17.1 C
Athens
Τετάρτη, 18 Δεκεμβρίου, 2024
ΑρχικήΕυρώπηΠεριβάλλονΗ πραγματικότητα της αποδάσωσης

Η πραγματικότητα της αποδάσωσης


Της Σαμπίν Καμχή,

Χάνουμε 18,7 εκατομμύρια στρέμματα δάσους ετησίως, που ισοδυναμούν με 27 γήπεδα ποδοσφαίρου κάθε λεπτό. Είναι πολλές οι αιτίες της αποψίλωσης των δασών. Σύμφωνα με το WWF (World Wide Fund for Nature), τουλάχιστον τα μισά από τα δέντρα που κόβονται παράνομα από τα δάση χρησιμοποιούνται ως καύσιμα. Άλλες αιτίες συμπεριλαμβάνουν την δημιουργία χώρου για αστικοποίηση και για την εκτροφή ζώων, τη δημιουργία εμπορικών ειδών όπως το χαρτί, τα έπιπλα, τα σπίτια και τη δημιουργία εξαιρετικά δημοφιλών καταναλωτικών αντικειμένων όπως το φοινικέλαιο.

Τα δάση με μεγαλύτερη πιθανότητα να απειληθούν βρίσκονται και στις πιο θερμές περιοχές του πλανήτη: Κεντρική Αμερική, Κεντρική Αφρική, Νοτιοανατολική Ασία. Στην Κεντρική Αμερική παραμένουν περίπου 150.000 km2 από τα 240.000 km2. Επίσης, η έκταση στα τροπικά δάση της Ισημερινής Αφρικής έχει μειωθεί περισσότερο από τα δύο τρίτα. Η μεγαλύτερη έκταση δάσους στη Νοτιοανατολική Ασία βρίσκεται στην Ινδονησία και στις Φιλιππίνες. Εκτιμάται ότι προηγουμένως η συνολική έκτασή του ήταν 15,1 εκατομμύρια km2, ενώ σήμερα είναι 4,2 εκατομμύρια km2. H Ινδονησία είναι η χώρα με την μεγαλύτερη αποδάσωση. Τον περασμένο αιώνα, η Ινδονησία έχει χάσει τουλάχιστον 39 εκατομμύρια στρέμματα δασικής γης, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Maryland και του World Resource Institute. Το μεγαλύτερο δάσος στον κόσμο είναι ο Αμαζόνιος στη Νότια Αμερική. Περίπου το 17% του δάσους έχει χαθεί τα τελευταία 50 χρόνια, κυρίως λόγω της εκτροφής βοειδών. Το 2017 συγκεκριμένα, εκτιμάται πως «μια έκταση όσο πέντε φορές η έκταση του Λονδίνου ισοπεδώθηκε». Η αποδάσωση σε αυτή την περιοχή είναι ιδιαίτερα έντονη κοντά σε πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές, δρόμους και ποτάμια, αλλά ακόμη και απομακρυσμένες περιοχές έχουν καταπατηθεί, λόγω της ανακάλυψης μαονιού, χρυσού και πετρελαίου. Εάν η αποψίλωση των τροπικών δασών συνεχίσει με τους ίδιους ρυθμούς, μπορεί να εξαφανιστούν εντελώς σε μόλις 100 χρόνια, σύμφωνα με την National Geographic.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που προκαλείται από την αποδάσωση είναι ο αντίκτυπος στον παγκόσμιο κύκλο άνθρακα και ως συνέπεια, η όξυνση της κλιματικής αλλαγής. Τα δέντρα απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακα, που διαφορετικά θα ήταν ελεύθερο στην ατμόσφαιρα. Η αποψίλωση των δασών υπονομεύει αυτή τη σημαντική λειτουργία απορροής του. Περίπου 300 δισεκατομμύρια τόνοι άνθρακα, 40 φορές οι ετήσιες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από ορυκτά καύσιμα αποθηκεύονται σε δέντρα, σύμφωνα με τη Greenpeace. Η αποψίλωση των δένδρων όχι μόνο μειώνει την ποσότητα αποθηκευμένου άνθρακα, αλλά και απελευθερώνει αυτό το χημικό στοιχείο στον αέρα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όταν τα δέντρα πεθαίνουν, απελευθερώνουν τον αποθηκευμένο άνθρακα. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Αξιολόγηση των Δασικών Πόρων του 2010, η αποψίλωση των δασών απελευθερώνει σχεδόν ένα δισεκατομμύριο τόνους άνθρακα στην ατμόσφαιρα ετησίως. Αυτό αντιστοιχεί στο 15% όλων των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου.

Μια ακόμη συνέπεια της αποδάσωσης είναι η εξαφάνιση πολλών φυτικών και ζωικών ειδών. Οι προβλεπόμενες απώλειες ζώων, εάν η αποψίλωση των τροπικών δασών συνεχίσει, θα είναι εξαιρετικά υψηλές. Το 18% κάθε ομάδας ζώων, με εξαίρεση τα μεγάλα θηλαστικά και τα κουνούπια, και πάνω από 28% για επτά ομάδες συνολικά αναμένεται να εξαφανιστούν.

Για ακόμη μια φορά, τα στοιχεία αυτά είναι συγκλονιστικά. Πολλές από τις επιλογές που κάνουμε κατά τη διάρκεια της ημέρας όταν ψωνίζουμε, τρώμε ή ακόμα και οδηγούμε, τροφοδοτούνται από την αποδάσωση. Υπάρχουν αρκετοί τρόποι που ο καθένας μας μπορεί να εφαρμόσει για να μη συμβάλλει στο πρόβλημα. Για παράδειγμα, μπορούμε να προσπαθήσουμε να μειώσουμε τη χρήση του χαρτιού, να ανακυκλώνουμε και να αγοράζουμε ανακυκλωμένα προϊόντα, και να ψάχνουμε για πιστοποίηση του Forest Stewardship Council (FSC) για αγορά ξύλου και προϊόντα ξύλου. Οι διατροφικές μας επιλογές είναι επίσης πολύ σημαντικές. Η μείωση της κατανάλωσης ζωικών προϊόντων όπως το κρέας και τα γαλακτοκομικά μπορεί να βοηθήσει στην προστασία δασικών εκτάσεων. Επιπλέον, αν δεν υπάρχουν απτές αποδείξεις ότι το φοινικέλαιο παράγεται με βιώσιμο τρόπο, προσπαθήστε να μην το αγοράζετε καθόλου.

Σαμπίν Καμχή

Είναι γεννημένη το 1998 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Σχολή Μωραΐτη και πλέον ζει και σπουδάζει στο Λονδίνο, στο Τμήμα Business and Management του University Of Reading. Αρθρογραφεί για το περιβάλλον στην κατηγορία του Ελεύθερου του OffLine Post.

 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ