Του Οδυσσέα Γραμματικάκη,
Ο Ίων Δραγούμης ήταν Έλληνας πολιτικός, διπλωμάτης, συγγραφέας και εισηγητής του ρομαντικού εθνικισμού στην Ελλάδα. Δολοφονήθηκε μια ημέρα σαν σήμερα στις 31 Ιουλίου 1920 από βενιζελικούς αξιωματικούς.
Ο Δραγούμης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Σεπτεμβρίου 1878. Η καταγωγή του ήταν από την Καστοριά. Η οικογένεια του ήταν αστική και ο πατέρας του, ο Στέφανος Δραγούμης, διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας τα μετέπειτα χρόνια. Σε ηλικία 18 χρονών, ξεκίνησε να σπουδάζει Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1897, κατατάχθηκε ως εθελοντής στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του ίδιου έτους.
Το 1899 έγινε δεκτός στο διπλωματικό σώμα και το 1902, διετέλεσε υποπρόξενος στο Γενικό Προξενείο του Μοναστηρίου. Από την θέση αυτή, συνεργάστηκε με τον πατέρα του Παύλου Μελά για την οργάνωση των ορθόδοξων κοινοτήτων της Μακεδονίας, κατά των κομιτατζήδων, δηλαδή των Βουλγάρων που βρίσκονταν στην περιοχή.
Τα επόμενα χρόνια, θα μεταφερθεί σε διάφορες θέσεις ως πρόξενος και το 1904, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου θα γνωρίσει τους δύο μεγάλους έρωτες της ζωής του, την Πηνελόπη Δέλτα και την Μαρίκα Κοτοπούλη.
Με την Πηνελόπη Δέλτα αναπτύχθηκε ένας μεγάλος πλατωνικός έρωτας, καθώς η ίδια δεν υποτάχθηκε στις κοινωνικές επιταγές της εποχής, καθώς ήταν ήδη παντρεμένη με τον Στέφανο Δέλτα, πλούσιο Φαναριώτη, έμπορο. Το 1908, η σχέση τους διακόπτεται οριστικά, όταν ο Δραγούμης ερωτεύεται την ηθοποιό Μαρίκα Κοτοπούλη και την ξανασυναντάει αυτήν την φορά στην Κωνσταντινούπολη, όσο ήταν εκεί Γραμματέας της Ελληνικής Πρεσβείας. Μια αρκετά προοδευτική σχέση γα την εποχή, καθώς συζούσαν από το 1912 χωρίς την επισημοποίηση του γάμου. Η σχέση τους συνεχίστηκε μέχρι και το 1920, όταν και ο Δραγούμης δολοφονήθηκε.
Η πολιτική καριέρα του Δραγούμη ξεκίνησε το 1915, όταν και παραιτήθηκε από το διπλωματικό σώμα για να πολιτευθεί. Την ίδια χρονιά εκλέχθηκε ανεξάρτητος βουλευτής στην Φλώρινα. Βρέθηκε κοντά στον Βενιζέλο, όπου τον υποστήριξε, αλλά τελικά ήρθε σε ρήξη μαζί του, καθώς θεώρησε ότι η πολιτική του ήταν «αυταρχική και συντελούσε στην εθνική μας υποτέλεια». Η αντίθεση του στον βενιζελισμό, δεν προερχόταν από τις φιλομοναρχικές στάσεις του Δραγούμη, αλλά από το εθνικιστικό πνεύμα που τον διακατείχε και ειδικά από την ιδέα της εθνικής αυτοδιάθεσης, που υπερασπιζόταν.
Κατά τον εθνικό διχασμό, εξορίσθηκε στην Κορσική με άλλους αντιβενιζελικούς και μετέπειτα στην Σκόπελο. Το 1919, όταν απελευθερώθηκε, δημιούργησε κόμμα που συσπείρωσε τους αντιβενιζελικούς με το όνομα «Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως».
Η εμπλοκή του με τον εθνικό διχασμό, όμως, θα του στοιχίσει την ίδια του την ζωή, καθώς στις 31 Ιουλίου 1920, ο Ιών Δραγούμης θα πέσει νεκρός από βενιζελικούς αξιωματικούς στην διασταύρωση των οδών Βασιλίσσης Σοφίας και Παπαδιαμαντοπούλου. Ο θάνατος του θα συγκλονίσει το πανελλήνιο.
Ο ίδιος, θα αφήσει πίσω του, ένα πλούσιο συγγραφικό έργο με πολιτικές μελέτες και λογοτεχνικά κείμενα. Υπερασπιστής του δημοτικισμού και εισηγητής του ελληνικού ρομαντικού εθνικισμού, μαζί με τους φίλους του Περικλή Γιαννόπουλο και Αθανάσιο Σουλιώτη – Νικολαϊδη.
Διαμένει στην Αθήνα και βρίσκεται στο 4ο έτος των σπουδών του στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών (Κόρινθος) του Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Έχει παρακολουθήσει αρκετά συνέδρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, καθώς έχει βοηθήσει και στην δημιουργία κάποιων από αυτών. Ασχολείται με την αρθρογραφία από τον χειμώνα του 2017. Αυτήν την περίοδο τον εντοπίζουμε στην Πράγα, όπου κάνει πρακτική στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Τσεχίας. Τα ενδιαφέροντα του είναι η διεθνής πολιτική, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η συγκριτική πολιτική, οι Ευρωπαϊκές και οι Λατινοαμερικάνικες σπουδές.
