Της Σοφίας-Ζωής Παράσχου,
Ο σύγχρονος κόσμος είναι έτσι διαμορφωμένος, ώστε καλούμαστε πολλές φορές, σε άγουρο στάδιο της ζωής μας, να πάρουμε αποφάσεις που απαιτούν τόνους ωριμότητας. Οι αποφάσεις αυτές μάλιστα, δύνανται πολλές φορές να κρίνουν το μέλλον μας. Άδικο ή δίκαιο, έτσι είναι η σύγχρονη εποχή. Το καλύτερο λοιπόν που έχει να κάνει ο νέος του σήμερα, είναι να προετοιμάσει τον εαυτό του για να αποδεχθεί τα ρίσκα και τα αποτελέσματα των επιλογών του, όσο σκληρό κι αν ακούγεται.
Μια πολύ κρίσιμη απόφαση που καλούμαστε να πάρουμε, σε ιδιαίτερα μικρή ηλικία, είναι αυτή που αφορά στις σπουδές μας. Σε προηγούμενο κείμενο, έχω αναφερθεί στη δυσκολία επαγγελματικού προσανατολισμού και στην αδικία του να χρειάζεται να επιλέξεις «τί θα γίνεις» στα 17 με 18 σου. Εκτός όμως από αυτή την οπτική του ζητήματος, υπάρχει και μια άλλη, ίσως και πιο κρίσιμη: Ο τόπος των σπουδών μας.
Εξωτερικό ή εσωτερικό; Το μόνιμο ερώτημα που τυραννά αυτούς που έχουν φιλοδοξίες, που δε συμπαθούν τόσο το εγχώριο σύστημα εκπαίδευσης, που ελκύονται από την ιδέα της φυγής στα 18, αλλά συνάμα τρομοκρατούνται και από αυτήν.
Αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι να ανεξαρτητοποιηθείς, να «χτίσεις» αυτάρκεια τόσο απότομα, δίχως να έχεις γευτεί ουσιαστικά τη ζωή; Πόσο δύσκολο είναι να φύγεις μακριά από τους δικούς σου σε τόσο ευαίσθητη ηλικία, να μείνεις μόνος και να κάνεις εκείνο το restart που τόσο σε τραβάει αλλά και σε φοβίζει; Και πόσο δύσκολο είναι να το κάνεις αυτό, έχοντας μεγαλώσει στην ελληνική κοινωνία, μια κοινωνία όπου ο δεσμός με την οικογένεια και η αξία αυτής είναι ισχυρή, «γόρδιος δεσμός» που σε έχει συνοδεύσει από τη πρώτη στιγμή της ζωής σου;
Η απάντηση είναι απλή: Πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολο. Ένα ρίσκο που πρέπει να πάρεις, αν πραγματικά το επιζητά το «είναι» σου, μια απόφαση να ζήσεις από τόσο νωρίς τη ζωή που, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, θα ζούσες σε μεταγενέστερο χρόνο. Και το ερώτημα που συνοδεύει τα προαναφερθέντα είναι το εξής: Αξίζει;
Για την απάντηση στο τελευταίο, δε θα επιμείνω τόσο στην εκπαιδευτική αξία μιας τέτοιας επιλογής, αλλά στα θετικά που μπορεί να προσφέρει σε καθαρά προσωπικό επίπεδο. Μια τέτοια απόφαση, σε άγουρο ηλικιακό στάδιο, που σε καλεί να «σκάσεις» τη φούσκα που ενδεχομένως ζούσες και να εκτεθείς στην πραγματικότητα, σου δίνει τις ανάσες που χρειάζεσαι για να νικήσεις στον καθημερινό αγώνα. Αν καταφέρεις να το διαχειριστείς με ψυχραιμία και σοβαρότητα, αν καταφέρεις να χαλιναγωγήσεις τον εαυτό σου και να αφήσεις πέρα τις φοβίες και τα ερωτηματικά, τότε η μετάλλαξη που θα ακολουθήσει, η θετική μετάλλαξη, θα είναι ανεκτίμητης αξίας. Ανεξάρτητος, αυτάρκης, δυνατός και ώριμος, σίγουρος για τις επιλογές και υπεύθυνος γι’ αυτές, θα έχεις κόψει τον ομφάλιο λώρο και θα έχεις αναδείξει τη μοναδικότητα σου, το ότι είσαι πλέον ξεχωριστός άνθρωπος και όχι απλά μέλος μιας οικογένειας. Η ζωή σε ένα άγνωστο μέρος, όπου τα πάντα είναι διαφορετικά, ακόμα και ο κώδικας επικοινωνίας, δύναται να σου προσφέρει με μιας, όλα αυτά που η ζωή θα σου προσέφερε σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και σταδιακά.
Το θέλεις; Αξίζει για σένα; Εκεί, κάνεις το risk management και επιλέγεις ποια πλευρά του νομίσματος θα επιλέξεις.
Πιστεύω όμως, όσο κι αν εγώ η ίδια που γράφω όλα αυτά τα λόγια πολλές φορές δεν το εφαρμόζω, ότι κάθε γουλιά ζωής που σου δίνεται πρέπει να την πίνεις χωρίς δεύτερες σκέψεις. Έτσι μονάχα μπορείς να ζήσεις πραγματικά.
