Της Χρύσας Στεργίου,
Ποδαρικό στις δηλώσεις του ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έκανε με ένα συνηθισμένο για αυτόν τρόπο, θέλοντας να δείξει αποφασιστικότητα για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων της Τουρκιάς σε Κύπρο, Αιγαίο καθώς και για το ανατολικό κομμάτι της λεκάνης της Μεσόγειου. Το μήνυμα του για την νέα χρόνια αναφέρει ότι: “Ο λαός τους και οι αδελφοί τους που ζουν στην περιοχή να έχουν ένα μέλλον μέσα σε ασφάλεια και γαλήνη. Η χώρα μας δεν είναι η αιτία για τα γεγονότα της περιοχής και δεν θα είναι ούτε το θύμα. Τα βήματα που κάνουμε τα κάνουμε τα σχεδιάζουμε με αυτή την αντίληψη και τα πραγματοποιούμε. Οι εξελίξεις στη Συρία είναι αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών. Συνεχίζουμε να συμβάλλουμε και για τη σταθερότητα του Ιράκ. Την αποφασιστικότητά μας για διαφύλαξη των δικαιωμάτων μας στην Κύπρο, την ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, την επιδεικνύουμε τόσο σε πολιτικό επίπεδο όσον και στο πεδίο δράσης”
Με βάση τα παραπάνω λόγια του Ερντογάν από την αρχή της χρονιάς, θα ήθελα να προσπαθήσω να κάνω μια εκτίμηση για το τι επρόκειτο να συμβεί σε ζητήματα που μας συνδέουν με την γείτονα χώρα όπως είναι το κυπριακό, το Αιγαίο και τέλος τα ενεργειακά. Ένα εγχείρημα δύσκολο καθώς την περιοχή την χαρακτηρίζει μια γεωπολιτική ρευστότητα που πιστεύω θα ακολουθήσει και το νέο έτος.
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, σε συνέντευξη που έδωσε στο κυπριακό πρακτορείο ειδήσεων, σε ερώτηση που του απηύθυναν για το πόσο καθοριστικό είναι το 2019 για το κυπριακό που βασανίζει για πάνω από μισό αιώνα την μεγαλόνησο σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις και υπό την εξελικτική διαδικασία για την διαμόρφωση των όρων αναφοράς, ανέφερε πως «αναμφίβολα και χωρίς καμία δόση υπερβολής αποτελεί έτος σταθμό για το Κυπριακό και τις προσπάθειες επίλυσής του». Τόνισε πως πρέπει να επιτευχθεί το μεγάλο στοίχημα της ελληνοκυπριακής πλευράς, το οποίο αναφέρεται σε μια συνομολόγηση των όρων αναφοράς που θα επιτρέψουν την ουσιαστική, στοχευμένη και με προοπτική αποτελεσμάτων διαπραγμάτευση. Με αρωγό τα παραπάνω πρέπει η συμφωνία επί των όρων αναφοράς και η επανέναρξη ουσιαστικών και υποσχόμενων συνομιλιών. Κάτι που σύμφωνα με τον ίδιο μεταφέρθηκε με πλήρη σαφήνεια στην απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Τζέιν Χολ Λουτ. Επεσήμανε πως το ζητούμενο μέσα από τους όρους αναφοράς, που θα αγγίζουν τόσο θέματα ουσίας, όσο και θέματα διαδικασίας, είναι να ξεκαθαρίσουν απόλυτα τα δεδομένα σε σχέση με τις συνομιλίες και να υπάρχει κοινή ανάγνωση από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Ποιο συγκεκριμένα ο Υπουργός Εσωτερικών της κυπριακής δημοκρατίας ανέφερε ότι: «Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ανάμεσα σε άλλα, μέσα από τους όρους αναφοράς αναμένεται η επιβεβαίωση του κεκτημένου της τελευταίας διαπραγματευτικής διαδικασίας, του Πλαισίου Γκουτέρες, αλλά και θεμάτων διαδικασίας, όπως για παράδειγμα αν μια νέα προσπάθεια θα ξεκινήσει με διακοινοτικές συνομιλίες στη Λευκωσία, ή με μια νέα Διάσκεψη για την Κύπρο». Είπε πως η θετική κατάληξη σε όρους αναφοράς, που θεωρεί ως ένα απόλυτα εφικτό στόχο αν πραγματικά όλοι οι εμπλεκόμενοι αντιλαμβάνονται ότι η παρούσα κατάσταση πραγμάτων είναι επικίνδυνη για το σύνολο του κυπριακού λαού, θα οδηγήσει στο δεύτερο ορόσημο για το Κυπριακό το 2019. «Ένα ορόσημο που δεν είναι τίποτα άλλο από την έναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων που να δύνανται να οδηγήσουν σε ένα θετικό αποτέλεσμα». Μάλιστα, επεσήμανε πως «είναι έντονη η πεποίθησή μας, και προς αυτή την κατεύθυνση εργαζόμαστε, πως το σημερινό απαράδεκτο status quo δεν μπορεί να αποτελεί τη λύση του Κυπριακού».
Με όλα αυτά που ακολούθησαν παραπάνω στην συνέντευξη του Κ. Χριστοδουλίδη μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι κατά την διάρκεια του νέου έτους η ελληνοκυπριακή πλευρά θα πιέσει για μια ευνοϊκή προς αυτήν επίλυση του κυπριακού. Αλλά γνωρίζουμε πως η κατάληξη της θα είναι ακριβός η ίδια με της προηγούμενες συνομιλίες των δυο πλευρών . Αφού η Κύπρος είναι μείζον ζήτημα ασφαλείας για την Τουρκία. Που σύμφωνα με τα ιστορικά δεδομένα έχουν σχεδιαστεί από αυτήν στρατηγικοί τρόποι για την κατάληψη της όπως είναι το σχέδιο Νιχάτ Ερίμ, σχέδιο ανάκτησης Κύπρου του Ισμαήλ Τάνσου. Πέραν όμως το ζήτημα της ασφάλειας έχουν έρθει στο προσκήνιο και τα τεραστία αποθέματα υδρογονανθράκων στην Α.Ο.Ζ. της Μεγαλονήσου, κάτι που θα σκληρύνει περισσότερο την στάση της τουρκικής πλευράς. Αρά, η εξίσωση του κυπριακού προβλήματος δεν έχει άγνωστα στοιχεία αλλά μόνο γνωστά. Δυστυχώς, μας αποκαλύπτουν ότι και αυτή η προσπάθεια επίλυσης του θα βρεθεί στο κενό και θα παραμένει στα άλυτα προβλήματα που βαραίνουν την διεθνή σκηνή.
