Του Κωνσταντίνου-Ειρηναίου Σταμούλη,
Ο Δημήτρης ή Μήτσος Παρτσαλίδης ήταν Κομμουνιστής συνδικαλιστής και Βουλευτής. Γεννήθηκε στην Τραπεζούντα το 1903, εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1924 και γράφτηκε στη Νομική Σχολή. Εργάστηκε στην Καβάλα, στη Δημόσια Υπηρεσία Επισιτισμού, από όπου όμως απολύθηκε εξαιτίας της έντονης συνδικαλιστικής δράσης και πολιτικής δραστηριότητας που ανέπτυξε. Παντρεύτηκε την Αύρα Βλάσση-Παρτσαλίδη, η οποία είχε προλάβει να αναπτύξει και εκείνη σημαντική δράση στο Κομμουνιστικό κίνημα. Η πολιτική δραστηριότητα του Παρτσαλίδη τον οδήγησε στο να εκλεγεί 2 φορές βουλευτής Καβάλας. Μια επιτυχία στην οποία βοήθησε σημαντικά η Ένωση Καπνεργατών Καβάλας, η οποία στάθηκε έμπρακτα στο πλευρό του. Κατά την πρώτη μάλιστα εκλογή του, το 1932, ο Παρτσαλίδης βρισκόταν στη φυλακή. Η δεύτερη εκλογή του ήρθε τον Ιανουάριο του 1936.
Στο ενδιάμεσο, ο Μήτσος Παρτσαλίδης εξελέγη και Δήμαρχος Καβάλας. Η Κυβέρνηση, όμως, του Παναγή Τσαλδάρη τον καθαίρεσε με αξιωματούχους να υποστηρίζουν ότι «είχε μετατρέψει το Δημαρχείο σε κομμουνιστικό άντρο». Συγχρόνως, ο Παρτσαλίδης είχε προλάβει να εκλεγεί μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ. Τέσσερις μήνες μετά την καθαίρεσή του, ο Παρτσαλίδης εξορίστηκε στον Άη Στράτη.
Στα χρόνια της Δικτατορίας του Μεταξά, εισήλθε στην παρανομία και μαζί με τους Βασίλη Νεφελούδη και Στέλιο Σκλάβαινα ανέλαβε την καθοδήγηση του ΚΚΕ μετά και τη σύλληψη του Ζαχαριάδη. Ωστόσο, το 1938 συνελήφθη μαζί με τους δύο συντρόφους του και φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία και την Κέρκυρα. Η έναρξη του πολέμου τον βρίσκει στις φυλακές της Κέρκυρας και στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής παρέμεινε κρατούμενος σε διάφορες φυλακές.
Το Μάρτιο του 1944 όμως, κατάφερε να δραπετεύσει από τις φυλακές Χαϊδαρίου και αμέσως εντάχθηκε στο ΕΑΜ. Γρήγορα ανέλαβε Γενικός Γραμματέας του ΕΑΜ. Μια θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και το τέλος του εμφυλίου. Σημαντικό ρόλο από τη θέση αυτή έμελλε να διαδραματίσει στα Δεκεμβριανά. Συγκεκριμένα, έλαβε μέρος στις διαπραγματεύσεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ με την Κυβέρνηση το 1944, υπό την εποπτεία του Ουίνστον Τσώρτσιλ. Αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων αυτών ήταν η Συμφωνία της Βάρκιζας που υπογράφηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945. Σε αυτή τη συμφωνία συμμετείχε και ο Παρτσαλίδης ο οποίος συνοδευόμενος από τους Γιώργη Σιάντο και Ηλία Τσιριμώκο, αποτελούσαν τους εκπροσώπους του ΕΑΜ και του ΚΚΕ.
Στα χρόνια του Εμφυλίου, ο Παρτσαλίδης εξορίστηκε στην Ικαρία το 1947. Δραπέτευσε όμως, δύο χρόνια αργότερα και εντάχθηκε στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Η ρήξη του όμως, με τον Νίκο Ζαχαριάδη οδήγησε στην απομάκρυνσή του από τις Κομματικές διαδικασίες του ΚΚΕ μέχρι και την οριστική διαγραφή του το 1952. Λίγα όμως χρόνια αργότερα, όταν μετά την 6η Πλατιά Ολομέλεια του ΚΚΕ, ο Ζαχαριάδης καθαιρέθηκε, ο Παρτσαλίδης επέστρεψε στο κόμμα και μάλιστα ήταν ένα από τα σημαντικότερα στελέχη που μετά τη διάσπαση συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ίδρυση του ΚΚΕ Εσωτερικού.
Αναμφίβολα, ο Παρτσαλίδης διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του ΚΚΕ στα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου. Πολλές φορές μάλιστα φυλακίστηκε, εξορίστηκε ενώ δεν δίστασε να έρθει σε ρήξη και με τους ίδιους του τους συντρόφους. Οι δράσεις αυτές διαμορφώνουν μεν μια πράγματι αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, σημαντική δε για τον χώρο. Ο Δημήτρης Παρτσαλίδης άφησε την τελευταία του πνοή στις 22 Ιουνίου 1980 μετά από καρδιακή προσβολή.
