Του Νίκου Παντελαίου,
Ξυπνάς ένα πρωί, πηγαίνεις για τελευταία φορά στη σχολική τάξη και μετά από λίγη ώρα βγαίνεις και γνωρίζεις ότι πλέον δεν θα ξανά πατήσεις ποτέ το πόδι σου εκεί. Είναι η στιγμή που για τελευταία φορά δίνεις εξετάσεις στο σχολείο και πλέον περιμένεις τα αποτελέσματα για να δεις σε ποια σχολή θα περάσεις. Με παρόμοιο τρόπο ξυπνάς άλλο ένα πρωί και ξαφνικά έχουν περάσει 4 χρόνια και βρίσκεσαι στην ορκωμοσία σου. Παραλαμβάνεις το πτυχίο σου, λες τον όρκο σου, γιορτάζεις με τους φίλους και ξαφνικά σκέφτεσαι, «και τώρα τι;». Και τώρα τι θα κάνω; Πρέπει να βρω δουλειά, πρέπει να μείνω μόνος μου, πρέπει να συντηρήσω τον εαυτό μου. Ξαφνικά η ζωή σου παίρνει μία εντελώς διαφορετική τροπή από αυτό που είχες συνηθίσει μέχρι τώρα. Ξαφνικά «πρέπει» να κάνεις πολλά. Μία σειρά από «πρέπει» απλώνεται μπροστά σου και χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Πλέον δεν έχεις τη δυνατότητα να βγεις, να πιεις, να ξεφαντώσεις και το επόμενο να πρωί να αποφασίσεις να κοιμηθείς αντί να πας στο μάθημα. Πλέον έχεις την υποχρέωση να βγεις εκεί έξω, να βρεις μία δουλειά και να βάλεις τη ζωή σου σε έναν δρόμο.
Αν τα έχεις περάσει όλα αυτά, καταλαβαίνεις πολύ καλά για τι πράγμα μιλάω. Αν δεν τα έχεις ζήσει και τώρα περιμένεις να μάθεις σε τι σχολή θα περάσεις, να ξέρεις ότι πριν προλάβεις να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου, όλα αυτά που περιγράφω πιο πάνω θα είναι η νέα σου καθημερινότητα. Ζούμε σε έναν κόσμο που δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες για αυτοσχεδιασμό. Τη ζωή σου αν θέλεις να την βάλεις σε μία τάξη, θα χρειαστεί να έχεις ένα σχέδιο. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να έχεις έναν στόχο. Όλοι από κάπου ξεκινάμε και περιμένουμε κάπου να φτάσουμε. Το θέμα είναι να ξέρεις πού θέλεις να φτάσεις. Όταν σε ρωτάνε «πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από τώρα», καλό θα είναι να έχεις την απάντηση. Δεν είναι απαραίτητο ότι θα το πετύχεις, όμως αν έχεις βάλει αυτό τον στόχο και τον κυνηγάς, ακόμα και αν δεν τον έχεις φτάσει, θα έχεις κάνει κάποια βήματα για να βρεθείς κοντά του. Οι αποφάσεις που θα πάρεις δεν θα είναι όλες σωστές, ούτε όμως καταστροφικές. Ίσως σε βγάλουν εκτός δρόμου, ίσως σε αποπροσανατολίσουν, αν έχεις όμως συγκεντρωμένο το μυαλό σου, τότε θα ξαναβρείς τον δρόμο σου.
Η ζωή δεν είναι ούτε εύκολη ούτε σου δίνει ό,τι ζητάς απλόχερα. Φυσικά, θα πρέπει να το έχεις μάθει μέχρι τώρα. Κάποιοι δυσκολεύονται να κάνουν τα πρώτα βήματα, γιατί αυτά είναι πάντα τα πιο δύσκολα. Όσο πιο σπουδαίο στόχο έχεις, τόσο πιο δύσκολα θα είναι. Θα πρέπει να περάσεις από πολλά κύματα και θα πρέπει να φας πολύ χώμα προκειμένου να τον πετύχεις. Δεν χρειάζεται όλοι να έχουν μεγαλοπρεπείς στόχους. Ο καθένας πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του, να υπολογίσει τις δυνάμεις του και να πάρει τις αποφάσεις του.
Αν δυσκολεύεσαι να βρεις τον δικό σου στόχο, μην αγχώνεσαι, απλώς ακόμα δεν έχεις μάθει καλά τον εαυτό σου. Με τον καιρό όμως, σιγά σιγά, όλα θα αρχίσουν να ξεδιαλύνουν και θα δεις το κουβάρι να ξεδιπλώνεται. Τότε είναι που θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις και ξαφνικά όλα θα είναι λίγο πιο εύκολα. Και όταν αναρωτιέσαι «και τώρα τι;», απλώς κοίτα πίσω σου και δες τι πέτυχες μέχρι τώρα, γιατί και τότε είχες αναρωτηθεί το ίδιο πράγμα.
Γεννήθηκε το 1995 στην Αθήνα, έζησε και μεγάλωσε στην Πάρο μέχρι τα 18 του χρόνια. Αποφοίτησε από το τμήμα Ψηφιακών Μέσων και Επικοινωνίας της Καστοριάς του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και έκανε πτυχιακή εργασία στο Μποϊκοτάζ Επιχειρήσεων στα Social Media. Πλέον εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα στην πρωτεύουσα. Όνειρό του είναι να εργαστεί στις Δημόσιες Σχέσεις με στόχο να τις διευθύνει, καθώς πιστεύει στις σχέσεις που μπορούν να έχουν οι οργανισμοί με το κοινό τους. Εκτιμάει την ειλικρίνεια και πορεύεται με τα μάτια του ανοιχτά χωρίς παρωπίδες.
