Της Αγγελικής Μανωλάκη,
«Εάν είσαι αρκετά τυχερός, ώστε να έχεις ζήσει στο Παρίσι ως νέος άντρας, τότε, όπου και να πας για την υπόλοιπη ζωή σου, μένει μέσα σου, γιατί το Παρίσι είναι μια κινητή γιορτή.»
Ernest Hemingway, A Moveable Feast
Η Μονμάρτρη (γαλλικά: Montmartre, προφέρεται Μονμάρτρ) είναι ένας από τους υψηλότερους λόφους και παλαιό προάστιο του Παρισιού, ύψους 130 μέτρων. Από εκεί, έχετε θέα περίπου 50 χλμ. στον ορίζοντα, ειδικά αν έχει καλό καιρό. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της πόλης, ανήκει στο 18ο διαμέρισμά (18e Arrondissement) της και αποτελεί μία από τις πιο γνωστές περιοχές της. Τα νότια όριά της προσδιορίζονται από τη λεωφόρο Κλισί.
Υπάρχουν τρεις πιθανές εξηγήσεις σχετικά με το πώς πήρε το όνομα της και οι τρεις δείχνουν ότι η ύπαρξη της Μονμάρτρης ή Μονμάρτης ανάγεται στην απώτατη αρχαιότητα. Μία από αυτές θέλει τον λόφο να ονομάζεται έτσι προς τιμήν του θεού Άρη [“Mont de Mars”, (= όρος του Άρη)] ή του θεού Ερμή [“Mont de Mercure” (όρος του Ερμή)], λόγω της πιθανής ύπαρξης ναού, αφιερωμένου σε μια από τις δύο αυτές θεότητες, κατά τη ρωμαϊκή περίοδο. Μια άλλη θεωρία, σχετικά με την ονοματοδοσία της περιοχής, αντλεί στοιχεία από τον αποκεφαλισμό τριών αγίων, του Αγίου Διονύσιου, επισκόπου του Παρισιού, Ελευθέριου και Ρούστικου, περίπου το 252. Ως εκ τούτου, είναι πιθανό να ονομάστηκε «Όρος των μαρτύρων» (“Mont des martyrs”). Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, μετονομάστηκε προσωρινά σε Montmarat (Μονμαρά) προς τιμήν του επαναστάτη Ζαν Μαρά (Jean Marat).
Το 1798, στη δυτική πλαγιά του λόφου, δημιουργήθηκε το ομώνυμο κοιμητήριο ή λεγόμενο «βόρειο νεκροταφείο» του Παρισιού. Σ΄ αυτό, βρίσκονται οι τάφοι του ποιητή Θεόφιλου Γκωτιέ, του ζωγράφου Οράς Βερνέ, των συνθετών Εκτόρ Μπερλιόζ και Ζακ Όφενμπαχ, του Γερμανού ποιητή Χ. Χάινε, του Ρώσου χορευτή Β. Νιζίνσκι, του Γάλλου σκηνοθέτη Φρανσουά Τρυφώ κ.ά.
Η Μονμάρτρη εξελίχθηκε, από τις αρχές του 19ου αιώνα και μέχρι τις αρχές του 20ου, σε ένα σημαντικό κέντρο καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων και τόπο συγκέντρωσης πολλών, κυρίως φτωχών, διανοούμενων, καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων, ο Βίνσεντ βαν Γκογκ, ο Ανρί Ματίς και ο Πάμπλο Πικάσο, καθώς, επίσης, γυναικών ελευθερίων ηθών και διαφόρων σπουδαστών, που όλοι σχεδόν από τον τρόπο ζωής τους έδιναν έναν ιδιότυπο χαρακτήρα στην περιοχή, που ονομάστηκε μποέμικη (bohème).
Έτσι, η συνοικία της Μονμάρτρης, πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτέλεσε, λόγω της φιλοξενίας αρκετών κέντρων διασκέδασης, με πολυάριθμα καμπαρέ, όπως το θρυλικό Μουλέν Ρουζ (=Κόκκινος Μύλος), το Lapin Agile (=Σβέλτο Κουνέλι) και το Le Chat Noir (=Ο Μαύρος Γάτος), το επίκεντρο της μποέμικης ζωής όλης της Ευρώπης.
Τι να δείτε στη Μονμάρτη
- Βασιλική της Ιερής Καρδιάς της Μονμάρτης (Sacré-Cœur Basilica)
Η Βασιλική της Ιερής Καρδιάς της Μονμάρτης χτίστηκε μεταξύ του 1875 και 1914 από τον αρχιτέκτονα Πωλ Αμπάντι, κατά τη ρωμανο-βυζαντινή περίοδο. Ο Αμπάντι ήταν αρχιτέκτονας, γνωστός για την αποκατάσταση του καθεδρικού ναού του Périgueux, τον οποίο επαναδόμησε με αρχιτεκτονική αρκετά παρόμοια με αυτή της Βασιλικής της Ιερής Καρδιάς της Μονμάρτης.
Η κορυφή του λόφου της Μονμάρτρης, όπου βρίσκεται σήμερα η εκκλησία, αποτελούσε ανέκαθεν μια άκρως ιερή και μυστηριώδη θα έλεγε κανείς τοποθεσία. Λέγεται ότι δρυΐδες της εποχής τελούσαν μυστήρια εκεί και τελετές, δοξάζοντας τους θεούς τους και ότι οι Ρωμαίοι είχαν χτίσει ναούς αφιερωμένους στους θεούς Άρη και Ερμή.
Η έντονη λευκή όψη του ναού οφείλεται σε ένα συγκεκριμένο είδος πετρώματος, προερχόμενο από το λατομείο Château-Landon, αλλά όχι μόνο. Σε καιρικές συνθήκες με έντονη υγρασία, ο ασβεστίτης, που απαρτίζει το πέτρωμα, λειτουργεί σαν χλώριο, «ξεπλένοντας» και ανανεώνοντας το χαρακτηριστικό του λευκό χρώμα. Προφανώς και αυτό είναι έντονης πρακτικής σημασίας, αλλά και αλληγορικής σημασίας, απεικονίζοντας την πίστη και τη δύναμή της να εξυγιάνει τον άνθρωπο, απομακρύνοντας τις «ακαθαρσίες».
Η εκκλησία είναι ανοιχτή καθημερινά από τις 6 π.μ. έως τις 10.30 μ.μ., με την είσοδο να είναι δωρεάν, ενώ για επισκέψεις σε ομάδες δεν απαιτείται κάποια κράτηση. Η πρόσβαση στο τρούλο βρίσκεται έξω από τη Βασιλική στα αριστερά και από εκεί και έπειτα υπάρχουν… 300 βήματα προς «αναρρίχηση» και χωρίς ανελκυστήρα! Η εκκλησία διατίθεται για επίσκεψη κάθε μέρα από τις 8.30 π.μ. έως τις 8 μ.μ. (Μάιο έως Σεπτέμβριο) και 9 π.μ. έως τις 5 μ.μ. (Οκτώβριος έως Απρίλιος). Αυτές οι ώρες υπόκεινται σε αλλαγές και μπορεί να ποικίλουν ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. Επιπλέον, υπάρχουν διάφορες τιμές για πρόσβαση στον τρούλο, τις οποίες μπορείτε να πληροφορηθείτε με την άφιξή σας στο μνημείο.
- Ανεμόμυλοι στη Μονμάρτη (Le Moulin de la Galette)
Μια φορά και έναν καιρό, το Παρίσι ήταν γεμάτο χωράφια. Οι κάτοικοι μάζευαν τη σοδειά τους και χρησιμοποιούσαν τους παραδοσιακούς ανεμόμυλους, για να αλέσουν τα δημητριακά τους. Κάποιους τελευταίους μπορείτε να συναντήσετε κατά μήκος της οδού Lepic. Όπως τα περισσότερα σημεία που θυμίζουν το παλιό Παρίσι, έτσι και οι παλιοί ανεμόμυλοι έχουν μετατραπεί σε τυπικά γαλλικά εστιατόρια. Το Le Moulin de la Galette είναι ένα από αυτά.
- Το Ροζ σπίτι (La Maison Rose)
Προχωρώντας στην περιοχή της Μονμάρτης, θα δείτε αρκετά σημεία που θα σας κάνουν να σταματήσετε και να σκεφτείτε «τι ωραία θα ήταν να έμενα εδώ!». Ένα τέτοιο μέρος είναι το La Maison Rose. Το Ροζ σπίτι (στα Ελληνικά) δεν ήταν πάντα ροζ. Φήμες λένε ότι μια από τις πρώτες ιδιοκτήτριες, η Laure Germaine, το 1905, μετά από ένα ταξίδι στη Βαρκελώνη, εμπνεύστηκε από τα χρώματα της πόλης, με αποτέλεσμα να βάψει το σπίτι ροζ.
Σήμερα, το La Maison Rose, που σερβίρει καφέ πάνω από 100 χρόνια, είναι ένα τυπικό γαλλικό εστιατόριο. Καλλιτέχνες, όπως ο Πικάσο και ο Άλμπερτ Καμύ, ήταν κάποιοι από τους θαμώνες του. Θα το βρείτε στη γωνία της οδού Abreuvoir και Saules.
- Μουλέν Ρουζ (Moulin Rouge)
Η περιοχή της Μονμάρτης μπορεί να χαρακτηρίζεται ως η συνοικία των καλλιτεχνών, αλλά, αρκετά χρόνια πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν το επίκεντρο της μποέμικης ζωής όλης της Ευρώπης. Πολλά κέντρα διασκέδασης, αλλά και κακόφημα μπαρ, λειτουργούσαν στην περιοχή. Το Μουλέν Ρουζ είναι ένα από τα πιο θρυλικά καμπαρέ, που λειτουργεί από τη μακρινή εποχή του 1889. Αν ζούσαμε εκείνη την εποχή και βιώναμε την εμπειρία του γαλλικού χορού Κανκάν, με τις μαύρες κάλτσες, τα γυμνά πόδια, τις δαντέλες, τα ψηλά λακτίσματα, σίγουρα θα το χαρακτηρίζαμε σκανδαλώδες. Σήμερα, στο Μουλέν Ρουζ μπορείτε να χαρείτε ένα δίωρο μουσικοχορευτικό σόου, αποτελούμενο από εκπληκτικούς καλλιτέχνες.
- Πλας ντου Τέρτρε (Place du Tertre)
Άλλο σπουδαίο τοπωνύμιο, που μπορείτε να επισκεφτείτε, αποτελεί η πλατεία Πλας ντου Τέρτρε (Place du Tertre), η οποία βρίσκεται μόλις λίγα τετράγωνα μακριά από τη Βασιλική της Ιερής Καρδιάς της Μονμάρτης.
Ανάμεσα στις παμπάλαιες καφετέριες, που κάποτε απολάμβανε τον καφέ του ο Πικάσο και στα γραφικά πλακόστρωτα στενάκια με τον χαμηλό φωτισμό, πολλοί καλλιτέχνες σήμερα στήνουν τα καβαλέτα τους, για να δελεάσουν τους περαστικούς με τα έργα τους. Πολλοί θα προσφερθούν να ζωγραφίσουν το πορτρέτο σας, το οποίο θα αποτελεί φοβερό αναμνηστικό από την καλλιτεχνική πρωτεύουσα της Γαλλίας!
Ο πιο εύκολος τρόπος, να πάτε στο λόφο της Μονμάρτης, είναι να χρησιμοποιήσετε το τελεφερίκ, για να γλιτώσετε την ανάβαση με τα σκαλιά. Θα πάτε με το μετρό στον σταθμό Anvers και από εκεί θα συνεχίσετε με το τελεφερίκ. Το κατέβασμα είναι πιο εύκολο, οπότε μπορείτε να κατεβείτε με τα πόδια προς τους κοντινούς σταθμούς του μετρό: Anvers ή Blanche (κοντά στο Moulin Rouge).
Τips
- H καλύτερη ώρα, για να επισκεφτείτε την Μονμάρτη, είναι το απόγευμα. Έτσι, θα μπορέσετε να τη δείτε με το φως της ημέρας, με τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος, αλλά και νύχτα!
- Μην απογοητευτείτε από την ουρά στο τελεφερίκ, μπαίνουν αρκετά άτομα σε κάθε βαγόνι και σύντομα θα έρθει η σειρά σας.
- Προσοχή στους κλέφτες, όπου υπάρχει πολύς κόσμος ιδιαίτερα!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- https://pameparisi.gr/sight.php?ID=6
- https://toptraveller.gr/neighbourhood/monmartri-montmartre-paris/
- https://travelvibe.eu/monmarti-hxoi-kai-murodies-mias-allhs-epoxis/
- https://www.travelstyle.gr/monmarth-mia-apo-tis-pio-grafikes-sunoikies-parisiou/
- https://toptraveller.gr/poi/the-basilica-of-the-sacred-heart-of-paris/
