Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
Ανδρέας Μιαούλης ή Βώκος -όπως ήταν το πραγματικό του επίθετο-, ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές του ελληνικού ναυτικού στόλου κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821. Η Ύδρα φαίνεται να είναι ο γενέθλιος τόπος του, ωστόσο και τα Φύλλα Ευβοίας «διεκδικούν» αυτό το γεγονός. Ήρθε στην ζωή στις 20 Μαΐου 1769 και ήταν γιος του Δημήτριου Βώκου. Υπάρχουν δυο ερμηνείες για το πως απέκτησε το «επίθετο» Μιαούλης. Η πρώτη συνδέεται με την αγορά ενός τουρκικού πλοίου ονότατι «Μιαούλ», ενώ η δεύτερη σχετίζεται με την οδηγία που έδινε στους κωπηλάτες του «μία, ούλοι».
Ακολούθησε το δρόμο της εμπορικής ναυτιλίας, όπως ο πατέρας του και μπόρεσε να αποκτήσει μεγάλη περιουσία, καθώς εφοδίαζε ισπανικές πόλεις που βρίσκονταν υπό βρετανικό ναυτικό αποκλεισμό το διάστημα των Ναπολεόντειων Πολέμων. Οργώνει τα νερά της Μεσογείου όσο διαρκούν οι αναταραχές. Με την ήττα του Ναπολέοντα και την ομαλοποίηση της κατάστασης, εγκαταλείπει τα πολλά μεγάλα ταξίδια και το 1816 εγκαθίσταται στην Ύδρα, όπου συνεχίζει να ασχολείται με το εμπόριο.
Το 1821 θα προσφέρει τα πλοία του, μαζί με άλλους πλοιοκτήτες, για τις ανάγκες του Αγώνα και παίρνει μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του. Μετά από λίγους μήνες αναλαμβάνει τον συντονισμό του υδραϊκού στόλου ως ναύαρχος. Το Φεβρουάριο του 1822 καταφέρνει να βυθίσει μια τουρκική φρεγάτα που βρισκόταν στο λιμάνι της Πάτρας και επιτίθεται στα υπόλοιπα πλοία εκεί.
Τον Ιούλιο του 1824 κατάφερε την ανακατάληψη των Ψαρών από τις τουρκικές δυνάμεις που είχαν καταστρέψει το νησί και μετά από δύο μήνες περίπου πετυχαίνει, ως επικεφαλής των ελληνικών ναυτικών δυνάμεων, την καίριας σημασίας νίκη στον Γέροντα. Το 1826 κι ενώ το Μεσολόγγι πολιορκούταν για δεύτερη φορά, συντονίζει τις ναυτικές δυνάμεις του και ανεφοδιάζουν τους πολιορκούμενους.
Το 1827 την αρχηγία του στόλου παίρνει Τόμας Κόχραν και ο Μιαούλης συνεχίζει τις πολεμικές επιχειρήσεις πλέον ως πλοίαρχος. Όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας έρχεται στην Ελλάδα ως Κυβερνήτης, τον διορίζει αρχηγό του στόλου του Αιγαίου με σκοπό την εκκαθάριση της περιοχής από τους πειρατές, κάτι που πέτυχε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι καλές σχέσεις των δυο αντρών δεν θα διαρκέσουν πολύ και το 1831 ο Μιαούλης θα προσχωρήσει στην πλευρά των αντικαποδιστριακών. Την 1η Αυγούστου του ίδιου έτους πυρπολεί τη φρεγάτα «Ελλάς» και την κορβέτα «Ύδρα», ως αποκορύφωμα της κατάληψης του ναυστάθμου του Πόρου που είχε γίνει πριν μερικές μέρες.
Με την αναγόρευση του Όθωνα σε βασιλιά της Ελλάδας μεταβαίνει στο Μόναχο μαζί με τους Κίτσο Τζαβέλα και Δημήτριο Πλαπούτα, για να του παραδώσουν το στέμμα. Το επόμενο διάστημα θα αναλάβει αρχηγός του Ναυτικού Διευθυντηρίου ως ναύαρχος, έπειτα το 1834 γίνεται Σύμβουλος Επικρατείας.
Έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 11 Ιουνίου 1835 από φυματίωση και ετάφη στην είσοδο του λιμανιού του Πειραιά, ενώ αργότερα τα οστά του μεταφέρθηκαν σε τάφο της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων.
