Της Πένυς Πανούση,
Αφή. Μια αίσθηση. Μια ολότητα. Ένα άγγιγμα που φέρει την ευθύνη των πράξεών του. Ένα χάδι. Μια αγκαλιά, μια γλυκιά προστριβή.
Δειλά δειλά, αγγίζω. Πιάνω. Καταλαβαίνω. Όσο το αγγίζω, άλλο τόσο και το πλάθω στα χέρια μου, στα δάχτυλά μου. Σκοπός μου να το επεξεργαστώ, ώστε να το συνηθίσω κι αν καταφέρω να το καταλάβω. Να το καταλάβω όμως βαθιά. Τι του αρέσει, τι δεν του αρέσει, τι αγαπάει, τι φοβάται, τι το συμπληρώνει. Στην τελική, τι το ωθεί να πιάνει το δικό μου χέρι και ν’ αγγίζει διστακτικά σημεία του σώματος μου.
Τα μάτια δεν είναι διαυγή. Θαρρώ πως αντικρίζω μέσα τους ένα μεγάλο νέφος το οποίο σκεπάζει ενοχλητικά το συναίσθημά τους. Εκείνα όμως δεν σταματούν, μα με κοιτάζουν. Κατά βάθος, θέλουν να με πιστέψουν. Θέλουν να πιστέψουν πως η αφή μου δεν θα σταθεί για μια ακόμη φορά, μια πληγή. Μια πληγή που για να επουλωθεί, ίσως να μην προλάβει μέχρι να αιμορραγήσει ξανά.
Στο ενδιάμεσο τα παρατηρώ. Τα παρατηρώ. Το πόσο μαγικά αλλάζει η κινησιολογία τους, ανάλογα με την αλλαγή του θέματος της συζήτησης. Τα χέρια. Αυτά. Μαζί με τα μάτια που μέσα τους κάνω τις καλύτερες βουτιές και υπόσχομαι να φωνάξω τις πιο σημαντικές μου αποφάσεις.
Εκείνο το άγγιγμα λοιπόν, μου έδωσε τη δύναμη. Αυτή τη δύναμη που έψαχνα για να συνεχίσω. Μου έδωσε και την εμπιστοσύνη. Την εμπιστοσύνη πως εγώ θα είμαι εδώ. Για πάντα. Ακόμα κι αν δεν σε βλέπω, ακόμα κι αν δεν με βλέπεις. Μου έπιασες το χέρι. Σου ψιθύρισα και στο έπιασα κι εγώ. Έπειτα σε έχασα. Μαζί με το ζεστό σου άγγιγμα, μου παραδίνεις πίσω όλες αυτές τις αναμνήσεις θέλοντάς με να τις κρατήσω και να αποτελέσουν την αρχή της ιστορίας μου. Η αφή μου.
Έστω κι αν με ψυχική φόρτιση πιάνω με δύναμη εσένα και σχίσω τα όσα εξωτερικά σε προστατεύουν, μην τρομάξεις. Η αφή μου εκτονώθηκε λίγο περισσότερο και ψυχανεμιζόταν αν θα έπρεπε να συγκρατηθεί.
Συνεχίζεις να αγγίζεις. Οι προθέσεις είναι τόσο αγνές, όσο το άγγιγμα; Ή προσπαθεί πάλι να με πλανέψει, πάλι να με παγιδεύσει στα δάχτυλά του; Ο,τι κι αν θέλει, συνέχισε να με αγγίζεις.
Αρχίζω και νιώθω εξαρτημένη απ’ αυτό το άγγιγμα.
Γεννημένη στις 16 Ιουνίου του 2000 στην Αθήνα με καταγωγή απ’ την Αρκαδία. Είναι προπτυχιακή φοιτήτρια στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, στην Κόρινθο. Στα γενικά ενδιαφέροντά της, συγκαταλέγονται οι προσομοιώσεις συνεδρίων διεθνής κλίμακας, η μελέτη κοινωνικοπολιτικών ζητημάτων, η ανάγνωση βιβλίων και η φιλοσοφία.
