Της Μαριάτζελας Δημητροπούλου,
Η υγειονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας τον τελευταίο καιρό εξαιτίας της πανδημίας του ιού Covid-19, είναι πρωτόγνωρη και η εξέλιξή της αναμένεται ραγδαία. Στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης βρίσκεται το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, που καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να αντιμετωπίσει την επέλαση του «αόρατου εχθρού», για αυτό και το λιγότερο που τους οφείλουμε είναι η ευγνωμοσύνη και ο σεβασμός μας. Στην προσπάθεια αυτή, το Υπουργείο Υγείας ενίσχυσε το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης τόσο σε ανθρώπινο, όσο και σε ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό. Επειδή, όμως, η πανδημία στην Ελλάδα προχώρησε με γοργούς ρυθμούς, κρίθηκε αναγκαία η παροχή υπηρεσιών υγείας στις δομές υγείας κι από εθελοντές.
Έτσι, δημιουργήθηκε ένα εθελοντικό πρόγραμμα, το οποίο απευθύνεται σε όποιον μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του, όπως ιατροί, νοσηλευτές, παραϊατρικό προσωπικό, ψυχολόγοι, φοιτητές και συνταξιούχοι επιστημών υγείας, καθώς και οποιοσδήποτε άλλος επιθυμεί να συμβάλλει από το δικό του μετερίζι σε αυτό τον αγώνα, παρέχοντας διοικητική, τεχνική και κάθε άλλη υποστήριξη στο εθνικό σύστημα υγείας, ανεξαρτήτως της ειδίκευσης που έχει. Η προσφορά όλων μας είναι απαραίτητη, προκειμένου να περιοριστούν -όσο αυτό είναι εφικτό- τα δυσάρεστα αποτελέσματα που έχουν προκληθεί από αυτή τη κατάσταση. Οι εθελοντές ανάλογα με τα προσόντα τους, δύνανται να υποστηρίζουν τις δομές υγείας της χώρας με σκοπό την κάλυψη των αναγκών που ανακύπτουν. Παρέχουν συγκεκριμένο έργο και βρίσκονται σε συνεργασία με το υπηρετούν προσωπικό.
Η ανταπόκριση του πληθυσμού στο κάλεσμα αυτό της κυβέρνησης ήταν ιδιαίτερα συγκινητική. Πάνω από 6.000 εθελοντές δήλωσαν ενδιαφέρον να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για την αντιμετώπιση του κορωνοιού.
Τα στοιχεία αυτά είναι άκρως ενθαρρυντικά και αποτελούν μια σπουδαία ένδειξη για το ότι οι άνθρωποι, παρά τις δυσκολίες που υφίστανται, ακόμα και τη δύσκολη αυτή περίοδο, δεν έχουν χάσει την ανθρωπιά τους. Ο εθελοντισμός είναι μια ανιδιοτελής προσφορά που συνεπικουρεί στη συνολική ευημερία της κοινωνίας. Εξυψώνει τις αξίες και τα ιδανικά της ανθρώπινης ζωής, αναπτύσσοντας στους κόλπους της, τις έννοιες της αλληλεγγύης και του αλτρουισμού και κάνοντας τους πολίτες να συνειδητοποιήσουν ότι δεν πρέπει πια να ασχολούνται με το ατομικό συμφέρον, αλλά να «στρέψουν το βλέμμα τους» στο κοινωνικό συμφέρον και την ολότητα των πολιτών. Τα προαναφερθέντα αποτελούν δομικά στοιχεία της αρμονικής κοινωνικής συνύπαρξης.
Με όχημα την αγάπη και την προσφορά, διαφαίνονται μέσω του εθελοντισμού ψήγματα ανθρωπισμού και ανοίγει ο δρόμος για μια νέα, αισιόδοξη κατεύθυνση, μια αχτίδα φωτός που μπαίνει δειλά-δειλά μέσα από μια χαραμάδα, δίνοντας πνοή και ανάσα μέσα στο κλίμα της ανασφάλειας που μας περιβάλλει την εποχή αυτή και στις δύσκολες στιγμές που όλοι –ανεξαιρέτως- βιώνουμε, καθώς ο ιός δεν κάνει διακρίσεις! Οι εθελοντές συνειδητά και αμισθί θυσιάζουν γνώσεις, χρόνο, κόπο, οικογενειακές στιγμές, ξεκούραση και θέτουν σε κίνδυνο την υγεία τους και έμπρακτα θέτουν νέες βάσεις για τη δημιουργία μιας πιο καλής, πιο ανθρώπινης και πιο ίσης κοινωνίας. Ο εθελοντισμός βάζει στο κέντρο του ενδιαφέροντός του την ανάγκη του πλησίον και όχι το ανελέητο κυνήγι του χρήματος ή της κοινωνικής αναγνώρισης. Και αυτό μας ανυψώνει ως ανθρώπους, ως υπάρξεις, ως προσωπικότητες.
Ο εθελοντισμός δεν είναι απλά μια λέξη ή ένας όρος, αλλά μια στάση ζωής. Σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας οφείλουμε να συμμετάσχουμε σε ένα εθελοντικό πρόγραμμα (αν όχι της κυβέρνησης, τότε κάποιας άλλης οργάνωσης) και να συνεισφέρουμε και εμείς στο μέτρο του δυνατού, με όποιο τρόπο μπορούμε, στις ευπαθείς ομάδες και στους ηλικιωμένους, που βρίσκονται στη δίνη του φονικού αυτού ιού, αλλά και όσους πραγματικά μας έχουν ανάγκη αυτές τις μέρες. ΠΡΕΠΕΙ να δώσουμε το βροντερό παρόν στην πιο κρίσιμη συγκυρία! ΠΡΕΠΕΙ να αντιληφθούμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί! Όσοι ήδη έχουν «πέσει στη μάχη» είναι πραγματικά αξιέπαινοι, γιατί όπως έλεγε και ο Νίκος Καζαντζάκης: «Να αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω…»
