Της Βασιλικής Σέμκου,
Η ανάγνωση βιβλίων θεωρείται ένα παράθυρο για καινούργιους κόσμους, ένας δρόμος προς νέες ανακαλύψεις που επιφέρουν ηθική και πνευματική ανύψωση. Ο τελευταίος μήνας που διανύουμε αποτελεί παγκοσμίως μια προσωρινή παύση, επιβάλλοντας μια περίοδο απομόνωσης από τον κόσμο μας, μια «φυλακή» από την οποία πολλές φορές θεωρούμε ότι δεν έχουμε διέξοδο και στην οποία τα τετραγωνικά του σπιτιού μας ολοένα και μειώνονται. Οι συνθήκες που επικρατούν έχουν δημιουργήσει σε όλους μας απορίες, ανασφάλειες, άγχη και φόβους, καθώς η παγκόσμια κρίση υγείας καθιστά μια απειλή την οποία δε μπορεί κανένας να αποφύγει. Όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μπορούν πολύ εύκολα να απομονώσουν τους ανθρώπους και να τους ωθήσουν σε παραίτηση από οτιδήποτε ενισχύει την όρεξή τους για ζωή. Πώς λοιπόν μπορούμε να δημιουργήσουμε στον προσωπικό μας χώρο ένα έδαφος για δραστηριότητες και ασχολίες που θα καλύψουν τις ατελείωτες ώρες στο σπίτι και θα μας γεμίσουν με θετικά συναισθήματα και διάθεση;
Η απάντηση είναι εύκολη. Υπάρχουν πάρα πολλές ιδέες και τρόποι για να γίνουμε δημιουργικοί, ακόμα και σε συνθήκες εγκλεισμού στις οικίες μας. Αναζητώντας η ίδια αυτές τις ιδέες, ανάμεσα σε πολλές κατέφυγα στην ανάγνωση βιβλίων, τα οποία με μεγάλη μου λύπη συνειδητοποίησα ότι είχα αφήσει για καιρό να σκονίζονται στην άκρη της βιβλιοθήκης μου. Μετά από ώρες, ξεφυλλίζοντας τις σελίδες και διαβάζοντας τις περιγραφές και τις ιστορίες που είχαν να μου αφηγηθούν, ξεχώρισα ορισμένα από αυτά, τα οποία και επέλεξα να μοιραστώ με όποιον τύχει να διαβάσει τα όσα γράφω στο συγκεκριμένο κείμενο. Θα μεταφερθώ σε βιβλία που διάβασα στην εφηβική μου ηλικία και τα οποία όποτε ξανατύχει να αντικρίσω, μου θυμίζουν τα απογεύματα που μόνη καθόμουν στο δωμάτιό μου και διάβαζα με αγωνία για να μεταφερθώ στον κόσμο που μου περιέγραφαν.
Το 1872 ο Ιούλιος Βερν γράφει το μυθιστόρημα Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες. Όπως και στην ομώνυμη ταινία, έτσι και στο βιβλίο, ο Φιλέας Φογκ, ένας πλούσιος αριστοκράτης, απολαμβάνοντας τις απογευματινές του ώρες στη Λέσχη Ριφόρμ του Λονδίνου, μπλεγμένος σε μια συζήτηση αποφασίζει να στοιχηματίσει με κάποιους θαμώνες για την τιμή των 20.000 λιρών ότι μπορεί να γυρίσει όλο τον κόσμο σε μόλις 80 ημέρες. Μαζί με τη συντροφιά του υπηρέτη του Πασπαρτού ξεκινούν ένα τρελό ταξίδι με μόνιμο εχθρό τους τον χρόνο και έναν επιθεωρητή, ο οποίος παρακολουθεί κάθε τους κίνηση, μαζί με κάποια άλλα ευτράπελα, τα οποία όμως δε θα περιγράψω, καθώς τα περιγράφει πολύ καλύτερα ο ίδιος ο συγγραφέας, για όποιον επιθυμεί να το διαβάσει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο γύρος του κόσμου μπορεί πολύ εύκολα να πραγματοποιηθεί στη φαντασία καθενός από τους αναγνώστες που θα έχουν στα χέρια τους αυτό το βιβλίο.
Στο ίδιο ύφος των μυθιστορημάτων ανήκει και το επόμενο βιβλίο. Ο Ιάν Πέρς γράφει στο βιβλίο του Τα σταυροδρόμια της έμπνευσης μια συναρπαστική ιστορία που καλεί κάθε αναγνώστη σε σκέψη και προσωπική αναζήτηση. Οξφόρδη 1660, ένας άνδρας δολοφονείται και η Σάρα Μπλάντι κατηγορείται για τον φόνο. Τέσσερις προσωπικότητες καλούνται να καταθέσουν ως μάρτυρες για το εν λόγω έγκλημα. Καθένας από αυτούς έχει και μια δική του προσέγγιση και άποψη για το θέμα. Οι συμβολισμοί του μυθιστορήματος βρίσκονται σε κάθε σελίδα. Η Σάρα ενσαρκώνει την ελευθερία, τη μαχητικότητα. Ο ρόλος των τεσσάρων ανδρών, οι επιστήμες και οι γνώσεις που μεταδίδει καθρεφτίζουν τα ρεύματα και γεγονότα της εποχής. Ποιος δε θα ήθελε να ανακαλύψει τι θα συμβεί στο τέλος;
Ως τελευταίο άφησα το πιο πρόσφατο από τις αναγνώσεις μου. Είναι ένα βιβλίο που εύκολα μπορεί να κάνει κάποιον να ξεφύγει για λίγες ώρες από το σπίτι και να ταξιδέψει νοερά στους κόσμους που ξεδιπλώνονται με την ανάγνωσή του. Λάτρης του θαλασσινού στοιχείου, ο Πάτρικ Ο’ Μπράιαν γράφει το βιβλίο του Τα κανόνια του αποχαιρετισμού. Δύο πολύ καλοί φίλοι, ο Στίβεν Ματουρίν και ο Τζακ Όμπρι, ταξιδεύουν στα βάθη της Ασίας. Το «Σαρπράιζ» αναχωρεί και μαζί του ξεκινάει και το μακρινό ταξίδι των δύο φίλων σε εξωτικούς προορισμούς, νέους πολιτισμούς για μια ειδική αποστολή που περιέχει μυστήριο και απρόοπτα. Πρωταγωνιστούν οι ζωηρές περιγραφές που εγείρουν τη φαντασία με τρόπους, που σίγουρα μπορούν να αντικαταστήσουν τις μονότονες εικόνες των τοίχων που αντικρίζουμε κάθε μέρα.
Αυτή είναι η διάθεση που προσπάθησα να διατηρήσω. Ελπιδοφόρα, γεμάτη χρώματα και περιγραφές όμορφων προορισμών. Όλα αυτά θα τελειώσουν. Δε χρειάζεται όμως να γίνει με μίζερο και ματαιόδοξο τρόπο. Τα βιβλία είναι μια πόρτα προς το άπειρο και το φανταστικό. Ένας κόσμος τον οποίο πλάθουμε όπως επιθυμούμε. Ας αξιοποιήσουμε τον χρόνο που διαθέτουμε με το να «ταξιδέψουμε» και να αναζητήσουμε. Για τον καθένα το πώς και το πού παραμένουν προσωπική υπόθεση. Νομίζω πως για να κλείσω, θα αρκεστώ σε κάτι που διάβασα. Ο Κάρλος Ρουίθ Θαφόν, ένας Ισπανός συγγραφέας γράφει: «Μπήκα μέσα στο βιβλιοπωλείο και ανέπνευσα εκείνο το άρωμα χαρτιού και μαγείας που, περιέργως, κανένας ποτέ δε σκέφτηκε να εμφιαλώσει». Σε βιβλιοπωλεία δε μπορούμε δυστυχώς να πάμε. Μπορούμε όμως πάντοτε να διαβάσουμε κάποιο βιβλίο. Καλή ανάγνωση!
