Της Μαριέφης Πλατή,
Τι είναι ο χρόνος τελικά; Για τους φυσικούς ο χρόνος ορίζεται ως διάσταση, ως θεμελιώδης ποσότητα. Για τον Άγιο Βασίλη ο χρόνος διαρκεί 365 ημέρες. Ο χρόνος για ένα ρολόι έχει 24 ώρες. Για την ορθόδοξη Εκκλησία ο Θεός είναι άχρονος. Από την άλλη, κάποιοι έχουν συνδέσει τον χρόνο με το μέγεθος του σώματος και συνεπώς ο χρόνος για τα ογκώδη ζώα του πλανήτη κυλάει πιο γρήγορα απ’ ότι για τα μικρόσωμα ζώα. Και το καλύτερο… ο χρόνος σε άλλους πλανήτες είναι εντελώς διαφορετικός από το χρόνο της γης. Ένα μερόνυχτο στον Άρη έχει 37 λεπτά περισσότερα από τη Γη, κι όμως ένας εικοσιπεντάχρονος στη γη χρονολογείται 50 ετών εκεί!
Ήδη από την αρχαιότητα μεγάλοι φιλόσοφοι, όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, είχαν ασχοληθεί με την έννοια του χρόνου. Ο Αριστοτέλης συγκεκριμένα είχε υποστηρίξει ότι το «τώρα» είναι αυτό που χωρίζει το παρελθόν από το μέλλον. Το «τώρα» από στιγμή σε στιγμή γίνεται παρελθόν και το μέλλον από στιγμή σε στιγμή θα μεταμορφωθεί σε «τώρα». Άρα, δίχως το «τώρα» δεν δύναται να υπάρχει ούτε παρελθόν, ούτε μέλλον. Για τους Πυθαγόρειους ο χρόνος είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον χώρο. Δηλαδή, ενστερνίζονται την άποψη ότι καμία ένσαρκη ψυχή δεν δύναται να βρίσκεται ταυτόχρονα σε δύο τόπους.
Για τον άνθρωπο, άραγε, τι σημασία έχει ο χρόνος; Γι’ αυτόν είναι απόλυτος ή σχετικός; Σίγουρα όλοι κάποιες φορές στη ζωή μας έχουμε νιώσει το χρόνο να περνάει πάρα, μα πάρα πολύ αργά. Υπάρχουν και φορές, όμως, που δεν καταλαβαίνουμε πόσο γρήγορα περνάει η ώρα. Υπάρχουν, επίσης, φορές που χάνουμε την αίσθηση του χρόνου, δεν ξέρουμε τι ώρα ή τι μέρα είναι. Το φαινόμενο αυτό εξηγεί και πάλι ο Αριστοτέλης, λέγοντας ότι δεν φαίνεται να περνά ο χρόνος όταν δεν υφιστάμεθα καμία μεταβολή. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι ο χρόνος είναι υποκειμενικός. Σημαίνει ότι ο καθένας από εμάς επιλέγει πότε και αν θέλει να περνάει ο χρόνος της ζωής του γρήγορα ή αργά.
Κάπως έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο χρόνος για τον άνθρωπο σημαίνει στιγμές. Στιγμές αγάπης, αφοσίωσης, χαράς, αγωνίας, πόθου και πάθους. Στιγμές επιδιωκόμενες ή απρόβλεπτες. Στιγμές που είναι πάντα διαφορετικές μεταξύ τους. Και η καταλληλότερη όλων στιγμή είναι το τώρα. Το δικό μας παρόν είναι μοναδικό. Είμαστε οι συγγραφείς του δικού μας βιβλίου ζωής. Το μόνο που μένει είναι να αρπάξουμε την πένα. Κάθε αρχή και δύσκολη, ναι. Όμως κάλλιο αργά παρά ποτέ. Και καλύτερα, ας μην αγκιστρωνόμαστε στο αύριο, διότι το αύριο δεν είναι δεδομένο.
Ας κάνουμε αυτό για το οποίο μας έπλασε η φύση, αυτό που η ζωή απλόχερα μας μαθαίνει. Μάθαμε να περπατάμε για να περπατάμε, μάθαμε τη γλώσσα για να μιλάμε, μάθαμε ότι μετά από την καταιγίδα έρχεται ξαστεριά και ότι μετά την πτώση ακολουθεί η ανύψωση. Δρόμος μακρύς είναι ο χρόνος, μα ο άνθρωπος έμαθε να περπατά. Και οι στιγμές που βρίσκει στο διάβα του είναι αυτές που γεμίζουν τη ζωή του.
Ο χρόνος θα περάσει, είναι αλήθεια. Αλλά οι στιγμές που θα έχουν χαραχθεί, πλέον, ως αναμνήσεις θα μείνουν αναλλοίωτες στο πέρασμά του. Παίρνει νόημα ο χρόνος μέσα από τις στιγμές. Μέσα από εμάς!
Κατάγεται από το Τζερμιάδο Οροπεδίου Λασιθίου Κρήτης. Μόλις ολοκλήρωσε το δεύτερο έτος των σπουδών της στη Νομική του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Πέρα από την επιστήμη της, ασχολείται με τις τέχνες και τον αθλητισμό. Στον ελεύθερο χρόνο παίζει κλασική κιθάρα και γράφει ποιήματα.
