Του Παναγιώτη – Ευστάθιου Παπαδόπουλου,
Στο σημερινό άρθρο μου θα προσπαθήσω με επιχειρήματα να τοποθετηθώ και να κάνω μία ανάλυση της στάσης των πολιτών απέναντι στα μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση προκειμένου να αντιμετωπίσει την εξάπλωση της πανδημίας στη χώρα μας.
Η αλήθεια είναι ότι με θλίβει πολύ το γεγονός ότι αυτά τα μέτρα από την ανακοίνωση τους και έπειτα αλλάζουν συνεχώς μορφή. Με απλά λόγια αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση προχωράει συνεχώς στην αυστηροποίηση των μέτρων, καθώς η εφαρμογή τους δεν είναι καθολική και τα μέτρα δεν υιοθετούνται από όλους. Αυτό επιβεβαιώνεται άλλωστε και από τον μεγάλο αριθμό των προστίμων που έχουν επιβληθεί από τις αρμόδιες αρχές.
Η κυβέρνηση στην προσπάθεια της να αντιμετωπίσει τον κορωνοϊό έχει εξαγγείλει μία σειρά από μέτρα με πιο αυστηρό αυτό της γενικής απαγόρευσης της κυκλοφορίας παρά μόνο για συγκεκριμένους λόγους και υπό προϋποθέσεις. Είναι πραγματικά εκνευριστικό να βλέπεις άτομα να προσπαθούν να ξεφύγουν από τη σωστή εφαρμογή των μέτρων αγνοώντας τις οδηγίες των ειδικών για την κρισιμότητα της κατάστασης.
Το ακόμα πιο εκνευριστικό βέβαια είναι, ότι για να μην κάνουμε κάτι, ενώ γνωρίζουμε ότι δεν είναι σωστό θα πρέπει να μας το απαγορεύσουν με νόμο, διαφορετικά εμείς θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Μεγάλο παράδειγμα αποτελούν οι εικόνες από παραλίες μεγάλων πόλεων της χώρας. Αν η κυβέρνηση δεν προχωρούσε στο κλείσιμο τους, μεγάλη μερίδα του πληθυσμού θα συνέχιζε να κάνει χρήση τους μεγαλώνοντας ακόμα πιο εύκολα τον κίνδυνο μετάδοσης και εξάπλωσης της νέας αυτής νόσου.
Αυτές τις μέρες λοιπόν πλησιάζοντας σιγά σιγά στο Πάσχα η κυβέρνηση επεξεργάζεται μία νέα σειρά από μέτρα προκειμένου ο κόσμος να μην μετακινηθεί από τον τόπο κατοικίας του σε άλλες περιοχές (κλείσιμο διοδίων). Κατά την άποψη μου η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει (και θα προχωρήσει) στην ανακοίνωση αυτών των νέων μέτρων. Το ερώτημα όμως που με γεμίζει με διάφορες ανησυχίες είναι, τι θα έκανε άραγε ο κόσμος από μόνος του αν η κυβέρνηση δεν προχωρούσε στην εφαρμογή επιπλέον μέτρων;
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα έρχεται μέσα από την ΑΑΔΕ, η οποία μπλοκαρεί πλέον την επιλογή ένας πολίτης να έχει τη δυνατότητα αλλαγής διεύθυνσης μονίμου κατοικίας. Με λίγα λόγια, ακόμα δεν ανακοινώθηκαν τα μέτρα και κάποιοι έτρεξαν να βρουν τον τρόπο ώστε όχι μόνο να μην τα τηρήσουν αλλά αντίθετα να βάλουν σε κίνδυνο την υγεία των συμπολιτών τους.
Μέσα από αυτές τις συμπεριφορές λοιπόν αξίζει εύλογα να αναρωτηθεί κάποιος αν είμαστε άραγε στην αρχή μιας διαδικασίας που θα μας οδηγήσει στο τέλος αυτής της πανδημίας ή βρισκόμαστε στο τέλος αυτής της αρχής και της προσπάθειας (δεδομένο ότι πολλοί συμπολίτες μας δεν θέλουν να καταλάβουν το πόσο σημαντικό είναι αυτό που γίνεται για το σύνολο της κοινωνίας) που γίνεται προκειμένου να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις σαν και αυτή που ζούμε σήμερα;
Απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα από το ίδιο τμήμα σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Νεάπολις-Πάφου στην Παγκόσμια Πολιτική Οικονομία με ειδίκευση στη Διεθνή Επιχειρηματικότητα. Ανάμεσα στα ενδιαφέροντα του για μελέτη συγκαταλέγονται θέματα αμερικανικής πολιτικής, περιφερειακής ανάπτυξης καθώς και ζητήματα πολιτικής οικονομίας και κοινωνίας. Έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις και έχει παρακολουθήσει πολλά επιστημονικά συνέδρια. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα στον τουριστικό κλάδο.
