Του Γιώργου Δαλακούρα,
Ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο ερμηνευτής που συνέδεσε όσο κανείς άλλος το όνομά του με το Νέο Κύμα και το ελαφρύ λαϊκό τραγούδι, «έφυγε».
Γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου 1941 και μεγάλωσε στην Αγία Τριάδα Περιστερίου, ενώ καταγόταν από την Καρδαμύλη Μεσσηνίας. Σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία, μόλις 5 ετών, έχασε τη μητέρα του και έπειτα, μεγάλωσε με τον πατέρα και τον θείο του. Ο ίδιος υπήρξε πολύ εργατικός και βγήκε από νωρίς στο μεροκάματο. Για χρόνια, εργάστηκε ως οικοδόμος, ενώ αγαπούσε το ποδόσφαιρο. Μάλιστα, αγωνίστηκε στις ομάδες του Αγίου Ιερόθεου και του Ατρομήτου. Από νωρίς, είχε αντιληφθεί και το ταλέντο του στο τραγούδι, επιδιώκοντας να πραγματοποιήσει συναντήσεις με δισκογραφικές της εποχής, για να του κάνουν ακρόαση.
Από το 1962, εντάσσεται στο δυναμικό της δισκογραφικής Columbia και εισέρχεται στη φωνοληψία. Η πρώτη του ηχογράφηση υπήρξε το τραγούδι «Κορμί μου πονεμένο» του Μπάμπη Δαλιάνη και το τραγούδι «Στο άδειο πορτοφόλι», το οποίο, τελικά, δισκογράφησε ο Στέλιος Καζαντζίδης. Η πρώτη του δουλειά στη δισκογραφία δεν θα κυκλοφορήσει ποτέ, αλλά ο Πουλόπουλος θα συνεχίσει τις προσπάθειές του, πιστεύοντας βαθιά στις ικανότητές του. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα ηχογραφήσει και θα κυκλοφορήσει το «Δως μου την καρδιά μου πίσω», μία σύνθεση του Πάνου Πετσά, και το «Γεννήθηκα να σ’ αγαπώ», μαζί με τις Πόλυ Πάνου και Βούλα Γκίκα.
Έναν χρόνο αργότερα, το 1963, η Columbia αποφασίζει να προχωρήσει σε εκκαθάριση καλλιτεχνών, καθώς το δυναμικό της απαρτίζεται από αρκετούς ερμηνευτές, χωρίς, όμως, αισθητή αναγνώριση. Κατά τη διάρκεια των ακροάσεων, ο Πουλόπουλος θα έρθει σε επαφή με τον Μίκη Θεοδωράκη, του οποίου η συμβολή θα υπάρξει καταλυτική για τη μετέπειτα πορεία του νεαρού, τότε, τραγουδιστή. Ο Θεοδωράκης, αφού εντυπωσιάστηκε από τη χροιά της φωνής του, ανέλαβε προσωπικά την ανάδειξη του Πουλόπουλου. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι η επιτροπή, η οποία και εν τέλει κράτησε τον τραγουδιστή στην εταιρεία, απαρτιζόταν από σπουδαίες προσωπικότητες της μουσικής βιομηχανίας εκείνη την εποχή (Απόστολος Καλδάρας, Βασίλης Τσιτσάνης, Γιάννης Παπαϊωάννου).
Η καριέρα του Πουλόπουλου παίρνει σύντομα άλλη ρότα, όταν ο Θεοδωράκης του αναθέτει την ερμηνεία τριών κομματιών της θεατρικής παράστασης των Τζένη Καρέζη και Νίκου Κούρκουλου, Η γειτονιά των αγγέλων. Πιο συγκεκριμένα ερμήνευσε τα κομμάτια «Στρώσε το στρώμα μου για δυο», «Δόξα τω Θεώ» και «Το ψωμί είναι στο τραπέζι». Τον χειμώνα του ίδιου έτους, συμμετείχε στο νυχτερινό σχήμα του κέντρου Ξημερώματα, με την Καίτη Γκρέυ. Ωστόσο, επρόκειτο σύντομα να μείνει εκτός δισκογραφικής, καθώς ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης δεν επιθυμούσε να βρίσκεται στην ίδια εταιρεία μαζί του και έθεσε βέτο στην εταιρεία Columbia. Ακόμη και αυτό το εμπόδιο, όμως, δεν θα σταματήσει την πορεία του Πουλόπουλου.
Μετά το 1966, εντάσσεται στο δυναμικό της Λύρας, όπου εν συνεχεία έμελλε να μεγαλουργήσει. Εκεί, και πάλι συνεργάζεται με τον παλιό του γνώριμο, τον Μίκη Θεοδωράκη και ηχογραφεί καινούρια κομμάτια του. Παράλληλα, εγκαινιάζει έναν νέο τρόπο διασκέδασης στις μπουάτ της Πλάκας και ξεκινάει τη συνεργασία του με εκπροσώπους του Νέου Κύματος, όπως ο Γιάννης Σπανός, ο Δήμος Μούτσης και ο Νίκος Μαμαγκάκης.
Το 1966, κάνει την παρθενική του εμφάνιση στον χώρο του κινηματογράφου. Συνεργάστηκε με όλα τα αστέρια του ελληνικού κινηματογράφου. Ενδεικτικά, συμμετείχε στις ταινίες Οι στιγματισμένοι και Ο Τετραπέρατος. Η επαφή του με τον Μίμη Πλέσσα συνέβαλε καθοριστικά στην κινηματογραφική πορεία του, καθώς έλαβε μέρος σε κορυφαίες παραγωγές του, όπως Οι θαλασσιές οι χάντρες, Γοργόνες και Μάγκες, Η θεία μου η χίπισσα.
Το αποκορύφωμα της καριέρας του, ωστόσο, θα έρθει το 1969. Είναι η χρονιά που κυκλοφόρησε ο δίσκος Ο Δρόμος των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου. Ο Πουλόπουλος, μέσω αυτού του δίσκου, θα πετύχει το ακατόρθωτο. Φτάνοντας τα 1.500.000 αντίτυπα, αποτελεί τον πιο επιτυχημένο δίσκο της ελληνικής δισκογραφίας όλων των εποχών, ενώ κατά κάποιους, ο πλήρης αριθμός των αντιτύπων υπήρξε διπλάσιος. Κανένας άλλος καλλιτέχνης δεν έχει επιτύχει να ξεπεράσει τον εξωπραγματικό αυτό αριθμό πωλήσεων για τα ελληνικά δεδομένα, ενώ η σημαντικότητα του δίσκου μπορεί εύκολα να εντοπιστεί από το γεγονός ότι εννέα από τα δώδεκα τραγούδια θεωρούνται σήμερα κλασσικά.
Μετά την τρομερή του αυτή επιτυχία, η Λύρα τον διατηρεί στο δυναμικό της και συνεχίζει να ηχογραφεί ασταμάτητα νέα κομμάτια. Χαρακτηριστικό της απήχησής του είναι ότι μέσα στη διετία 1969-1971, θα κυκλοφορήσει 10 δίσκους! Οι δίσκοι αυτοί περιελάμβαναν τις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Λίγο έλειψε, μάλιστα, να συλληφθεί από το χουντικό καθεστώς, καθώς το τραγούδι του Πάμε για ύπνο, Κατερίνα θεωρήθηκε πως αναφερόταν στην πολιτική κατάσταση της χώρας.
Το 1975 ηχογραφεί ρεμπέτικα τραγούδια, δίνοντάς τους ένα φρέσκο ηχόχρωμα και λίγο αργότερα παίρνει «μεταγραφή» στην Minos. Το διάστημα μεταξύ 1977-1989 ηχογραφεί σημαντικούς δίσκους όπως το Αγάπαμε, όπου ξεχώρισαν το ομώνυμο, τα τραγούδια του Σπανού, Τα μάτια μου τα μελαγχολικά, Σε θέλω και του Γιώργου Κριμιζάκη Τα ψέμματα. Ακόμη ένας σημαντικός δίσκος της δωδεκαετίας κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1981 με τίτλο Εγώ για σένα τραγουδάω και κλασσικές επιτυχίες όπως το Φίλε μου και το Υπάρχουν κάτι γράμματα. Από το 1982, συνεργάζεται και πάλι με συνθέτες τους Νέου Κύματος, όπως τον Μίμη Πλέσσα και τον Γιάννη Σπανό.
Οι δίσκοι του γίνονταν σε σύντομο χρονικό διάστημα χρυσοί και αρκετοί πλατινένιοι, ενώ το 1985, παντρεύτηκε την αγαπημένη του, Μπέττυ Κοκκινοπούλου, με την οποία λίγα χρόνια αργότερα απέκτησαν μαζί μία κόρη, την Άντα.
Κατά τη δεκαετία του 1990 επέστρεψε στις μεγάλες πίστες, ερμηνεύοντας σημαντικές επιτυχίες του και κυκλοφόρησε αρκετούς δίσκους, ωστόσο το 1999 αποφασίζει να αποσυρθεί από τις πίστες και να αφοσιωθεί στην οικογένειά του, καθώς είχε απογοητευτεί από τη γενικότερη κατάσταση που επικρατούσε στις δισκογραφικές εταιρείες και στην νυχτερινή ζωή. Την προηγούμενη χρονιά είχε ηχογραφήσει τη μοναδική live δισκογραφική δουλειά του με τίτλο Ζωντανή Επαφή, αποκορύφωμα των εμφανίσεών του στην Πύλη Αξιού και ο τελευταίος του δίσκος έφερε τον τίτλο Στα Όνειρα μου Περπατώ.
Εχθές, αργά το βράδυ της Κυριακής 23ης Αυγούστου 2020, ο Γιάννης Πουλόπουλος, η κορυφαία φωνή του ελληνικού πενταγράμμου, άφησε την τελευταία του πνοή σε γνωστό ιδιωτικό θεραπευτήριο. Έπειτα από μάχη με χρόνια προβλήματα υγείας, η καρδιά του τον πρόδωσε και το ελληνικό μουσικό πεντάγραμμο έγινε φτωχότερο, θρηνώντας έναν εκ των σπουδαιότερων ερμηνευτών όλων των εποχών.
Γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1998. Σήμερα, ζει στα Ιωάννινα, όπου φοιτά στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ειδικεύεται σε ζητήματα αρχαίας ελληνικής ιστορίας, ενώ τον αφορούν και λαογραφικά θέματα. Γνωρίζει άριστα αγγλικά. Στον ελεύθερο χρόνο του, ασχολείται ερασιτεχνικά με τη συγγραφή μικροδιηγημάτων και ποιημάτων.
