Της Έλενας Αλέκου
Νέο έτος, νέες εξελίξεις περιμένουν να συμβούν, νέες εμπειρίες περιμένουν να τις ζήσουμε. Ωστόσο κάποια πράγματα παραμένουν ίδια…
Καλά καλά δεν πέρασαν οι γιορτές και ήδη οι διαφημίσεις online, στα περιοδικά και στην τηλεόραση έχουν αρχίσει να μας συμβουλεύουν πώς να χάσουμε το βάρος των γιορτών. Ένα πράγμα που παραμένει ίδιο, λοιπόν, είναι οι απαιτήσεις της κοινωνίας γύρω από την εικόνα του καθενός, τα λεγόμενα beauty standards. Ή μάλλον, δεν παραμένουν ίδια αλλά αλλάζουν προς το χειρότερο και λιγότερο ρεαλιστικό.
Οι σωματότυποι που προβάλλονται είναι ολοένα και πιο κοντά στα όρια της ανορεξίας ενώ η κοινωνία προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβάλλει τα πρότυπα αυτά σε όσο το δυνατόν μικρότερη ηλικία. Οι μικρές ηλικίες είναι πολύ πιο ευεπηρέαστες και συνεπώς καθίστανται καλύτερο κοινό προώθησης και συνέχισης των προτύπων αυτών.
Η πίεση συνεχίζεται στη εφηβική ηλικία όπου ο έφηβος αρχίζει να ανακαλύπτει το σώμα του και να παρατηρείται από τον κοινωνικό του περίγυρο ως προς το θέμα της εμφάνισής του. Τα πρότυπα που έχουν υποσυνείδητα περαστεί στους εφήβους δημιουργούν άγχος και ενοχές σε όσους δεν υπάγονται σε αυτά αλλά και φόβο σε όσους ανησυχούν μήπως ξεφύγουν από αυτά. Ενώ από την άλλη πλευρά δημιουργούν λανθασμένες προσδοκίες και συχνά γίνονται πηγή bullying και καυστικών σχολίων.
Φυσικά όλο αυτό συνεχίζεται στην ενήλικη ζωή καθώς ο καθένας «πρέπει» να υπάγεται στο «ιδανικό» πρότυπο που προβάλλεται, αλλιώς δεν θα έχει επιτυχία στην προσωπική αλλά πολλές φορές και στην επαγγελματική του ζωή.
Είναι πραγματικά τραγικό το πόσο η κοινωνικές απαιτήσεις έχουν διαστρέψει την εικόνα ενός υγιούς σώματος και έχουν καταστήσει ένα εντελώς στερημένο σώμα σαν πρότυπο και ιδανικό, και αυτό επειδή, πολλοί, στην προσπάθεια τους να το φτάσουν δημιουργούν προβλήματα και δυσλειτουργίες στον οργανισμό τους, πολλές φορές μη αναστρέψιμες.
Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία γενικότερη ευαισθητοποίηση περί του θέματος, πολλές φορές και από πρόσωπα της δημοσιότητας, κάτι πολύ κρίσιμο για την αναθεώρηση των beauty standards που τίθενται από το χώρο αυτό.
Πιο συγκεκριμένα ένα συγκεκριμένο κίνημα είναι το I_weigh (εγώ ζυγίζω), το οποίο δημιουργήθηκε από την αγγλικής καταγωγής ηθοποιό, Jameela Jamil. Η Jamil, η οποία είχε νευρική ανορεξία στην εφηβική της ηλικία, αγανακτισμένη από τις κοινωνικές απαιτήσεις απέναντι στις γυναίκες αποφάσισε να ξεκινήσει ένα κίνημα στα social media με σκοπό την αναθεώρηση της εκτίμησης του καθενός όχι με βάση το βάρος του αλλά με βάση την αξία του, τα επιτεύγματά του και γενικότερα πράγματα στη ζωή του για τα οποία είναι περήφανος.
Η ίδια ξεκίνησε ποστάροντας μία φωτογραφία στην οποία ανέφερε πράγματα για τα οποία είναι ευγνώμων στη ζωή της (για το ότι έχει καλούς φίλους, το ότι είναι οικονομικά ανεξάρτητη κ.α.). Τόνισε πως η κοινωνία μειώνει την αξία των γυναικών στο πόσο ζυγίζουν και προσκάλεσε τον καθένα να λάβει μέρος στο κίνημα αυτό.
Το I_weigh ξεκίνησε με στόχο τις γυναίκες αλλά συνέχισε και επεκτάθηκε περιλαμβάνοντας άνδρες, άτομα της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας, άτομα με ειδικές ανάγκες, άτομα με ψυχολογικά προβλήματα και γενικότερα άτομα διαφορετικά πετυχαίνοντας μια ευρεία εκπροσώπηση και παράλληλα παρακινώντας περισσότερα άτομα να συμμετάσχουν σε αυτό.
Σε λιγότερο από ένα χρόνο το κίνημα αριθμεί 2431 δημοσιεύσεις (οι οποίες αυξάνονται κάθε μέρα) και 286 χιλιάδες ακολούθους. Ήδη έχουν λάβει μέρος και πολλά άτομα της δημοσιότητας. Επιπλέον, η Jamil έχει θέσει ως όρο συμμετοχής να μην έχει επεξεργαστεί η εικόνα με κάποιο μέσο ή φίλτρο ώστε να εξασφαλίσει την ρεαλιστική απεικόνιση του καθενός.
Κινήματα σαν αυτό δείχνουν, τόσο από τα άτομα τα οποία τα ξεκινούν όσο και από τα άτομα που συμμετέχουν, πόσο σημαντική είναι μια αλλαγή στον τομέα αυτό. Από τη μεγάλη απήχηση που έχουν, καταλαβαίνει κανείς πως όντως υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη μεταστροφή των προτύπων, ώστε να περιλαμβάνουν ρεαλιστικούς και πράγματι υγιείς σωματότυπους, και φυσικά προωθώντας τη διαφορετικότητα και την μοναδικότητα του καθενός.
