Της Μαρίας Τάκη,
Αγαπημένε μου εαυτέ,
Απέτυχα. Τόσο απλά. Ξέρω ότι κανείς δεν χαίρεται να παραδέχεται στον εαυτό του οτιδήποτε δυσάρεστο. Από την άλλη, τον τελευταίο καιρό, προσπαθώ να λέω τα λιγότερα δυνατά ψέματα. Πρώτα στον εαυτό μου και μετά στους άλλους. Δεν τα καταφέρνω πάντοτε. Όμως τώρα, δεν υπάρχει κάτι που να μπορώ να ωραιοποιήσω. Απέτυχα.
Τώρα που το ξαναδιαβάζω, μου φαίνεται κάπως βαρύ, οπότε κάτσε να το ελαφρύνω λίγο. Όχι για να σου χαϊδέψω τα αυτιά, αλλά γιατί όντως είναι πολύ μικρότερο σε σύγκριση με αυτό που εσύ φαντάζεσαι. Τι σημαίνει αποτυχία για εσένα; Μη επιτυχία, θα σου πω. Χαίρω πολύ θα μου απαντήσεις, αντέστρεψες απλά τη λέξη. Όχι, δεν έκανα αυτό, ήθελα απλά να γράψω την κατάσταση με τρόπο που να μην δεις το άλφα στερητικό μπροστά. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα στερητικό μπροστά. Γιατί ξέρεις και ξέρω πως, όταν φύγει η στεναχώρια, θα καταλάβεις ότι αποτυχία σημαίνει πολλά περισσότερα.
Αρχικά, θέλω να σου υπενθυμίσω ότι ήσουν μέγας πρεσβευτής της άποψης πως η αποτυχία είναι πιο σημαντική από την επιτυχία. Τώρα, γιατί κάνεις πως δεν το θυμάσαι; Υποστήριζες με ζέση πως η επιτυχία απλώς επιβεβαιώνει ότι ο δρόμος, που ακολούθησες, ήταν ο σωστός. Το αποτέλεσμα δηλαδή, επιβραβεύει το γεγονός πως μόχθησες, κουράστηκες, έβαλες πρόγραμμα και η πεπατημένη σου απέβη επιτυχής. Αυτό μόνο. Τίποτε άλλο! Γέλια, χαρά, περήφανοι συγγενείς και φίλοι, ίσως και κάποια συγκίνηση που πέτυχες! Και μετά τα συγχαρητήρια, η ζωή συνεχίζει να κυλά.
Η αποτυχία όμως, είναι εκεί για το αντίθετο. Έρχεται για να σου διδάξει όσα δεν φαντάζεσαι. Αρχικά, βλέπεις πόσο ήθελες αυτό για το οποίο πάλευες. Αν με την αποτυχία πεισμώσεις και νιώσεις σαν το πιτσιρίκι που του παίρνουν το γλυκό μέσα από τα χέρια, σημαίνει πως ο στόχος που παλεύεις, θέλεις πραγματικά να κατακτηθεί. Επιπλέον, πλήττεται ο εγωισμός σου, πράγμα καθόλου κακό, μιας και οι άνθρωποι έχουμε μια έμφυτη τάση να νιώθουμε θεοί, ξεχνώντας τη θνητότητα μας. Η αποτυχία σού κάνει ένα γλυκό πατ πατ στην πλάτη, θυμίζοντάς σου ό,τι ξέρεις, είσαι τρωτός τελικά και ενδέχεται να μην τα κάνεις όλα σωστά. Όλοι το χρειαζόμαστε αυτό κάπου κάπου. Εσύ γιατί να εξαιρείσαι;
Επίσης, σου δείχνει πως κάτι δεν πήγε καλά. Αυτό το «κάτι» μετράει διαφορετικά στο μυαλό και την ψυχή του καθενός. Ήταν η άναρχη προετοιμασία; Ο λίγος χρόνος; Η κακή διατροφή; Το περίσσιο άγχος; Όλα αυτά μαζί; Αν το βρεις και θέλεις να προσπαθήσεις ξανά, οφείλεις να το αλλάξεις. Να ξαναγυρίσεις την τράπουλα και να παλέψεις, χρησιμοποιώντας διαφορετική στρατηγική. Το χρωστάς πάνω από όλα στον εαυτό σου. Πρέπει να πεις «όχι» σε πάρτι και να διαβάσεις περισσότερο; Αν το θέλεις πολύ, θα το κάνεις. Πρέπει να αυξήσεις τις ώρες προπόνησης, για να σε ακολουθεί με μεγαλύτερη ευκολία το σώμα σου; Αν το θέλεις πολύ, θα το κάνεις. Πρέπει να λιώσεις στον υπολογιστή, για να εξοικειωθείς με το μοντάζ; Αν το θέλεις πολύ, θα το κάνεις.
Κυρίως όμως, σου δείχνει ότι δεν φοβήθηκες να αποτύχεις. Γιατί για να αποτύχεις, πρέπει πρώτα να προσπαθήσεις να πετύχεις. Κι όμως, στην πιθανότητα της αποτυχίας πολύς κόσμος δεν προσπαθεί καν! Δεν παλεύει για αυτά που θέλει, δεν οραματίζεται αυτά που καίνε την καρδιά του, δεν ζωγραφίζει -έστω νοητά- με χρώματα το μέλλον, το κρατά ασπρόμαυρο. Θάβει όνειρα μέσα σε μπαούλα, κλείνει σχέδια πίσω από πόρτες, μέσα σε ντουλάπια, συρτάρια και κούτες και προτιμά το ασφαλές και το γνώριμο από το να κυνηγήσει αυτό που πραγματικά επιθυμεί.
Δεν είναι κρίμα να βαλτώνεις και ο φόβος της αποτυχίας να σε κρατά στάσιμο και μίζερο; Δεν είναι κρίμα να αφήνεσαι να σε πάρει το ρέμα, με μοναδική δικαιολογία ότι δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς; Ξέρεις πόσος κόσμος τρέμει να βγει από την comfort zone του, ενώ ξέρει πως όλα όσα αγαπά, θέλει και προσδοκά είναι ακριβώς έξω από το δικό του κουτί; Άπειρος!
Κανείς δεν θέλει να αποτυγχάνει, δεν είσαι παράλογη που απογοητεύτηκες, αλίμονο, αν σου απαγόρευα να εξωτερικεύσεις τη λύπη σου. Οι βόλτες με το αυτοκίνητο, η όχι και τόσο χαρούμενη playlist, τα τηλέφωνα στους ανθρώπους σου, το κλάμα, είναι λυτρωτικά το ξέρω. Ήσουν τόσο κοντά, έφτασες κυριολεκτικά στην πηγή χωρίς να πιεις νερό! Είναι λογικό να λυπάσαι. Ίσως και να φοβάσαι… Να φοβάσαι να μπεις ξανά στο παιχνίδι της προσπάθειας, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού σου το ενδεχόμενο μιας ακόμη αποτυχίας.
Δεν πειράζει. Εσύ βγήκες έξω από το δικό σου κουτί. Να είσαι περήφανη για αυτό! Γιατί απέτυχες μόνο φαινομενικά. Οτιδήποτε κατέκτησες στη διαδρομή είναι δικό σου. Η γνώση δεν χάνεται, δεν μειώνεται και δεν παύει ποτέ να είναι χρήσιμη. Κάποια στιγμή θα νιώθεις ευγνώμων για αυτή τη διαδρομή. Γιατί κοίταξες τον εαυτό σου στον καθρέφτη και είπες με θάρρος: «Μαράκι, απέτυχες. Πάμε ξανά, ακόμη μια φορά, να αποτύχουμε πιο σωστά, πιο μεθοδικά, πιο οργανωμένα». Ανασκουμπώθηκες. Και ξεκίνησες από την αρχή.
Κι αυτό, είναι μεγαλύτερη επιτυχία από όλες.
