Του Μιχάλη Γιαννακίδη,
Ο χρόνος είναι περιέργο πράγμα, τόσο προς την προέλευση και την τελική κατάληξη του όσο και προς τον τρόπο με τον οποίο εμείς οι άνθρωποι τον αντιμετωπίζουμε. Οι μακρινοί μας πρόγονοι δεν έδιναν μεγάλη σημασία στο πέρασμα του, ενώ ακόμη και μετά την εφεύρεση μεθόδων μέτρησης του τους πήρε αρκετό καιρό για να νοιάζονται για το ποιο ακριβώς σημείο της μέρας διανύουν. Τα πράγματα έχουν αλλάξει. Πλέον, ακόμη και τα μικρά παιδιά έχουν λεπτομερή προγράμματα με βάση τα οποία καθορίζεται η καθημερινότητα τους, με αποτέλεσμα ο χρόνος να έχει μεγαλύτερη αξία από ότι ποτέ.
Για αυτήν την ξαφνική άνοδο της ”μετοχής” του χρόνου δεν ευθύνονται μόνο οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής, αλλά και η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας. ΄Εχουμε τόσες πολλές επιλογές για το πώς θα περάσουμε ή θα σπαταλήσουμε τη μέρα μας και έτσι η ζωή μας έχει αλλάξει ριζικά.
Το καλοκαίρι, όταν δούλευα σε μία εφημερίδα, ένας συνάδελφος μου είχε πει : Έσεις για να βρείτε κοπέλα (για ακρίβεια, έιχε χρησιμοποιήσει ένα λιγότερο εκλεπτυσμένο, βλάσφημο, ρήμα) κάνετε swipe δεξιά. Αναφερόταν φυσικά στη γνωστή εφαρμογή Tinder, η οποία συνδέει χρήστες με αμφότερο σκοπό την ερωτική συνεύρεση. Ο συνάδελφος δεν ήταν λάθος, η εφαρμογή έχει εκατομμύρια χρήστες παγκοσμίως, αλλά δεν είναι μόνο το ρομάντζο το οποίο έχει υποστεί ένα ”βαρύ” χτύπημα από την τεχνολογία.
Οι μεγαλύτεροι σωστά κάνουν λόγο για το ότι η νέα γεννιά δεν διαβάζει αρκετά βιβλία ή δεν δίνει σημασία σε ολόκληρα μουσικά άλμπουμ και αντίθετα προτιμά να ακούει, πολλές φορές ανούσια singles. Η στάση των νέων ατόμων απέναντι στο διάβασμα μακροσκελών αναγνώσματων φαίνεται και σε αυτόν ακριβώς το άρθρο που τώρα διαβάζετε. Αφότου τελειώσω τη σύνθεση του θα πρέπει να ψάξω έναν πιασάρικο τίτλο και πιο σημαντικά, μία φωτογραφία/εξώφυλλο για το άρθρο που θα τραβήξει τα βλέμματα. Η αρθογραφία στον 21ο αιώνα δεν απαιτεί μόνο το περιεχόμενο του κομματιού να είναι ενδιαφέρον, αλλά και η εικόνα του να είναι σαγηνευτική. Πώς αλλιώς θα πείσεις τους ανθρώπους που θα το δουν στο timeline τους να κλικάρουν πάνω του;
Το ίδιο ισχύει και για τα παραδείγματα που ανέφερα παραπάνω. Η ανάγνωση βιβλίων και η μαγική αίσθηση που σου δίνουν ή η καθηλωτική εμπειρία που μπορεί να προσφέρει ένα καλό μουσικό άλμπουμ δεν έχει χαθεί, απλώς είναι πιο χαμηλά στο ράφι με τις πιθανές ψυχαγωγίες από το οποίο ο καταναλωτής επιλέγει, πίσω από την οθόνη του υπολόγιστη του (συνήθως). Η αφθονία των προιόντων που το ίντερνετ καθιστά διαθέσιμα, με μηδαμινή χρέωση, έχει συρρικνώσει τη διάρκεια προσοχής που διαθέτει ο μέσος άνθρωπος. Είναι δύσκολο να ”πουλήσεις” σε έναν έφηβο την ανάγνωση ενός βίβλιου όταν μπορεί, σε δευτερόλεπτα, να μεταφερθεί στην άγρια δύση, υποδυόμενος έναν καουμπόι και όταν βαρεθεί να μπορεί να γίνει ένας γκάνγκστερ στο φανταχτερό, εξαιρετικά ρεαλιστικό, κόσμο του Λος Άντζελες, μέσω της κονσόλας του.
Όταν ο συνάδελφος μου περίεγραψε με ποιον τρόπο η ”νεολαία” βρίσκει ερωτικό παρτενέρ η φωνή του είχε έναν επικριτικό τόνο με λίγη απογοήτευση μέσα. Είναι δικαιολογημένος; Εν μέρει, ναι, αφού η κριτική των πρακτικών των νεωτέρων από τους προηγούμενους είναι κάτι απόλυτα φυσικό.
Παράλληλα, ο τρόπος με τον όποιο συμπεριφέρεται η δική μου γεννιά είναι εξίσσου φυσολογικός. Μεγαλώνουμε με μία ηλεκτρονική συσκευή στο χέρι πριν καν μάθουμε να μιλάμε, αν δεν είχαμε αυτή την εξοικοίωση με την τεχνολογία από τόσο μικρή ηλικία τότε αυτό καθ’εαυτό θα ήταν αφύσικο, με όποιες συνέπειες και αν φέρνει, όπως η μεγαλύτερη διάσπαση προσοχής.
Η ανθρωπότητα συνεχώς αλλάζει και εξελίσσεται και αν, για κάποιο λόγο, αυτή η πρόοδος, η οποία τις τελευταιες δεκαετίες κινείται με γεωμετρικούς ρυθμούς, σταματήσει, τότε θεωρώ πως αυτό δεν θα είναι καλό για το είδος μας. Η απόρριψη των παλαιότερων μεθόδων όπως και οι αντιδράσεις σε αυτή την απόρριψη ειναι μέρος της διαδικασίας. Είμαι σίγουρος πως στο μέλλον θα προσπαθώ και εγώ με τη σειρά μου να πείσω το παιδί μου να αφήσει τα ψηφιακά γυαλιά του για ένα λεπτό, ωστέ να του δείξω πως τίποτα δε συγκρίνεται με ένα πατροπαράδοτο παιχνίδι Football Manager.
Μπορεί να μη μάθουμε ποτέ, αλλά ίσως η έλλειψη συγκέντρωσης των νέων και η λεγόμενη ”εμμονή” τους με την τεχνολογιία δεν είναι απαραίτητα ούτε καλή, ούτε κακή, αλλά απλώς η προσπάθεια τους να συμβαδίσουν με αυτή.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά μένει μόνιμα στην Αθήνα. Είναι τριτοετής φοιτητής Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων, στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και πιο συγκεκριμένα στον χώρο τον media, ενώ στον ελεύθερο του χρόνο, ασχολείται με την τέχνη και την άθληση.
