Του Οδυσσέα Γραμματικάκη,
Ο Πόπλιος Αίλιος Τραϊανός Αδριανός ή απλά Αδριανός ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας και φιλόσοφος, ο οποίος κυβέρνησε τη Ρώμη από το 117 μέχρι τον θάνατό του, στις 10 Ιουλίου του 138.
Ο Αδριανός γεννήθηκε στην πόλη Ιτάλικα στην Ισπανία, η οποία σήμερα είναι γνωστή ως Σεβίλλη. Ο πατέρας του ήταν συγκλητικός, αλλά τον έχασε νωρίς, όπως και τη μητέρα του το 85/86 και πέρασε στην κηδεμονία του ξαδέρφου του και μέλλοντα αυτοκράτορα της Ρώμης, Τραϊανού.
Μετά τον θάνατο του αυτοκράτορα της Ρώμης Νέρβα το 98, ο Τραϊανός έγινε αυτοκράτορας και ο Αδριανός έγινε λεγάτος μιας λεγεώνας και μετά κυβερνήτης στην Άνω Παννονία, καθώς και άρχων της Αθήνας για ένα σύντομο χρονικό διάστημα.
Μετά τον θάνατο του Τραϊανού σε μια εκστρατεία, ο Αδριανός έγινε αυτοκράτορας της Ρώμης. Γρήγορα εξασφάλισε την υποστήριξη των λεγεώνων, αν και με δυσκολία τον αποδέχθηκε η Σύγκλητος, καθώς δεν ήταν υιοθετημένος από τον Τραϊανό, παρά ήταν μονάχα ο κηδεμόνας του. Οι πρώτες του πράξεις ως αυτοκράτορας ήταν να «εκτονώσει» την επανάσταση των Ιουδαίων και να εξασφαλίσει τα σύνορα στον Δούναβη. Κατά τα χρόνια του στην εξουσία, η Ρώμη δεν είχε σημαντικές πολεμικές συγκρούσεις, παρά μόνο τον Δεύτερο Ρωμαιο-Ιουδαϊκό Πόλεμο, που θανατώθηκαν ή εξορίστηκαν περίπου 600.000 Εβραίοι. Η πολιτική ειρήνης που ακολούθησε ο Αδριανός φαίνεται και από την προσπάθεια ενδυνάμωσης και σταθεροποίησης των συνόρων της αυτοκρατορίας του, καθώς θεωρούσε ότι την αυτοκρατορία την θωρακίζεις καλύτερα με έργα υποδομής, παρά με κατακτητικούς πολέμους. Ένα παράδειγμα «θωράκισης» είναι το «Τείχος του Αδριανού» στη Μεγάλη Βρετανία, που έχει μήκος 117,5 χιλιόμετρα. Επίσης, η εσωτερική πολιτική του ήταν φιλολαϊκή, καθώς η πρώτη του πράξη ήταν να διαγράψει τους καθυστερημένους φόρους. Συχνά χρησιμοποιούσε τη ρήση του: «Ο ηγεμών είναι για τον λαό και όχι ο λαός για τον ηγεμόνα».
Ο Αδριανός, εκτός από ικανός αυτοκράτορας (όπως θεωρείται), ήταν βαθιά γνώστης της ελληνικής φιλοσοφίας και των τεχνών. Βρισκόταν κοντά στις διδαχές του Επίκουρου, του Επίκτητου, του Ηλιοδώρου και του Φαβωρίνου. Επηρεασμένος από τη φιλοσοφία, μείωσε τη δουλεία στη Ρώμη, άλλαξε τον νομικό κώδικα και απαγόρευσε τα βασανιστήρια. Στον χώρο της τέχνης, έχτισε εκ νέου το Πάνθεον της Ρώμης, έγραψε ποιήματα και την αυτοβιογραφία του, ίδρυσε βιβλιοθήκες, λουτρά και θέατρα. Γνωστό, επίσης, είναι και το Αδριάνειο Υδραγωγείο στην Αθήνα και η Αψίδα του Αδριανού, καθώς και η τελειοποίηση του Ναού του Ολυμπίου Διός (σημερινοί «Στύλοι του Ολυμπίου Διός»).
Ως αυτοκράτορας πέρασε τον περισσότερο χρόνο του ταξιδεύοντας όπου επέβλεπε και συνέχιζε να κατασκευάζει μεγάλα δημόσια έργα. Ταξίδεψε στη Βρετανία, στην Περσία, στην Ελλάδα και στη Μικρά Ασία. Όταν γύρισε από τα ταξίδια του, αποσύρθηκε στην έπαυλή του στο σημερινό Τίβολι. Παντρεύτηκε μια συγγενή του Τραϊανού, τη Βίβα Σαβίνα, αλλά δεν έκαναν παιδιά. Πέθανε στο πατρικό του σπίτι στην Ιτάλικα, σε ηλικία 62 ετών, μια μέρα σαν σήμερα.
Διαμένει στην Αθήνα και βρίσκεται στο 4ο έτος των σπουδών του στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών (Κόρινθος) του Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Έχει παρακολουθήσει αρκετά συνέδρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, καθώς έχει βοηθήσει και στην δημιουργία κάποιων από αυτών. Ασχολείται με την αρθρογραφία από τον χειμώνα του 2017. Αυτήν την περίοδο τον εντοπίζουμε στην Πράγα, όπου κάνει πρακτική στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Τσεχίας. Τα ενδιαφέροντα του είναι η διεθνής πολιτική, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η συγκριτική πολιτική, οι Ευρωπαϊκές και οι Λατινοαμερικάνικες σπουδές.
