Της Γιώτας Κοσκινά,
Ανέκαθεν μια παρατεταμένη κρίση έφερνε μαζί της μία ακόλουθη, όπως συνέβη με την παγκόσμια οικονομική κρίση που πριν μερικά χρόνια έπληξε τη χώρα μας και ως συνακόλουθο έφερε μια βαθιά κοινωνική, η οποία μας ταλάνισε για αρκετό καιρό. Κατά τον ίδιο τρόπο, λέγεται ότι μετά την εποχή του κορωνοϊου που διανύουμε αυτό το διάστημα θα επακολουθήσει ένας νέος οικονομικός «Γολγοθάς». Ας θυμηθούμε, όμως, πως ξεκίνησε η παγκόσμια υγειονομική κρίση και πως έφθασε να χαρακτηρισθεί από το Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) πανδημία.
Τον Νοέμβριο, στη πόλη Wuhan της Κίνας, διαγνώστηκαν τα πρώτα κρούσματα «πνευμονίας», χωρίς ωστόσο ακόμα η ιατρική κοινότητα να είναι σε θέση να γνωρίζει ότι επρόκειτο για μία νέα νόσο που θα έπαιρνε τέτοιες διαστάσεις. Τον Ιανουάριο άρχισε η εξάπλωση των κρουσμάτων και σε άλλες χώρες, ενώ στην Ελλάδα το πρώτο κρούσμα καταγράφηκε λίγο καιρό αργότερα, στις 26 Φεβρουαρίου. Ο ΠΟΥ, στις 11 Μαρτίου, μετά τα καταγεγραμμένα κρούσματα και τον συνεχώς μεταβαλλόμενο ρυθμό μετάδοσης του ιού, κηρύσσει επίσημα πανδημία. Ταυτόχρονα, σε Wuhan και Βόρεια Ιταλία, οι νεκροί πολλαπλασιάζονταν με αυξανόμενους ρυθμούς. Η ελληνική κυβέρνηση αντιδρώντας με γρήγορα αντανακλαστικά, στις 14 Μαρτίου αποφάσισε το γενικό lockdown της χώρας ως μόνη και αποτελεσματική λύση, προκειμένου να περιορίσει τη διάδοση του νέου ιού. Έκλεισαν τα σχολεία, τα καταστήματα ένδυσης και υπόδησης, τα καταστήματα εστίασης, απαγορεύτηκε η προσέλευση για το κοινό στις δημόσιες υπηρεσίες και επιχειρήσεις, ενώ ταυτόχρονα θεσπίστηκαν περιοριστικά μέτρα για την αποτροπή των περιττών μετακινήσεων και τη προστασία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
Όλα αυτά τα μέτρα, ένα μήνα αργότερα και ενώ η πλειοψηφία των πολιτών τα εφάρμοσε σε μεγάλο βαθμό, φαίνεται ότι όχι απλά μας απομάκρυναν από ένα μαύρο σενάριο, όπως αυτό που εκτυλίχθηκε στη γειτονική Ιταλία, αλλά μας βοήθησε να μείνουμε στην ιστορία -μετά από πολλά χρόνια- ως παράδειγμα προς μίμηση για το χειρισμό μιας τέτοιας κρίσης. Παράλληλα, φυσικά εκτός των περιοριστικών μέτρων πάρθηκαν και μία σειρά από οικονομικά μέτρα για επαγγελματίες, ιδιωτικούς υπαλλήλους και ανέργους, οι οποίοι για όσο διαρκούν τα μέτρα δεν μπορούν να έχουν νέες οικονομικές απολαβές. Παράλληλα με τα οικονομικά μέτρα στήριξης, ενισχύθηκε το Πρόγραμμα των Δήμων «Βοήθεια στο Σπίτι», το οποίο σε συνεργασία με το Υπουργείο Εσωτερικών και τις αρμόδιες Περιφέρειες πήρε στις πλάτες του τόσο την καταγραφή των αναγκών που υπάρχουν ήδη ανά Δήμο για τις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, όσο και την άμεση εξυπηρέτηση αυτών σε είδη πρώτης ανάγκης, θέτοντας πάντα ως στόχο τον περιορισμό των ευάλωτων ομάδων στο σπίτι, προσφέροντάς τους ταυτόχρονα όλα τα αναγκαία εφόδια (τρόφιμα, φάρμακα κ.α).
Και ενώ όλα αυτά συνέβαλαν -και για λίγες, όπως φαίνεται ακόμα, ημέρες θα εξακολουθούν να συμβάλουν- στην εξομάλυνση της περιβόητης καμπύλης, όλοι έχουν ξεκινήσει και μιλούν για μία ενδεχόμενη οικονομική κρίση, η οποία ενδέχεται να ακολουθήσει μετά από όλα αυτά τα μέτρα που έχουν εφαρμοστεί σε όλο τον κόσμο. Σίγουρα οι κλειστές επιχειρήσεις και οι άδειες πόλεις που αντικρίζουμε καθημερινά στις τηλεοράσεις θα επιφέρουν οικονομική ύφεση, όμως μία μάχη για την Ελλάδα έχει ήδη κερδηθεί. Μια μεγάλη υγειονομική μάχη που άλλες χώρες έδωσαν και δυστυχώς επλήγησαν βαριά, η Ελλάδα την κέρδισε δίνοντας ένα μεγάλο παράδειγμα πολιτικής ετοιμότητας και ικανότητας, αλλά και ανθρωπιάς, μιας και αποδείξαμε ως λαός ότι στα δύσκολα είμαστε πάντα ενωμένοι.
Για όλους, λοιπόν, τους παραπάνω λόγους μία ενδεχόμενη οικονομική κρίση, αν αντιμετωπιστεί με σύνεση και υπευθυνότητα, όπως αντιμετωπίστηκε και η πανδημία, θα ξεπεραστεί με το μικρότερο δυνατό κόστος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στον Πειραιά. Αποφοίτησε το 2016 από το τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με κατεύθυνση την Πολιτική Επιστήμη. Είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια του τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στο μεταπτυχιακό με τίτλο «Πολιτική και Διαδίκτυο» του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα ως επικοινωνιολόγος.
