Του Μάριου Μώρου,
«Το σώμα μου δεν μπορεί να βρισκέται παντού την ίδια στιγμή, αλλά μέσω της Επιστήμης…ίσως να μπορώ εγώ.»
Με το παραπάνω μήνυμα, ανακοίνωσε η αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός Allie X την αμιγώς ψηφιακή συναυλία της, ονόματι Super Sunset Digital Concert (SSDC). Βρισκόμενη σε ένα απροσιόδριστο χώρου του Los Angeles, η καλλιτέχνις οργάνωσε μια δωρεάν συναυλία η οποία και ήταν αποκλειστικά προσβάσιμη μέσω live streaming στις πλατφόρμες του YouTube και Facebook. Η παράσταση αυτή δεν ήταν διαθέσιμη σε κάποιο «φυσικό» κοινό, αλλά σε θεατές πίσω από οθόνες.
Γεφυρώνοντας αποστάσεις μεταξύ θαυμαστών της μουσικής της, η Allie X ερμήνευσε τα τέσσερα δυνατότερα τραγούδια από το προσφάτως ανανεωμένο ρεπερτόριο της μπροστά σε λίγες κάμερες, για τις οθόνες εκατοντάδων θεατών σε όλον τον κόσμο. Μάλιστα, το εναρκτήριο τραγούδι της ήταν το «Science», που αναφέρεται στο παραπάνω quote της τραγουδίστριας.
Το τελευταίο της στούντιο άλμπουμ «Super Sunset» παίζει έντονα με ευφάνταστες εικόνες του 80’ και μετέρχεται στοιχεία της σύγχρονης μουσικής και αμερικανικής ποπ κουλτούρας προκειμένου να τους ασκήσει κριτική. Συγκαλυμμένα νοήματα, λυρικές αντιφάσεις και πολύμορφη θεματογραφία στολίζουν τα έξι βασικά άσματα του άλμπουμ. Δύο επιπλέον κομμάτια, ο πρόλογος του Super Sunset και ένα ιντερλούδιο στη μέση του άλμπουμ οριοθετούν το έργο της Allie X με ήχους που θυμίζουν παλιές «ρεκλάμες». Το μήνυμα που έμμεσα περνάει είναι η αναπόδραστη εμπορευατοποίηση των καλλιτεχνικών προϊόντων, ακόμα και όταν ο καλλιτέχνης προσπαθεί να αποφύγει κάτι τέτοιο και να επιδιώξει κάτι βαθύτερο.
Η εκκεντρική αυτή περσόνα, σε live chat που ακολούθησε σε Youtube και Twitter, επιβεβαίωσε φήμες ότι ο τελευταίος της δίσκος οχυρώνεται γύρω από καταστάσεις γνωστικής ασυμφωνίας, όπως αυτές βιώνονται στη σύγχρονη μουσική βιομηχανία και στο δρόμο προς τη δόξα. Το ίδιο φαινόμενο εξερευνάται και στο Super Sunset Digital Concert με τις εμφανίσεις της Allie X που υπογραμμίζουν την επιφανειακότητα και τον περφεξιονισμό σε θέματα ομορφιάς, εμφάνισης και γενικότερης προβολής.
Όσο πρωτοποριακή και να είναι η παραπάνω δράση, η φόρμουλα της έχει ήδη δοκιμαστεί στο κοντινό παρελθόν, σε πολύ μικρότερη κλίμακα. Αναλυτικότερα, το καλλιτεχνικό πρότζεκτ “iamwhoiam” της Jonna Lee από τη Σουηδία έχει πραγματοποιήσει δύο online συναυλίες, το 2010 και το 2015 αντίστοιχα. Αν και δεν γνώρισε σημαντική εμπορική επιτυχία, η μουσική και οπτικοακουστική αυτή πρωτοβουλία προσέφερε κάτι καινούργιο και έγινε ένα cult-favorite φαινόμενο.
Είναι άγνωστο αν τέτοιες καινοτομίες έχουν το περιθώριο να εδραιώσουν νέες τάσεις στο χώρο της μουσικής σκηνής και να αλλάξουν τα δεδομένα των συναυλιών και της φυσικής υπόστασης τους. Ήδη έχουμε αφήσει πίσω τις μαζικές πωλήσεις στη μουσική βιομηχανία και έχουμε μπει στη περίοδο του streaming, ενώ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μαζί με τη γενικότερη ψηφιοποίηση έπονται να φέρουν πολλές επιπλέον αλλαγές.
Γεννήθηκε το 1998 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Σχολής Μωραΐτη και σπουδάζει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού. Δραστηριοποιείται εθελοντικά σε πολιτιστικά και μη δρώμενα. Όντας στη σφαίρα αυτή, αρθρογραφεί για τα πολιτισμικά και έχει διατελέσει αρχισυντάκτης στο τμήμα του Ελεύθερου για το OffLine Post.
