Του Αλέξανδρου Ραπακούσιου,
Σαπουνόπερα
Το βάρος της αντιμετώπισης των συνεπειών της πανδημίας έχει δικαίως πέσει στον τομέα της οικονομίας και ειδικότερα σ’ εκείνον του τουρισμού. Και κάθε στρατηγικό σχέδιο επούλωσης των βαθύτατων πληγών που αφήνει πίσω της η προηγούμενη περίοδος διαθέτει τους επικεφαλής της. Εκτός από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και την γενική επιμέλεια του κυβερνητικού έργου που νομοτελειακά του ανήκει, στο πεδίο του τουρισμού το συνολικό σχέδιο καθαρογράφτηκε και πλέον παρακολουθείται από το αρμόδιο υπουργείο, συγκεκριμένα τον υπουργό κ. Θεοχάρη και τους υφιστάμενούς του. Το πρόβλημα, όμως, κατέστη πλέον ορατό. Οι ως άνω επικεφαλής δεν αποδεικνύονται απλώς κατώτεροι των περιστάσεων. Ούτε μονάχα ανεπαρκείς για την μεγαλύτερη πρόκληση του επερχόμενου καλοκαιριού, δηλαδή τη διάσωση θέσεων εργασίας και την επιβίωση των δραστηριοποιούμενων στον τουρισμό επιχειρήσεων. Πιο πολύ ομοιάζουν με δευτεροκλασάτους πρωταγωνιστές φτηνιάρικης τηλεοπτικής σαπουνόπερας, με την ειδοποιό διαφορά πως από τις πράξεις τους εξαρτώνται, εκτός από χιλιάδες εργαζομένους και εργοδότες, και η υγειονομική θωράκιση της χώρας.
Ζητούμενο
Εξηγούμαι. Από το σχέδιο (13.05) περί διεξαγωγής διαγνωστικών τεστ στους ταξιδιώτες τρεις ημέρες πριν την αναχώρηση από την χώρα τους, το αρμόδιο υπουργείο, μία εβδομάδα αργότερα, κατέληξε στην επικυρωμένη στρατηγική (20.05) της μη διεξαγωγής ελέγχων, παρά μόνο μικρού αριθμού δειγματολογικών τεστ, κυρίως στον κεντρικό αερολιμένα της χώρας. Στην στροφή των εκατόν ογδόντα μοιρών, μόλις στη διάρκεια μίας εβδομάδας, ήρθε να προστεθεί η ιστορική ατάκα του κ. Θεοχάρη πως «ο τουρίστας που θα μείνει 6-7 ημέρες στη χώρα μας δεν θα προλάβει να αναπτύξει τα υγειονομικά συμπτώματα» (21.05), υποστηρίζοντας συνεπώς, ότι το βασικό ζητούμενο είναι τα χρήματα που θα αφήσει ο τουρίστας και όχι το εάν ο ίδιος καταστεί φορέας – άρα και όλοι όσοι νοσήσουν από εκείνον κατά τη διάρκεια της παραμονής του. Κάπως έτσι δημιουργούνται βραδυφλεγείς βόμβες, έτοιμες να εκραγούν, σε τόπους όπως τα νησιά, όπου οι γιατροί κατατάσσονται στα είδη προς εξαφάνιση.
Γεμιστά
Επιπλέον σκηνοθετική πράξη της σαπουνόπερας –με πρωταγωνιστή ξανά τον υπουργό– ήταν οι «ζώνες επικινδυνότητας», σύμφωνα με τις οποίες τα ελληνικά νησιά κατατάσσονταν σε κατηγορίες, βάσει άγνωστων έως τώρα παραμέτρων. Οι ζώνες αποδείχθηκαν φούσκα δημιουργημένη πρόχειρα στο πόδι· η πρώτη αναδίπλωση ήρθε από τον κ. Κικίλια, ο οποίος τόνισε πως «δεν διαχωρίζουμε τα νησιά σε λιγότερο ή περισσότερο επικίνδυνα» (28.05), ενώ μία ημέρα αργότερα ο υφιστάμενος του κ. Θεοχάρη, υφυπουργός κ. Κόνσολας, δήλωνε τηλεοπτικά πως «αν κάποιος στο υπουργείο είναι γιατρός και κατατάσσει τα νησιά, τότε είναι σε λάθος υπουργείο.[…] Όσοι προβάλλουν ζητήματα διαχωρισμού των νησιών είναι και επικίνδυνοι και ανεύθυνοι» (29.05), φωτογραφίζοντας καθαρά τον κ. Θεοχάρη. Σε ερώτηση για το εάν ο τελευταίος οφείλει να παραιτηθεί, ο κ. Κόνσολας τόνισε πως «δεν μπορώ να υποκαταστήσω τον πρωθυπουργό» – η μπάλα στην εξέδρα με άλλα λόγια, μιας και από το ύφος και μόνο του ανθρώπου φαινόταν πως ήθελε να βροντοφωνάξει «ΝΑΙ». Πρόσθεσε δε, πως «δεν συμφωνούμε κατ’ ανάγκη σε όλα μέσα σε ένα υπουργείο», λες και η διαφωνία έγκειται σε αιώνια φιλοσοφικά διλήμματα, όπως το εάν ο κιμάς ταιριάζει στα γεμιστά και όχι σε ουσιώδη ζητήματα τουριστικής πολιτικής στο παρά ένα της καλοκαιρινής περιόδου. Μία ωραία ατμόσφαιρα στο υπουργείο Τουρισμού κι αυτό βγαίνει προς τα έξω. Πάρα ταύτα, τα γυρίσματα της σαπουνόπερας συνεχίζονται αδιάλειπτα και ο πρωταγωνιστής παραμένει ακόμα στη θέση του.
Εναλλακτική
Ομολογώ πως σκεπτόμενος αυθόρμητα τον κ. Θεοχάρη, στο μυαλό μου έρχεται το έτερο υπουργικό διαμάντι, ο υπουργός Μετανάστευσης κ. Μηταράκης. Ίσως φταίει το παρόμοιο σουλούπι, η ανάλογη τραγελαφική πολιτική τους πορεία, το κακό νομοθετικό έργο που έχουν να αναδείξουν και οι δύο ή ότι –πάντα υποκειμενικά– δεν θα τους κατέτασα και στο τοπ 2 δις των πιο ικανών ανθρώπων του πλανήτη Γη. Με τη διαφορά βέβαια, πως ο κ. Μηταράκης έχει προς ώρας σοβαρότερα προβλήματα από τον κ. Θεοχάρη. Πιο πρόσφατο επεισόδιο στην εναλλακτική σαπουνόπερα του υπουργείου Μετανάστευσης, η αποκάλυψη διαβαθμισμένου εγγράφου διεθνούς οργανισμού, σύμφωνα με το οποίο καταλογίζονται οικονομικές ατασθαλίες και «φούσκωμα» εξόδων των κατασκευαστικών έργων στις δομές, εγκαθίδρυση συστήματος «μετακλητών», άσχετων με το αντικείμενο, αλλά και ψεύδη ως προς τα ανακοινωθέντα μέτρα αποσυμφόρησης των νησιών (28.05, Η Καθημερινή). Το διαβαθμισμένο έγγραφο έχει κοινοποιηθεί και στα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως και η προαναφερθείσα σαπουνόπερα τουρισμού, έτσι κι αυτή συνεχίζει εντατικά τα γυρίσματα, με τον πρωταγωνιστή ακόμα στην καρέκλα του.
Καρφώματα
Οι παραχθείσες εξηγήσεις για το πρόσφατο περιστατικό στον ποταμό του Έβρου δεν κρίνονται ικανοποιητικές. Το επικοινωνιακό αλαλούμ εντός των κυβερνητικών τειχών, όπως και στο υπουργείο Τουρισμού, φάνηκε αυτή τη φορά και στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής και άμυνας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα καρφώματα συγκεκριμένης πτέρυγας του κομματικού μηχανισμού της Νέας Δημοκρατίας (Ομάδα Αλήθειας) στον κ. Δένδια, για τη δήλωσή του περί «λίγων δεκάδων μέτρων», όπως και η μεταφορά της ευθύνης της επιτήρησης της συνοριακής γραμμής από τον τελευταίο στον υπουργό Άμυνας («Εγώ δεν είμαι παρατηρητής της συνοριακής γραμμής», Ν. Δένδιας, 25.05). Στο μεταξύ, η ελληνική πλευρά, παρότι εργαζόμενη προς υποβάθμιση του ζητήματος, χαρακτήρισε λίγο πολύ το ασκούμενο διάβημα ως «προληπτικό», παράδειγμα ακόμα μιας ελληνικής πρωτοτυπίας, αυτή τη φορά στον χώρο της διπλωματίας. Και παρότι ο κ. Μητσοτάκης προ ημερών δήλωνε πως «δεν έγινε τίποτα στον Έβρο» (25.05), τα τελευταία εικοσιτετράωρα διακρίνεται έντονη κινητικότητα, τόσο επιχειρησιακά στα χερσαία σύνορα, όσο και σε επίπεδο δηλώσεων προς αποκλιμάκωση της έντασης από ξένους αξιωματούχους, όπως ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα. Στο ίδιο τέμπο, διακρίνονται βουλευτές της ίδιας της κυβερνητικής πλειοψηφίας, οι οποίοι δεν συμμερίζονται την επίσημη γραμμή πως η διαφορά στην κοίτη του Έβρου αποτελεί ένα απλό τεχνικό ζήτημα, αλλά διαχρονική συνοριακή διαφορά, προθάλαμος μιας ολοένα κλιμακούμενης έντασης (Α. Συρίγος, 25.05).
Ρόλος
Το προαναφερθέν διάβημα (στην πορεία μάθαμε πως ήταν δύο) δεν έχει ακόμα δοθεί στη δημοσιότητα ή έστω, για λόγους που πράγματι μπορούν να δικαιολογηθούν, γνωστοποιηθεί στους εκπροσώπους των υπόλοιπων κοινοβουλευτικών κομμάτων. Συνολικότερα, ωστόσο, το γενικό κάδρο εκπέμπει αναποφασιστικότητα και υποχωρητικότητα. Ο άλλος μεγάλος πονοκέφαλος για τη χώρα, το τουρκολιβυκό σύμφωνο, το οποίο ανοίγει τον δρόμο για διεκδικήσεις (οι αμφισβητήσεις έχουν ήδη γίνει), συνεχίζει την ακάθεκτη πορεία του. Τελευταία εξέλιξη, η στροφή της Δύσης και συγκεκριμένα των Ηνωμένων Πολιτειών σε μία πιο ουσιώδη υποστήριξη της πλευράς Σάρατζ, εξέλιξη η οποία μικραίνει τα περιθώρια για επικράτηση του εθνικά βολικού μας στρατηγού Χαφτάρ. Υπενθυμίζεται πως η ελληνική ηγεσία φιλοξένησε τον τελευταίο στην Αθήνα τον περασμένο Ιανουάριο, ποντάροντας λανθασμένα τα πάντα επάνω του. Η απρόσκοπτη επέλαση της τουρκικής διπλωματίας, πάγια επιδίωξη της οποίας η όσο κατά το δυνατόν μεγαλύτερη στήριξη και τελικώς, η νικηφόρος επέλαση του Σάρατζ, φαίνεται να αποδίδει στην Ελλάδα τον ρόλο του κομπάρσου, ως δύναμη που αντί να δημιουργεί, τρέχει πίσω από τις εξελίξεις και τα τεκταινόμενα. Οι καλόβουλες προθέσεις της ελληνικής ηγεσίας δεν αμφισβητούνται· παρά ταύτα, οι μηχανές πρέπει να δουλέψουν πιο γρήγορα, πιο στρατηγικά, με το βλέμμα περισσότερο προς τα έξω και λιγότερο προς την επικοινωνιακή κατανάλωση στο εσωτερικό.
Κατακλείδα
Τελευταία ημέρα του Μαΐου και έπειτα από σχεδόν εννέα μήνες και περί τους σαράντα Λιβέλους, η στήλη σήμερα ολοκληρώνει τον χρονικό της κύκλο. Ο γράφων δεν θα αποφύγει τα κλισέ και θα ήθελε να ευχαριστήσει τόσο τους υπεύθυνους της πλατφόρμας, πάντα παρόντες με την δομική κριτική τους, την πάντα πρόθυμη και νευραλγική ομάδα διόρθωσης, καθώς και τους μόνιμους ή παροδικούς αναγνώστες, μερικοί εκ των οποίων συνέβαλαν τα πλείστα με τις επισημάνσεις τους, με σκοπό την καλυτέρευση των κειμένων.
Καλή εξεταστική και καλό καλοκαίρι!
Είναι τεταρτοετής φοιτητής του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Έχει συμμετάσχει σε εγχώρια και ευρωπαϊκά μοντέλα προσομοίωσης, ενώ το ενδιαφέρον του εντοπίζεται, εκτός των διεθνών σχέσεων, στην πολιτική επικοινωνία και τη δημοσιογραφία. Μεγάλο κεφάλαιο αποτέλεσε η διετής συμμετοχή του στο Διοικητικό Συμβούλιο της SAFIA, από όπου και αποκόμισε πολύτιμες εμπειρίες και φιλίες. Μέσω του OffLine Post, αρθρογραφεί κυρίως για την εγχώρια πολιτική σκηνή.
