Του Κωνσταντίνου-Ειρηναίου Σταμούλη,
Ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ υπήρξε βασιλιάς της Γαλλίας την περίοδο μεταξύ 1715 και 1774. Γεννήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1710 στις Βερσαλλίες και έγινε βασιλιάς μόλις 5 χρόνια αργότερα. Η πορεία του στο θρόνο χαρακτηρίστηκε από πολλά σκαμπανεβάσματα καθώς υπήρξαν περίοδοι που απολάμβανε την αγάπη και τη στήριξη του λαού, τότε μάλιστα είχε χαρακτηριστεί και ως «πολυαγαπημένος» και άλλες (κυρίως ως προς το δεύτερο μισό της βασιλείας του) που θεωρούνταν ανίκανος στη διακυβέρνηση και αναποφάσιστος.
Ήταν γιος του Λουδοβίκου Δούκα της Βουργουνδίας και της Μαρίας Αδελαΐδας της Σαβοΐας. Προπάππους του ήταν ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ ή όπως είχε χαρακτηριστεί, «ο μεγάλος Βασιλιάς Ήλιος», ο οποίος ζούσε ακόμα όταν ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ γεννήθηκε.
Από το 1714, ξεκίνησε να μαθαίνει γραφή και ανάγνωση ενώ λίγους μήνες αργότερα ξεκίνησε μαθήματα ιστορίας και γεωγραφίας. Ο χορός προστέθηκε στην εκπαίδευσή του το 1715 όταν και ανέλαβε τη βασιλεία την 1η Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους και συμμετείχε παράλληλα στις επίσημες τελετές ανάληψης του χρίσματος στις 3 και 4 Σεπτεμβρίου. Η πρώτη επίσημη τελετή που έλαβε μέρος ήταν τον Φεβρουάριο του 1715 όταν και συμμετείχε στην υποδοχή πρεσβειών από τη Περσία. Επειδή ωστόσο ήταν ιδιαίτερα νεαρός σε ηλικία, την διακυβέρνηση μέχρι να ενηλικιωθεί ανέλαβε ο αντιβασιλέας Δούκας Φίλιππος Β΄ της Ορλεάνης.
Στο μεταξύ ο Λουδοβίκος συνέχιζε απερίσπαστος την εκπαίδευσή του. Το 1717 μάλιστα, ο Δούκας Βιγιερουά ανέλαβε την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης του νεαρού βασιλιά διδάσκοντάς τον Λατινικά, Μαθηματικά, Σχέδιο καθώς και τις βασικές αρχές της Αστρονομίας ενώ το 1719 ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ διδάχθηκε τα στοιχεία της μουσικής. Οι συζητήσεις για τον γάμο του ξεκίνησαν μόλις το 1721 ωστόσο αυτός μετά από πολλές προτάσεις κατέληξε να παντρευτεί το 1725 τη Μαρία Λετσίνσκα, κόρη του βασιλιά της Πολωνίας, Στάνισλας Λετσίνσκι.
Όταν ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ ανέβηκε στο θρόνο ήθελε να κυβερνήσει μόνος του όπως ακριβώς είχε πράξει και ο προπάππους του, Λουδοβίκος ΙΔ΄, μετά από πιέσεις όμως, δέχθηκε την παρουσία του Καρδινάλιου ντε Φλερί, ως Πρωθυπουργού. Κατά τη περίοδο Πρωθυπουργίας του ντε Φλερί, η Γαλλία διένυσε μια πιο ειρηνική περίοδο που χαρακτηρίστηκε από οικονομική ανάπτυξη, ισχυροποίηση του Γαλλικού νομίσματος στην Ευρώπη και την Αμερική και την ανάπτυξη του ναυτικού εμπορίου. Παράλληλα και προς τα μέσα του 18ου αιώνα, βελτιώθηκε αισθητά το δίκτυο μεταφορών στη Γαλλία, το οποίο έφτασε να αποτελεί το καλύτερο και πιο σύγχρονο δίκτυο στην Ευρώπη εκείνης της εποχής. Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι τότε αναβαθμίστηκε η θέση της Γαλλίας σε διεθνές πλαίσιο κάτι στο οποίο συντέλεσε και η συμμαχική (κυρίως με Μ. Βρετανία και Ισπανία) εξωτερική πολιτική που ασκήθηκε.
Όλα αυτά είχαν κάνει τον Λουδοβίκο πολύ δημοφιλή. Το 1744, του δόθηκε ο χαρακτηρισμός «πολυαγαπημένος» όταν τραυματίστηκε σοβαρά σε μία μάχη στο Μετς κατά τη διάρκεια του Επταετούς πολέμου, ενός πολέμου όπου ενεπλάκησαν όλες οι υπερδυνάμεις της εποχής εκτός από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Μετά από αυτή τη μάχη, ο λαός της Γαλλίας τον υμνούσε και τον θαύμαζε.
Το 1743, ο Καρδινάλιος ντε Φλερί πέθανε και η βασιλεία του Λουδοβίκου γνώρισε τις πρώτες αποδοκιμασίες. Άλλωστε, κατά τη διάρκεια της Πρωθυπουργίας του, ο ντε Φλερί επί της ουσίας ασκούσε τη διακυβέρνηση με τον Λουδοβίκο να περιορίζεται απλώς στην επικύρωση των αποφάσεων. Μετά λοιπόν τον θάνατο του Φλερί, ο βασιλιάς έπρεπε να λάβει κρίσιμες αποφάσεις για σημαντικά ζητήματα. Δεν ανταποκρίθηκε ωστόσο επαρκώς σε αυτά τα καθήκοντα με τον λαό να δυσαρεστείται και να τον κατηγορεί για τις ετεροχρονισμένες αποφάσεις του και την αναποφασιστικότητα που τον χαρακτήριζε.
Η πρώτη και τελευταία απόπειρα μεταρρυθμίσεων έγινε το 1749, όταν ο Λουδοβίκος αποφάσισε να θεσπίσει φόρο τόσο για τον κλήρο όσο και για την Αριστοκρατική τάξη η οποία μέχρι τότε δεν φορολογούνταν. Δυο χρόνια αργότερα όμως το βασιλικό αυτό διάταγμα καταργήθηκε μετά τις σφοδρές αντιδράσεις των Αριστοκρατών.
Η λαϊκή δυσαρέσκεια προς τον Λουδοβίκο κορυφώθηκε με μια απόπειρα δολοφονίας του στις 5 Ιανουαρίου 1757. Ο Ρόμπερτ Νταμιάν εκμεταλλεύτηκε την επίσκεψη του βασιλιά στη κόρη του και επιτέθηκε στον Λουδοβίκο όταν εκείνος επέστρεφε στις Βερσαλλίες. Ήταν η πρώτη απόπειρα δολοφονίας Γάλλου αυτοκράτορα μετά το 1610. Η προσπάθεια απέτυχε και ο Νταμιάν καταδικάστηκε σε θάνατο μέσω διαμελισμού.
Η διακυβέρνηση του Λουδοβίκου ΙΕ΄ συνολικά κρίνεται κατώτερη των προσδοκιών, αφού τα κακώς κείμενα του δεύτερου μισού της βασιλείας του μετά τον θάνατο του Καρδινάλιου ντε Φλερί, υπερίσχυαν των θετικών της πρώτου μισού. Ο χαρακτηρισμός «πολυαγαπημένος» που είχε λάβει ο Λουδοβίκος επειδή είχε φτάσει κοντά στον θάνατο σε μάχη για τη πατρίδα του το 1744, διατηρήθηκε στο πέρασμα των χρόνων. Πέθανε στις 10 Μαΐου 1774 στο Παρίσι σε ηλικία 64 ετών.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 2000. Σπουδάζει Πολιτική Επιστήμη και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Ασχολείται ενεργά με το αντικείμενο των σπουδών του, αρθρογραφώντας και συμμετέχοντας σε συνέδρια και εκδηλώσεις σχετικά με την Πολιτική, τη Διεθνή διπλωματία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
