Του Κωνσταντίνου Σούζα,
Παρά τη βελτίωση της νομοθεσίας και την πρόβλεψη αυστηρότερων κυρώσεων σε όσους κακοποιούν ζώα, οι καταγγελίες για τέτοιου είδους περιστατικά φαίνεται να αυξάνονται δραματικά. Μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2019, έγιναν 1.799 καταγγελίες για κακοποίηση ζώων. Όλοι ανεξαιρέτως έχουμε γίνει μάρτυρες σκηνών βίας απέναντι σε αδέσποτα, κυρίως σκυλιά. Κλωτσιές, βρισιές, ακόμη και φόλες αποτελούν, δυστυχώς, σήμερα καθημερινά φαινόμενα. Μήπως ήρθε η ώρα να αμφισβητήσουμε το πόσο «πολιτισμένοι» είμαστε ως λαός;
Όταν μιλάμε για κακοποίηση ζώων εννοούμε τόσο την πρόκληση πόνου, τα βασανιστήρια, τον εξευτελισμό, ακόμη και την επώδυνη θανάτωσή τους όσο και την παραμέληση, την εκτροφή τους σε κακές συνθήκες, με στόχο να σφαγιαστούν με αργό, βάναυσο και επώδυνο τρόπο, ακόμη και τη σεξουαλική τους κακοποίηση.
Το να βλάπτει κανείς ένα ζώο αποτελεί κάτι περισσότερο από μια πράξη βίας. Αποτελεί κλινικό σύμπτωμα συγκεκριμένων ψυχικών διαταραχών. Όταν η κακοποίηση ζώου τελείται από ένα παιδί, τότε πρόκειται για διαταραχή διαγωγής, ενώ όταν η κακοποίηση γίνεται από κάποιον ενήλικα, οι ψυχίατροι κάνουν λόγο για αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η κακοποίηση των ζώων συνιστά κλινική εκδήλωση ποικίλων ψυχιατρικών διαταραχών μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο διαπροσωπικής βίας και παραβατικών συμπεριφορών.
Ως ένδειξη σοβαρής ψυχικής, κοινωνικής και συναισθηματικής διαταραχής, λοιπόν, η βία κατά των ζώων συνδέεται απόλυτα με την ενδοοικογενειακή βία και εν γένει με την εγκληματικότητα. Όσοι κακοποιούν ζώα τις περισσότερες φορές δεν περιορίζονται μόνο σε αυτά. Άνθρωποι ικανοί να σκοτώσουν ένα ζώο είναι το ίδιο ικανοί να σκοτώσουν και έναν συνάνθρωπό τους. Πολύ συχνά μάλιστα διαπιστώνεται ότι πίσω από την κακοποίηση ενός ζώου κρύβεται και η κακοποίηση ενός ανθρώπου. Πίσω από ένα παραμελημένο σκυλάκι, ίσως βρίσκεται και ένα παραμελημένο παιδί. Πίσω από μία βασανισμένη γάτα, ίσως κρύβεται και μια βασανισμένη γυναίκα.
Η κακοποίηση ζώων αποτελεί μάστιγα στην Ελλάδα. Το πιο λυπηρό όμως είναι ότι η πλειοψηφία, αν και γνωρίζει ποιος συστηματικά ασκεί οποιαδήποτε μορφή βίας απέναντι στα ζώα, επιλέγει να το αποκρύψει ή να αδιαφορήσει. Η λύση στο πρόβλημα δεν θα έρθει απλώς με τη βελτίωση της νομοθεσίας. Ο καθένας από εμάς οφείλει να αποκτήσει την παιδεία εκείνη, η οποία θα τον βοηθήσει να δει την εικόνα του ανθρώπου και των υπόλοιπων πλασμάτων να ζουν αρμονικά μεταξύ τους. Φαίνεται, όμως, ότι υπολειπόμαστε πολύ αναφορικά με τη φιλοζωία…
Ο καθένας έχει δικαίωμα να μην αγαπά τα ζώα και να μη θέλει να τα φιλοξενήσει στο σπίτι του. Κανείς όμως δεν έχει το δικαίωμα να ασκεί βία σε αυτά και να τα αντιμετωπίζει σαν άψυχα όντα. Είναι υποχρέωση όλων να τα σέβονται, ενώ όσοι έχουν επιλέξει να έχουν κάποιο ζωάκι στο σπίτι τους, φέρουν και την ευθύνη προάσπισης των δικαιωμάτων του.
Γεννημένος στη Πάτρα και με καταγωγή από τη Ναύπακτο, είναι προπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Νομικής του ΔΠΘ. Στη μικρή μέχρι τώρα πορεία του έχει συμμετάσχει σε επιστημονικά συνέδρια, ημερίδες και ευρωπαϊκά προγράμματα, όπως το Euroscola. Κατέχει την αγγλική και τη γερμανική γλώσσα και είναι λάτρης των ταξιδιών. Τον ενδιαφέρει ο χώρος της πολιτικής, καθώς και η διπλωματία. Η αρθρογραφία αποτελεί γι’ αυτόν ένα νέο εγχείρημα.
