιποιημένες δασικές εκτάσεις. Βρίσκεται στο Aberdeenshire της Σκωτίας και έχει πρωταγωνιστήσει στις οθόνες του κινηματογράφου. Αυτό το μεγαλοπρεπές κτίριο χτίστηκε μεταξύ του 16ου και 17ου αιώνα και στο εσωτερικό του φιλοξενεί έπιπλα της οικογένειας Fraser, αλλά και πορτραίτα.
Τα θεαματικά κάστρα της Σκωτίας προσφέρουν μαγευτική θέα και ασκούν μια ακαταμάχητη γοητεία στους επισκέπτες. Αν και δεν έχουν διασωθεί όλα, όσα άντεξαν στον χρόνο αποτελούν κόσμημα της χώρας και καταλαμβάνουν μια αρκετά σημαντική θέση στην πολιτιστική κληρονομιά αυτής. Το σκωτσέζικο τοπίο θυμίζει ακόμη κάτι το μεσαιωνικό που σε καλεί να περιπλανηθείς σε αυτό και να θαυμάσεις κάθε ξεχωριστή πτυχή του!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Συλλογικό έργο, Σκωτία, Αθήνα 2008.
- Wilson-Neil, Εδιμβούργο-Γλασκόβη, Αθήνα 2002.
