Της Μιχαέλλας Αλεξάνδρου,
Τον τελευταίο καιρό, πολύς λόγος γίνεται σχετικά με τις φοιτητικές πρωτοβουλίες και πιο συγκεκριμένα επικρατεί η αντίληψη ότι οι νέοι εφησυχάζουν με την παρούσα κατάσταση των πανεπιστημίων και δεν επιδιώκουν την αναβάθμισή τους και την ικανοποίηση των αναγκών τους όπως αυτές διαμορφώνονται, θέτοντας ως πρότυπο ένα σύγχρονο, ολιστικό και ποιοτικό μοντέλο ανώτατης εκπαίδευσης. Δυστυχώς, αυτό παρατηρείται πράγματι και σε μεγάλο βαθμό απορρέει από το γεγονός ότι η έννοια της εκπροσώπησης των φοιτητών έχει συσχετιστεί με την έννοια της κομματικοποίησης, των κομματικών νεολαιών και των φοιτητικών παρατάξεων.
Δεν είναι, όμως, πάντα έτσι, καθώς υπάρχουν αρκετές φωτεινές εξαιρέσεις στα δημόσια ΑΕΙ της χώρας μας όπου φοιτητικές οργανώσεις μη κομματικού χαρακτήρα δραστηριοποιούνται προς όφελος των φοιτητών επιδιώκοντας την ουσιαστική αναβάθμιση των πανεπιστημίων και προσεγγίζοντας τις ανάγκες των φοιτητών πολυδιάστατα, δίχως να ζητούν ως ανταλλακτικά οφέλη την ψήφο των φοιτητών και ούσες σε συνεχή διάλογο με το ελληνικό πανεπιστήμιο.
Μια τέτοια πρωτοβουλία είναι το πρόγραμμα “Χείρων” που συνδιοργανώνεται τα τελευταία 8 χρόνια από τους Γιατρούς του Κόσμου και την Ελληνική Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων Φοιτητών Ιατρικής (HelMSIC) σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, στις πόλεις, δηλαδή, όπου υπάρχουν τόσο Ιατρικές Σχολές όσο και Πολυϊατρεία των Γιατρών του Κόσμου. Η Ελληνική Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων Φοιτητών Ιατρικής είναι ένα ανεξάρτητο σωματείο μη κυβερνητικού, μη κερδοσκοπικού, μη κομματικού χαρακτήρα, από φοιτητές για φοιτητές, που κλείνει φέτος 60 χρόνια δράσης και αποτελείται από 7 τοπικές επιτροπές, μία σε κάθε πόλη όπου υπάρχει Ιατρική Σχολή.
Το πρόγραμμα ‘’Χείρων’’ είναι ένα από τα δημοφιλέστερα και μακροβιότερα προγράμματα της οργάνωσης, το οποίο δίνει τη δυνατότητα σε φοιτητές ιατρικής κλινικών ετών να ενημερωθούν και να ευαισθητοποιηθούν σχετικά με την πρόσβαση των ευπαθών κοινωνικών ομάδων στο σύστημα υγείας, να εξοικειωθούν με τις μεθόδους προσέγγισης των ομάδων αυτών και να έρθουν σε επαφή με την έννοια της Ιατρικής Ελαχίστων Πόρων μέσα από δύο στάδια, ένα ενημερωτικό σεμινάριο με ομιλητή των Γιατρών του Κόσμου και πρακτική άσκηση διάρκειας δέκα ημερών στα ανοιχτά πολυϊατρεία των Γιατρών του Κόσμου.
helmsic.gr
Μια φοιτητική οργάνωση μπορεί να έχει την τεχνογνωσία και οργανωσιακή δομή που απαιτείται ώστε να δημιουργεί ποιοτικές δράσεις και να εξελίσσεται, επιδιώκοντας μια μακροχρόνια παρουσία και θέτοντας τόσο βραχυπρόθεσμους όσο και μακροπρόθεσμους στόχους. Δεδομένου ότι η προπτυχιακή φοιτητική ζωή μας έχει ημερομηνία λήξης, είναι σύνηθες να σκεφτόμαστε μόνο βραχυπρόθεσμα, λησμονώντας ότι το μυστικό της επιτυχίας και της βιωσιμότητας μιας τέτοιας οργάνωσης είναι η συνεχής εκπαίδευση και η οικοδόμηση τεχνογνωσίας. Χαρακτηριστικά, η Ελληνική Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων Φοιτητών Ιατρικής έχει εδώ και χρόνια υιοθετήσει αρχές project management στις δράσεις της και μέρος αυτής της διαδικασίας είναι η αξιολόγηση.
Μέσω της αξιολόγησης, οι δράσεις εξελίσσονται και προσαρμόζονται στις ανάγκες των φοιτητών. Τμήμα μιας τέτοιας αξιολόγησης που συμμετέχει στο πρόγραμμα ‘Χείρων’ είναι το παρακάτω: “Το πρόγραμμα ήταν εξαιρετικό. Παρακολουθήσαμε τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να γίνει η προσέγγιση ενός ασθενούς με τρόπο άμεσο, γρήγορο και αποτελεσματικό, επειδή υπήρχε ανάγκη εξυπηρέτησης πολλών ασθενών σε μικρό χρονικό διάστημα. Επίσης, είδαμε τις λεπτές διαφορές μεταξύ της νοοτροπίας διαφορετικών εθνικοτήτων καθώς και τρόπους με τους οποίους οι γιατροί μπορούν να χειριστούν ορισμένες ιδιαιτερότητες και δυσκολίες που ίσως προκύψουν. Είχε ενδιαφέρον η επικοινωνία των ασθενών με το γιατρό με τη βοήθεια των μεταφραστών. Τέλος, είδαμε τι πραγματικά σημαίνει η προσφυγική κρίση, βλέποντας ένα μικρό δείγμα ανθρώπων και μαθαίνοντας τις ιστορίες τους.”
Οι φοιτητές, λοιπόν, όχι απλά μπορούν, αλλά είναι και χρέος τους να λάβουν πρωτοβουλίες προς όφελός τους και της κοινωνίας γενικότερα και μπορούν να το κάνουν με μεθόδους που συνάδουν με την έννοια του ειρηνικού και πολιτισμένου διαλόγου και όχι του θορύβου, των τραμπουκισμών και της βίας. Την κοινωνία που οραματιζόμαστε και απαιτούμε είναι στο χέρι μας να την επιδιώξουμε εμπράκτως ώστε από σχέδιο επί χάρτου να γίνει βιωμένη πραγματικότητα.
