Του Γιάννη Μυταυτσή,
Η χώρα μας, από τις αρχές του 2020 (Μάρτιο, συγκεκριμένα), βιώνει μια δύσκολη και συνάμα πρωτόγνωρη κατάσταση, την οποία έλαχε να διαχειριστεί η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πριν προλάβει να κλείσει έναν χρόνο στα κυβερνητικά έδρανα, ήρθε αντιμέτωπη με την πανδημία του κορωνοϊού και όλα τα επακόλουθά του, δηλαδή το γενικό lockdown της χώρας και κατ’ επέκταση τον περιορισμό της εργασίας, τα ελλειμματικά οικονομικά ποσοστά, τη δραματική μείωση του τουρισμού και ως συμπλήρωμα των παραπάνω την τουρκική προκλητικότητα. Για μια κυβέρνηση, που μετρά μόνο έναν χρόνο ζωής, τα δύο αυτά μέτωπα είναι πολλά και πόσο μάλλον σημαντικά, διότι δεν αφορούν μόνο τους κυβερνητικούς χειρισμούς, που πρέπει να είναι άρτιοι στο σύνολό τους, αλλά και το σύνολο του ελληνικού λαού, που πλέον έχει γίνει μέρος αυτών των προβλημάτων.
Όντας πλέον στην αρχή του φθινοπώρου, η Ελλάδα πρέπει να διαχειριστεί την αναμενόμενη αύξηση των κρουσμάτων, αλλά και την εύρυθμη λειτουργία του κράτους, με την παρουσία του νέου ιού. Διότι, όπως σωστά αποφάσισε το κυβερνητικό επιτελείο, η Ελλάδα σταδιακά πρέπει να επιστρέφει σε ρυθμούς κανονικότητας, ανοίγοντας τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τους χώρους εργασίας και θεσπίζοντας, παράλληλα, την πολιτική προστασίας, σε ενδεχόμενη αύξηση ή παρουσία των κρουσμάτων στις λειτουργικές δομές/υπηρεσίες, που έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο. Παράλληλα, η κυβέρνηση γνωρίζει πως πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση και να αναπροσαρμόζει συνεχώς την πολιτική της ανά νομό και περιφέρεια της χώρας, ώστε να προστατευθεί η δημόσια υγεία, καθώς τα ποσοστά και αριθμοί είναι δυνατό να μεταβληθούν από μέρα σε μέρα σε οποιονδήποτε τόπο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως, καθ΄ όλη την τουριστική περίοδο, κρούσματα του κορωνοϊού εμφανίζονταν στις τουριστικές περιοχές και όχι στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, σε αντίθεση με αυτήν την εβδομάδα, που κρούσματα εντοπίζονται κυρίως στην Αθήνα, κατά την επιστροφή των τουριστών από τις καλοκαιρινές τους διακοπές.
Από την άλλη πλευρά, το μείζον και διαχρονικό πρόβλημα της Ελλάδας, η Τουρκία, φαίνεται πως εντείνει την προκλητικότητά της απέναντι στη χώρα μας, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να στείλει μηνύματα στην Ευρώπη, να ηγηθεί των θαλάσσιων συνόρων μας, αλλά και αυξήσει τη δημοτικότητά του ο Τούρκος Πρόεδρος, διότι τα προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας του αυξάνονται ραγδαία. Ωστόσο, η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει ακόμη έναν βραχνά στο κεφάλι της, ο οποίος, κάθε άλλο, δεν είναι ασήμαντος, διότι, όπως είναι γνωστό σε όλους μας, το πρόβλημα Τουρκία ξεκινά από πολύ παλιά και οξύνθηκε τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, τότε που η Ελλάδα προσπαθούσε να διαγράψει από τη μνήμη της τη μαύρη επταετία και να πατήσει στα πόδια της ξανά.
Παρόλα αυτά, η χώρα μας, και ιδίως η κυβέρνηση, που στην ατζέντα της έχει να διαχειριστεί δύο κρίσιμα ζητήματα, για τον ερχόμενο χειμώνα, στα εσωτερικά και στα εξωτερικά, πρέπει να θεσπίσει μια ενιαία πολιτική γραμμή, αυτήν της οργάνωσης. Οργάνωση στο εσωτερικό και στις δομές υγείας, ώστε να είναι έτοιμη όχι μόνο για το ξέσπασμα του κορωνοϊού, αλλά για να εφαρμόσει αυτό το οποίο συζητείται χρόνια πλέον, την πρόσβαση για όλους στη δημόσια υγεία, δίχως όρους και κοινωνικά κριτήρια. Και οργάνωση στο εξωτερικό, με μια σαφή εξωτερική πολιτική, που δεν χωρούν υποχωρήσεις, αλλά υπεράσπιση των κεκτημένων μας, ώστε να γίνει κατανοητό στην Ευρώπη και στους γείτονές μας πως δεν διαπραγματευόμαστε σπιθαμή αέρος, θαλάσσης ή στεριάς.
Γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο Χαλκιδικής. Είναι απόφοιτος του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και μεταπτυχιακός φοιτητής στο ΠΜΣ Βυζαντινής Φιλολογίας - Παλαιογραφίας, στο ίδιο τμήμα. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαϊου ήταν υποψήφιος κοινοτικός σύμβουλος στην κοινότητα Αγίου Νικολάου.
