Της Αναστασίας Τσερμενίδου,
Ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου ήρθε και μας επανέφερε στη ρουτίνα, που ο καθένας από εμάς βιώνει διαφορετικά. Οι πρώτες βροχές άρχισαν να πέφτουν, το θερμόμετρο σημειώνει πλέον αισθητά χαμηλότερες θερμοκρασίες και τα κόκκινα, καφέ, πορτοκαλί φύλλα διασκορπίζονται. Δυστυχώς, ο Σεπτέμβρης έφερε μαζί του και ένα βαρύ επιδημιολογικό φορτίο και ως εκ τούτου ανησυχία και αβεβαιότητα για την πορεία της χώρας και του κόσμου. Ωστόσο, δεν περνούν τα πάντα από το χέρι μας και η τήρηση των μέτρων προστασίας και η ατομική ευθύνη μπορούν να κάνουν μικρά και αισθητά θαύματα.
Το φθινόπωρο είναι μία από τις αγαπημένες μου εποχές για εξορμήσεις και μικρά ταξιδάκια. Φυσικά, δεδομένης της επικίνδυνης και έκρυθμης κατάστασης, που αντιμετωπίζουμε με τον COVID-19, οι εκδρομές έχουν περιοριστεί και για εξωτερικό ούτε λόγος! Όμως, το ευχάριστο είναι πως ζούμε σε μια χώρα με πανέμορφους, ποικίλους και ελκυστικούς προορισμούς. Σήμερα, θα μιλήσω για την τριπλέτα: Έδεσσα-Λουτρά Πόζαρ-Όρμα. Τα μέρη αυτά βρίσκονται στη βόρεια Ελλάδα και συγκεκριμένα στον νομό Πέλλας. Και τα τρία εξίσου γραφικά και το καθένα ξεχωριστό για διαφορετικό λόγο.
Η πρωτεύουσα του νομού, η Έδεσσα, απέχει περίπου 90 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη και είναι ευρέως γνωστή για τους κρυστάλλινους καταρράκτες της. Οι καταρράκτες αυτοί είναι αποτέλεσμα ενός φυσικού φαινομένου, το οποίο δημιουργήθηκε έπειτα από έναν ισχυρό σεισμό, που συνέβη στην περιοχή το 14ο αιώνα. Το στοιχείο του νερού είναι διάσπαρτο σε όλη την πόλη! Εκεί που μπορεί να απολαύσει ο επισκέπτης το εντυπωσιακό αξιοθέατο της πόλης είναι το Πάρκο των Καταρρακτών στο βορειοανατολικό σημείο της Έδεσσας.
Σε ύψωμα εκτείνεται το Πάρκο με μεγάλους, μικρούς και μικρότερους καταρράκτες. Η τοποθεσία είναι μαγική: πυκνή βλάστηση, καταπράσινα και ψηλά πλατάνια, τρεχούμενα και ορμητικά νερά και μια επιβλητική και εκπληκτική θέα στον εύφορο μακεδονικό κάμπο. Η περιοχή πλημμυρίζει από τουρίστες και ντόπιους, οι οποίοι κατηφορίζουν το λιθόστρωτο και φιδωτό μονοπάτι για να φτάσουν όσο πιο κοντά γίνεται στους καταρράκτες. Μετά τα πρώτα σκαλοπάτια, στο κάτω μέρος του Μεγάλου Καταρράκτη ανοίγεται ένα μικρό σπήλαιο ελάχιστων μέτρων. Το σπήλαιο είναι προσβάσιμο και το αντίτιμο του εισιτηρίου είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Εισέρχεσαι και σκύβοντας φτάνεις στο εσωτερικό του. Εκεί αντικρίζεις μια θολωτή οροφή, στολισμένη με μαγευτικούς σταλακτίτες. Μετά τη γρήγορη και σύντομη εξερεύνηση του σπηλαίου, ακολουθούν στη σειρά οι καταρράκτες. Πρώτος ο Κάρανος καταρράκτης (ο Μεγάλος Καταρράκτης), ύψους 70 μέτρων περίπου, ίσως ο μεγαλύτερος στον ελλαδικό χώρο. Παρακάτω μικρά, απότομα σκαλιά οδηγούν σε μικρότερους καταρράκτες. Βέβαια, εδώ οφείλω να σημειώσω πως όλοι οι καταρράκτες δεν είναι ορατοί, καθώς αρκετοί καλύπτονται από τη ζωηρή βλάστηση. Άπτεται στη διάθεση του καθενός το πόσο χαμηλά θα μεταβεί για να εξερευνήσει την περιοχή.
Στο Πάρκο των Καταρρακτών υφίστανται επιπλέον ένα ενυδρείο, ένα Μουσείο Ερπετών και ένα Μουσείο Υδροκίνησης. Επιπρόσθετα, ψηλά, πριν ξεκινήσει ο επισκέπτης να κατηφορίζει, θα προσέξει έναν ευρύχωρο και καλαίσθητο χώρο εστίασης. Εκεί, μπορείς να απολαύσεις το ρόφημα ή το φαγητό σου, ακούγοντας, παράλληλα, τη μελωδία των γλυκών νερών και των γλυκόφωνων πουλιών.
Η Έδεσσα, όμως, πέρα από τους καταρράκτες, θεωρώ πως αξίζει να φημίζεται και για το εσωτερικό της πόλης της. Γιατί; Επειδή είναι απίστευτα γραφική! Στο κέντρο της πόλης, συναντά κανείς όμορφα, παλιά αρχοντικά σπίτια. Κατοικίες υπέροχες, πολλές πετρόκτιστες με εσωτερικές αυλές και με μια πιο πλούσια αρχιτεκτονική. Προς το κέντρο και φτάνοντας στον πεζόδρομο και την πλατεία, υπάρχουν διάσπαρτα καφέ-μπαρ με φοβερή εσωτερική διαρρύθμιση και διακόσμηση, αξιοζήλευτα. Αυτό που μου άρεσε δε είναι πως εκτείνονται δεξιά και αριστερά και στη μέση «τοποθετούνται» τα κανάλια, όπου κατεβαίνει δροσερό νερό. Υπέροχος συνδυασμός που δυσκολεύεσαι να συναντήσεις στις τσιμεντουπόλεις. Επίσης, σε στενάκια βρίσκονται και μικρά μαγαζιά, συνήθως οικογενειακές επιχειρήσεις, που πωλούν τοπικά προϊόντα όπως γλυκά του κουταλιού, τα οποία σίγουρα ο επισκέπτης οφείλει να δοκιμάσει και να γευτεί.
Πέρα από το Πάρκο των Καταρρακτών, ο τουρίστας μπορεί συνοπτικά να δει την αρχαία πόλη Αιγές στην τοποθεσία Λόγγος, τον Ψηλό Βράχο, τη βυζαντινή πλινθόκτιστη γέφυρα Κιουπρί, το ρολόι της πόλης, την παραδοσιακή συνοικία Βαρόσι, το δάσος της Γαβαλιώτισσας και την παλαιά Μητρόπολη.
Αλλάζοντας πορεία και οδεύοντας προς Αριδαία, θα συναντήσει κανείς τα Λουτρά Αριδαίας ή αλλιώς Λουτρά Λουτρακίου ή Λουτρά Πόζαρ. Ο απόλυτος φθινοπωρινός και χειμερινός προορισμός, Πρόκειται για μεταλλικές πηγές με θερμό νερό και ιαματική δράση. Ιδανικά όχι μόνο για ανθρώπους που υποφέρουν από κάποιο πρόβλημα υγείας, αλλά και για όσους αναζητούν στιγμές χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς. Είναι προορισμός για οικογένειες με ή χωρίς παιδιά, για ζευγάρια και για μεγάλες και μικρές παρέες.
Το κυριότερο, που πρέπει να τονίσω, είναι οι πολυάριθμες επιχειρήσεις, που προσφέρουν τα ιαματικά ζεστά νερά. Καλό θα ήταν, εφόσον οργανώνει κάποιος την εξόρμησή του σε τούτο το μέρος, να κάνει κράτηση τον χώρο καθώς και την ώρα, αφού η προσέλευση του κόσμου είναι διαρκής και αδιάλειπτη. Κατά τη γνώμη μου, αυτό που αξίζει να δοκιμάσει κανείς είναι τα υπαίθρια, δημόσια, ιαματικά νερά που αναβλύζουν από το βουνό, γύρω γύρω από ένα καταπράσινο και επιβλητικό τοπίο. Βέβαια, για να ζήσεις αυτή την εμπειρία, προϋπόθεση είναι ή να έχεις φτάσει νωρίς και να είσαι τυχερός, ώστε να μην πετύχεις πολύ κόσμο ή να μην σε ενοχλεί η πολυκοσμία (σε μετά κορωνοϊού εποχές, συνιστώ!).
Πέρα όμως από τα Λουτρά, ο επισκέπτης αξίζει να περπατήσει το Μαύρο Δάσος, που βρίσκεται δίπλα από τα Λουτρά. Μεγαλείο της φύσης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Μαγευτικό τοπίο που απαρτίζεται από πανύψηλα πεύκα. Γύρω γύρω κακοτράχαλα βουνά και απότομες πλαγιές. Ο ουρανός κάπου χάνεται και κάπου εμφανίζεται και οι κορυφές των δέντρων μοιάζουν σχεδόν να τον αγγίζουν. Ο δρόμος δύσβατος μεν, προσιτός δε. Ο διαβάτης μπορεί, ακολουθώντας τη διαδρομή, να φτάσει μέχρι και την κορυφή, εφόσον το επιτρέπουν και οι καιρικές συνθήκες. Ακριβώς δίπλα βρίσκεται το χωριό Όρμα. Ένα μικρό χωριό με λιγοστούς κατοίκους, περιτριγυρισμένο από πευκόφυτες βουνοπλαγιές και φουντωτά δέντρα. Η Όρμα εκτείνεται κατά βάση στους πρόποδες του όρους Βόρας και διακρίνεται για το καλό και νόστιμο φαγητό και το γλυκόπιοτο κρασί.
Συνοψίζοντας, ακόμη και υπό αυτές τις εξαιρετικές και έκτακτες συνθήκες, είναι εφικτό να ξεκλέβουμε χρόνο από την καθημερινότητά μας και να προσφέρουμε στον εαυτό μας εμπειρίες και αναμνήσεις. Η Ελλάδα μας διαθέτει φανταστικά μέρη, χιλιάδες, για να είμαστε ακριβείς, που αναμένουν να τα ανακαλύψουμε. Η δική μου εκδρομή στον νομό Πέλλας θα μου μείνει αξέχαστη. Την προτείνω ανεπιφύλακτα και δεν μπορώ παρά να προσμένω και να αδημονώ για την επόμενη.
