Της Μαριλίνα Αντωνοπούλου,
Άραγε αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στη Γαλλία, θα είναι καταλυτικά για την Ευρώπη; Θα σταθούν ικανά να μεταβάλλουν το νου της ευρωπαϊκής ιστορίας; Παρακολουθώντας τις εξελίξεις επί γαλλικού εδάφους, εύλογα δημιουργούνται τα παραπάνω ερωτήματα. Για μια ακόμη φορά, ο γαλλικός λαός βγαίνει στους δρόμους κι εμείς γινόμαστε μάρτυρες της έκφρασης αγανάκτησής του.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, μπορεί να υποστηρίξει κανείς, κι η φράση αυτή δε θα μπορούσε να βρει καλύτερο εκφραστή από τη γαλλική κοινωνία. Από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης η χώρα γίνεται πρότυπο υπεράσπισης και διάδοσης ιδεών, αξιών και δικαιωμάτων που δυστυχώς στις ημέρες μας αμφισβητούνται και καταστρατηγούνται. Αιώνες αργότερα, γράφεται μια ακόμη σελίδα, όχι μόνο στη γαλλική αλλά και στην ευρωπαϊκή-ακόμη και παγκόσμια-, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε, κοινωνική και πολιτική ιστορία, αφού τα γεγονότα που έλαβαν χώρα το Μάιο του 1968 αποτέλεσαν ερέθισμα για έξαρση παρόμοιων κινημάτων.
Ερχόμενοι στο σήμερα και στο κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων, αρχικά δημιουργείται η απορία για το αν οι εξαγγελίες του Προέδρου Μακρόν, ο οποίος σαν άλλος Λουδοβίκος ΙΣΤ, υποσχέθηκε -μεταξύ άλλων- αύξηση μισθών, παίρνοντας παράλληλα πίσω την αύξηση της τιμής των καυσίμων, προκειμένου να κατευνάσει τα πνεύματα και έπεισαν το εξεγερμένο κίνημα λαμβάνοντας υπόψη και την αξιοσημείωτη μείωση των διαδηλωτών. Αναντίρρητα, η βασική και ευρέως γνωστή αιτία που ώθησε τους Γάλλους να διαδηλώσουν ήταν η αύξηση της τιμής των καυσίμων. Ωστόσο, δεν ήταν μόνο αυτή η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, καθώς οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης μιας μεγάλης μερίδας του γαλλικού λαού χρονολογούνται ήδη από τα χρόνια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όπου επήλθε η κλιμάκωση των πολιτικών λιτότητας. Δεδομένου αυτού, διαφαίνεται πως τα αίτια των κινητοποιήσεων είναι βαθύτερα, καθώς όπως συνέβη στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης ,έτσι και τώρα, η παραγκώνιση και η εξαθλίωση των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων πραγματοποιείται με στόχο τη διευκόλυνση και την ενίσχυση των ήδη ισχυρότερων.
Θέτοντας σε ευρωπαϊκό πλαίσιο τα δύο προαναφερθέντα γεγονότα-ορόσημα της γαλλικής ιστορίας, παρατηρούμε μέσα από την πάροδο των χρόνων τη σημασία τους στην καλλιέργεια και τροποποίηση της σκέψης κρατών και λαών, χωρίς ωστόσο τίποτα να αποτελεί δεδομένο. Η Γαλλική Επανάσταση έθεσε τις βάσεις για τη θεμελίωση και την προάσπιση από μελλοντικές γενιές, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ισότητας, της ελευθερίας και παράλληλα, ο ”Γαλλικός Μάης” άνοιξε το δρόμο για παρόμοιες διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην Ευρώπη αναδεικνύοντας και ψέγοντας μια βαθιά κοινωνική κρίση με θύματα τους ασθενέστερους.
Ίσως την περίοδο που διανύουμε να γράφεται ξανά ιστορία από γαλλικές φωνές. Ωστόσο, τη δεδομένη στιγμή δεν είμαστε σε θέση να επιβεβαιώσουμε αυτή την υπόθεση. Το τι μέλλει γενέσθαι δε θα το ανακαλύψουμε εν μία νυκτί. Οι συνέπειες και το στίγμα που θα αφήσει το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων στην πολιτική και στην κοινωνία θα φανερωθεί μετά από πολύ καιρό-ίσως και χρόνια-όταν οι μελλοντικές γενιές θα γίνονται με τη σειρά τους μάρτυρες αγώνων εμπνευσμένων-και πάλι-από το λαό της Γαλλίας.
