Του Παναγιώτη – Ευστάθιου Παπαδόπουλου,
Τις τελευταίες μέρες όλη η χώρα όπως και όλος ο πλανήτης άλλωστε, παρακολουθούν με μεγάλη αγωνία όλες τις εξελίξεις σχετικά με το θέμα της αντιμετώπισης του φονικού ιού που έχει πάρει διαστάσεις πανδημίας. Μέσα στα μέτρα που έχουν αποφασισθεί για την μη διάδοση του κορωνοϊού συγκαταλέγεται και η χρήση όλων των τεχνολογικών μέσων σε δήμους, σχολεία, πανεπιστήμια κ.α., με σκοπό την αποφυγή συγκέντρωσης πολλών ατόμων ταυτόχρονα στην ίδια τοποθεσία. Αυτό, λοιπόν, είναι και το θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε στο παρόν άρθρο.
Η χρήση όλων των τεχνολογικών μέσων προκειμένου να μην καταρρεύσει το σύστημα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί λάθος ή να σχολιαστεί από κάποιον αρνητικά. Όλες οι υπηρεσίες του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα θα πρέπει να συνεχίσουν να λειτουργούν και υπό συνθήκες σαν αυτές που ζούμε και μάλιστα χωρίς τη φυσική παρουσία των ατόμων που κάνουν χρήση όλων αυτών των υπηρεσιών. Ωστόσο το μεγάλο ερώτημα που γεννάται αυτή τη στιγμή είναι γιατί τώρα;
Θέλοντας να γίνω πιο συγκεκριμένος στο παραπάνω ερώτημα μου, η απορία που γεννάται από ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει να κάνει με την χρονική στιγμή που βλέπουμε αυτή την τεχνολογική ανάπτυξη στη χώρα μας. Είμαστε στο 2020 και έπρεπε να κληθούμε σαν κράτος να αντιμετωπίσουμε μία τόσο μεγάλη πρόκληση για να μπορέσουμε να βάλουμε την τεχνολογία στη ζωή και στην καθημερινότητα μας.
Αναφερόμενος πάντα στην περίπτωση της Ελλάδας, αν δεν είχαμε την εξάπλωση του ιού που οδήγησε στο κλείσιμο όλων των σχολικών μονάδων, αξίζει να αναρωτηθούμε, θα υπήρχε άραγε στο άμεσο μέλλον η δημιουργία πλατφόρμας που ένας μαθητής δημοτικού μπορεί να παρακολουθήσει το μάθημά του εξ’ αποστάσεως; Βέβαια σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφέρουμε πως η συγκεκριμένη ενέργεια έγινε τόσο γρήγορα που η πλατφόρμα που δημιουργήθηκε χρειάζεται μεγάλη βελτίωση ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί πλήρως στις ανάγκες όλων των σχολικών μονάδων και κατά συνέπεια όλων των μαθητών που θα τη χρησιμοποιήσουν.
Συνεχίζοντας την επιχειρηματολογία μου πάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο εγώ προσωπικά ενθουσιάστηκα βλέποντας τον πρωθυπουργό της χώρας να πραγματοποιεί υπουργικό συμβούλιο μέσω τηλεδιάσκεψης και ακόμα περισσότερο όταν φοιτητές πανεπιστημίου αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν την ορκωμοσία τους μέσα από την οθόνη ενός υπολογιστή, σεβόμενοι πάντα την παρούσα κατάσταση.
Αυτό το οποίο θέλω, λοιπόν, να τονίσω είναι ότι σαν κράτος μέλος της Ε.Ε θα έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια να έχουμε προχωρήσει σε αυτές τις αλλαγές, τη στιγμή που άλλα κράτη τα εφαρμόζουν όλα αυτά, πολλά χρόνια πριν από εμάς και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία.
Γιατί άραγε ένας άνεργος να χρειάζεται φυσική παρουσία για να δηλώσει ότι είναι ακόμα άνεργος;
Γιατί να χρειάζεται η φυσική παρουσία του γονέα προκειμένου να παραλάβει τους βαθμούς του παιδιού από τη στιγμή που θα μπορούσε αυτό να γίνει με μεγάλη ευκολία μέσω μίας εφαρμογής;
Απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα από το ίδιο τμήμα σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Νεάπολις-Πάφου στην Παγκόσμια Πολιτική Οικονομία με ειδίκευση στη Διεθνή Επιχειρηματικότητα. Ανάμεσα στα ενδιαφέροντα του για μελέτη συγκαταλέγονται θέματα αμερικανικής πολιτικής, περιφερειακής ανάπτυξης καθώς και ζητήματα πολιτικής οικονομίας και κοινωνίας. Έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις και έχει παρακολουθήσει πολλά επιστημονικά συνέδρια. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα στον τουριστικό κλάδο.
