Του Οδυσσέα Γραμματικάκη,
Ο Κωνσταντίνος Παρθένης ήταν Έλληνας ζωγράφος, ο οποίος αντιπροσώπευε τον ελληνικό μοντερνισμό των αρχών του 20ου αιώνα.
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 10 Μαΐου του 1878. Ο πατέρας του ήταν Έλληνας καπνέμπορος και η μητέρα του Ιταλίδα. Ήδη από μικρή ηλικία, ο Παρθένης έμαθε να μιλάει και να γράφει ελληνικά, ιταλικά, γερμανικά, γαλλικά και αγγλικά.
Το 1895 πήγε στη Βιέννη, για να σπουδάσει ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών, με μέντορά του να εξελίσσεται ο νεωτεριστής Καρλ Ντίφενμπαχ. Παράλληλα, ο Παρθένης παρακολουθούσε μαθήματα μουσικής στο Ωδείο της Βιέννης. Το 1899 έκανε την πρώτη του έκθεση στο Boehms Künstlerhaus, ενώ τον επόμενο χρόνο πραγματοποίησε και την πρώτη του έκθεση στην Αθήνα.
Το 1903 επέστρεψε στην Αθήνα και το 1909 παντρεύτηκε την Ιουλία Βαλσαμάκη, η οποία άνηκε σε αρχοντική οικογένεια της Κεφαλονιάς. Την ίδια χρονιά, ο Παρθένης έφυγε για το Παρίσι, όπου και έμεινε μέχρι το 1914. Εκεί, μυήθηκε στον μεταϊμπρεσιονισμό.
Στην Ελλάδα ήρθε σε επαφή με πολλούς διανοούμενους της εποχής, όπως ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης και ο Κωνσταντίνος Χατζόπουλος. Όταν εγκαταστάθηκε στην Αθήνα οριστικά το 1917, μαζί με τους Νικόλαο Λύτρα, Κωνσταντίνο Μαλέα και τον Θεόφραστο Τριανταφυλλίδη, δημιούργησαν την Ομάδα «Τέχνη», μια ομάδα ζωγράφων που είχαν στόχο να ανατρέψουν τον συντηρητικό ακαδημαϊσμό, που επικρατούσε στην καλλιτεχνική ζωή της Αθήνας. Ο Παρθένης, όπως και η Ομάδα «Τέχνη», συνδέθηκαν με το Κόμμα Φιλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Το 1920 πραγματοποιήθηκε η πρώτη μεγάλη έκθεση του Παρθένη στο Ζάππειο με περισσότερους από 240 πίνακες. Την ίδια χρονιά, ο Βενιζέλος του απένειμε το Αριστείο των Γραμμάτων και των Τεχνών. Αν και οι διακρίσεις ήταν αρκετές και η δημοφιλία του μεγάλωνε, οι αιτήσεις του για μια έδρα στη Σχολή Καλών Τεχνών απορρίπτονταν. Το 1929, τελικά, κατάφερε να κατακτήσει μια έδρα ως καθηγητής, με ειδικό νόμο.
Οι διακρίσεις συνεχίζονταν και το 1937 τιμήθηκε με το χρυσό βραβείο Διεθνούς Έκθεσης του Παρισιού και το 1938 η ιταλική κυβέρνηση αγόρασε έναν πίνακά του, με θέμα τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, ο Παρθένης μαζί με άλλους διανοουμένους προσυπέγραψαν μια δήλωση, με την οποία καταδίκαζαν τον πόλεμο και καλούσαν την παγκόσμια κοινή γνώμη σε επανάσταση συνειδήσεων. Μετά τον πόλεμο, ο Παρθένης παραιτήθηκε από την έδρα στη Σχολή Καλών Τεχνών και αφοσιώθηκε στη ζωγραφική.
Πέθανε στις 25 Ιουλίου του 1967 σε συνθήκες ένδειας και απομόνωσης, έχοντας χάσει την γυναίκα του λίγους μήνες πριν. Ο Κωνσταντίνος Παρθένης θεωρείται «τομή» στην ιστορία της ελληνικής ζωγραφικής και ένας εκ των θεμελιωτών του νεωτερισμού και του μοντερνισμού στην Ελλάδα.
Διαμένει στην Αθήνα και βρίσκεται στο 4ο έτος των σπουδών του στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών (Κόρινθος) του Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Έχει παρακολουθήσει αρκετά συνέδρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, καθώς έχει βοηθήσει και στην δημιουργία κάποιων από αυτών. Ασχολείται με την αρθρογραφία από τον χειμώνα του 2017. Αυτήν την περίοδο τον εντοπίζουμε στην Πράγα, όπου κάνει πρακτική στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Τσεχίας. Τα ενδιαφέροντα του είναι η διεθνής πολιτική, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η συγκριτική πολιτική, οι Ευρωπαϊκές και οι Λατινοαμερικάνικες σπουδές.
