Της Αρετής Μούστου,
Καθώς ο κορωνοϊός άσκησε και εξακολουθεί να ασκεί καταλυτική επιρροή στη ζωή και στην καθημερινότητά μας, βασιζόμαστε όλο και πιο πολύ σε ορισμένα σημαντικά επαγγέλματα, τα οποία μας βοηθούν να παραμείνουμε ασφαλείς και υγιείς όσο το δυνατόν περισσότερο. Φυσικά, στους επαγγελματίες αυτούς συμπεριλαμβάνονται όλοι οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, οι οποίοι θέτουν διαρκώς τις ζωές τους σε κίνδυνο για εμάς. Παράλληλα όμως, συμπεριλαμβάνονται και κάποια άλλα επαγγέλματα στα οποία, από ό,τι φαίνεται, δεν καταλογίζονται τα εύσημα που χρειάζεται. Ακριβέστερα, γίνεται αναφορά σε διανομείς, delivery και courier, οι οποίοι μας επέτρεψαν να μείνουμε σπίτι ασφαλείς και να αποφύγουμε περιττές μετακινήσεις. Για τους διανομείς λοιπόν, εργαζόμενοι που εν μέσω πανδημίας δεν σταμάτησαν να δουλεύουν, αλλά απεναντίας, αποτέλεσαν ένα από τα επαγγέλματα που επιβαρύνθηκαν περισσότερο από αυτήν, η μισθολογική και ασφαλιστική αποκατάσταση κρίνεται κάτι παραπάνω από αναγκαία.
Η ένταξη των διανομέων στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (Β.Α.Ε.) αποτελεί καίριο αίτημα χρόνια τώρα, πριν καν το ξέσπασμα της πανδημίας. Έχοντας για εργασιακό χώρο τον δρόμο, ο οποίος στις περισσότερες περιπτώσεις είναι κακοσυντηρημένος, εκτίθενται διαρκώς σε οχλοβοή και καυσαέριο, ενώ επιπρόσθετα, οι καιρικές συνθήκες δεν διευκολύνουν τη δουλειά τους. Ακόμα, τα εργατικά και θανατηφόρα ατυχήματα είναι αναμενόμενα σε μία χώρα που κατέχει την πρωτιά στα τροχαία και η κυκλοφοριακή της παιδεία αγγίζει το μηδέν.
Τα παραπάνω αποτελούν μερικά από τα πιο βασικά επιχειρήματα των διανομέων που ζητούν την ένταξη του επαγγέλματός τους στην τάξη των βαρέων και ανθυγιεινών. Ταυτόχρονα, στις κρίσιμες μέρες που ζούμε, οι κούριερ και οι διανομείς ήταν εκείνοι που επωμίστηκαν το δύσκολο έργο της συνέχειας των εμπορικών συναλλαγών, σε ένα καθηλωμένο σύστημα, ρισκάροντας έτσι καθημερινά την υγεία τους. Μήπως θα ήταν καλό να αναθεωρήσουμε και κατ’ επέκταση, να προταχθούν πιο μεθοδευμένες προσπάθειες για την προστασία των δικαιωμάτων του κλάδου αυτού;
Σύμφωνα με τις διατάξεις του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, για την ασφάλιση στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν η φύση και οι συνθήκες της εργασίας που παρέχει ο εργαζόμενος. Αν οι συνθήκες αυτές ασκούν ψυχοσωματική επιρροή και ενδεχομένως, θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή του εργαζομένου, τότε το επάγγελμα αυτό θα πρέπει να συγκαταλέγεται στην τάξη των βαρέων και ανθυγιεινών και να επωφελείται από τις παροχές του.
Στην περίπτωση των διανομέων, η ένταξή τους στα Β.Α.Ε., ενώ θα έπρεπε να έχει ληφθεί σοβαρά υπόψη νωρίτερα, βλέπουμε να παραλείπεται. Οι ίδιοι οι εργοδότες, ακολουθώντας απειλητική γραμμή και προτάσσοντας τη δικαιολογία της κατάρρευσης της επιχείρησης, αναγκάζουν τους εργαζομένους τους να δουλεύουν υπερωρίες, με μισά ένσημα και χωρίς άδειες. Εκτός αυτού, πολλές είναι και οι επιχειρήσεις που, εν μέσω πανδημίας, αδυνατούν να παρέχουν τα απαραίτητα για την προστασία των εργαζομένων τους όπως π.χ. γάντια, προστατευτικές μάσκες, αντισηπτικά.
Ίσως να πρέπει να αναλογιστούμε την κατάσταση και να μην λησμονούμε πως στην πρώτη γραμμή της κρίσης αυτής, υπάρχουν εργαζόμενοι που τα δικαιώματά τους παραμελούνται. Η εταιρική εξασφάλιση μέσων κοινωνικής προστασίας κρίνεται απαραίτητη. Οι εταιρίες υποχρεούνται την πλήρη παροχή εξοπλισμού για τους οδηγούς δικύκλου, ενώ ταυτόχρονα, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί (π.χ. η Επιθεώρηση Εργασίας) πρέπει να αναλάβουν πιο ενεργή δράση για τη διασφάλιση της ακεραιότητας των εργαζομένων.
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως οι απολαβές των διανομέων δεν ανταποκρίνονται στον πραγματικό φόρτο της εργασίας τους. Η δουλειά τους αυξάνεται δραματικά, οι μισθοί παραμένουν στάσιμοι και οι προσλήψεις είναι ελάχιστες. Πρέπει να κατανοήσουμε πως στην περίπτωσή τους, όπως και στην περίπτωση του κλάδου υγείας, τα αιτήματά που προτάσσουν δεν αρχίζουν ούτε τελειώνουν με τον κορωνοϊό, αλλά μάλλον, αποτελούν πάγια ζητήματα, που όμως, αντιμετωπίζονται με αδιαφορία.
Γεννήθηκε το 1999 στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου και μεγάλωσε. Μένει στον Πειραιά, διανύει το 4ο των σπουδών της στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πα.Πει. και μιλάει αγγλικά και γαλλικά. Της αρέσει να είναι παρούσα εκεί όπου χρειάζεται και γι' αυτό το λόγο αγαπά και κυνηγά τις εθελοντικές δράσεις. Λατρεύει ιδιαίτερα τα ταξίδια και τις τέχνες, ξεχωρίζοντας με άνεση τη ζωγραφική καθώς ασχολείται από πολύ μικρή ηλικία.
