Του Κωνσταντίνου Φράγκου,
Η περιοχή του Κοσσυφοπεδίου αποτελεί για τα Βαλκάνια ένα πεδίο έντασης και σύγκρουσης ξεκινώντας από το 1389, με την μάχη μεταξύ Σέρβων και Τούρκων να αποτελεί την αφετηρία μια μακροχρόνιας καχυποψίας και συγκρούσεων μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων. Η σύγκρουση αυτή υποδαυλίζει την όποια ειρήνη και σταθερότητα επιχειρείται να στηθεί στα Βαλκάνια.
Το τελευταίο διάστημα στο Κόσοβο, λαμβάνουν χώρα γεγονότα, τα οποία γεννούν ανησυχίες για το κατά πόσον είναι καλά θεμελιωμένη η ειρήνη στην ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων. Η Συνέλευση του Κοσσυφοπεδίου ενέκρινε τον Ιούνιο την ενοποίηση των τελωνειακών σημείων με την Αλβανία. Στο κοινοβούλιο, η πλειοψηφία ψήφισε υπέρ, ενώ μέλη της σερβικής κοινότητας του Κοσσόβου απείχαν. Ίδια η εικόνα και κατά την διάρκεια της ψήφισης νόμου, οπού το Κόσοβο προβαίνει στην δημιουργία τακτικού στρατού. Όλες αυτές οι κινήσεις έχουν εγείρει την έντονη δυσφορία του Βελιγραδίου, ενώ στα Τίρανα οι ειδήσεις αυτές γίνονται δεκτές με εντόνους πανηγυρισμούς, καθώς η περιβόητη «ενοποιητική πλατφόρμα» Αλβανίας – Κοσσόβου προχωρά προς την υλοποίηση της.
Η ενοποιητική πλατφόρμα Αλβανίας-Κοσσόβου. Πρόκειται για ένα σχέδιο, το οποίο θέλει να φέρει πιο κοντά την μητέρα πατρίδα Αλβανία με το Κόσοβο. Είναι δηλαδή μια σειρά διαδικασιών ενοποιητικής ολοκλήρωσης των δυο κρατών. Για όσους παρακολουθούν και γνωρίζουν την περιοχή, ξέρουν ότι η ένωση Κοσσόβου με την Αλβανία είναι μια διαφορετική υπόθεση από την ενοποιητική διαδικασία. Μετά τον πόλεμο του Κοσσόβου, μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης του UCK έχουν καταλάβει καίριες κυβερνητικές θέσεις, ενώ ταυτόχρονα ελέγχουν και διάφορες παράνομες δραστηριότητες, όπως είναι η διακίνηση ναρκωτικών, το εμπόριο οργάνων και το παράνομο εμπόριο όπλων. Επίσης, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι σε αυτήν την ευαίσθητη περιοχή ισχύουν ακόμα και σήμερα διάφοροι άγραφοι εθιμοτυπικοί νομοί, όπως αυτός της φατρίας, έντονα προσαρμοσμένοι στις ανάγκες του σήμερα. Γι’ αυτό λοιπόν, οι Αλβανοί Κοσοβάροι δύσκολα θα δεχτούν να λαμβάνουν εντολές από τους Αλβανούς των Τιράνων. Η ενοποιητική πλατφόρμα έχει στόχο κυρίως να ενώσει την οικονομία των δυο κρατών, να ενοποιήσει την αγορά Κοσσόβου και Αλβανίας, ανεβάζοντας την δυναμική των Αλβανών και των δυο κρατών και καθιστώντας τους μια ισχυρή οικονομία για την γεωγραφική περιφέρεια των Βαλκανίων και της Αδριατικής. Μιλώντας με νούμερα, η κοινή αγορά των Αλβανών θα περιλαμβάνει περίπου πέντε εκατομμύρια καταναλωτές και το ΑΕΠ τους θα κυμαίνεται στα 23 δις δολάρια.
Η κοινή διπλωματική εκπροσώπηση, η τελωνειακή ένωση και θέσπιση κοινής αγοράς μεταξύ των Αλβανίας και Κοσσόβου είναι τα πρώτα στάδια αυτής της πλατφόρμας. Σειρά θα έχει η καθιέρωση κοινού νομίσματος. Στην Αλβανία, το εθνικό νόμισμα είναι το Lek, ενώ στο Κόσοβο γίνεται χρήση του Ευρώ.
Εδώ γεννάται το ερώτημα: τι ενέργειες θα πράξουν Αλβανία και Κόσοβο;
Από την μία, είναι ο δόμος της ευρωπαϊκής οικογένειας, όπου στα πλαίσια της ΕΕ οι Αλβανοί θα κατόρθωναν την ένωση των όλων Αλβανών. Από την άλλη, τον τελευταίο καιρό τα δυο αυτά κράτη προβαίνουν σε διάφορες ενέργειες που τους απομακρύνουν όλο και πιο πολύ από το ευρωπαϊκό όνειρο κάτι, που και οι ίδιοι έχουν καταλάβει, με τον Αλβανό πρωθυπουργό μάλιστα να λέει “what the f…” αναφερόμενος στους Ευρωπαίους ευρωβουλευτές. Έτσι λοιπόν μείνει να δούμε τι μέλλει γενέσθαι.
Από την άλλη, το Κόσοβο ψηφίζει την δημιουργία στρατού, ή μάλλον την αναβάθμιση της ήδη υπάρχουσας Δύναμης Ασφαλείας του Κοσσόβου, στελεχωμένη κυρίως με πρώην μέλη του UCK. Μέχρι σήμερα, η δύναμη αυτή έφερε ελαφρύ οπλισμό και είχε ως αρμοδιότητα μικρές επιχειρησιακές αποστολές στο εσωτερικό του Κοσσόβου.
Όλες αυτές οι ενέργειες δοκιμάζουν την ανοχή της Σερβίας, ενώ ακόμα και τα Σκοπιά έχουν θορυβηθεί από ό,τι εξελίσσεται στα βόρεια σύνορα του κράτους τους. Η ΠΓΔΜ, επιχειρεί να ολοκληρώσει τις διαδικασίες της Συμφωνίας των Πρεσπών και να ενταχθεί όσο το ταχύτερο στους θεσμούς ΕΕ και ΝΑΤΟ, αποφεύγοντας την επανάληψη της ιστορίας του Κοσσόβου στην αλβανική κοινότητα που βρίσκεται εντός της ΠΓΔΜ. Η Ελλάδα, δέχεται με μεγάλη καχυποψία όλες αυτές τις δράσεις που καλλιεργούν τον εθνικισμό και φέρνουν τους λαούς των Βαλκανίων πιο κοντά σε μια νέα ένταση και προστριβή. Μένει να δούμε τις εξελίξεις…
