Του Κωνσταντίνου-Ειρηναίου Σταμούλη,
Ο λόγος της φθάνει προς το τέλος και με τρεμάμενη φωνή η νέας Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, προσπαθεί να συγκρατήσει την εμφανή της συγκίνηση και την έντονη συναισθηματική φόρτιση που τη διαπερνά καθώς εκφράζει την αισιοδοξία της για την επέτειο των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821. Ήταν το πρώτο της διάγγελμα ενώπιον του Ελληνικού λαού σε μία περίοδο που οι πολίτες έχουμε ανάγκη από μία αποφασιστική πρόεδρο, στο πρόσωπο της οποία θα καθρεπτίζεται η ενότητα, η ελπίδα και το όραμα. Μία πρόεδρο όλων των Ελλήνων.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, αναφέρθηκε σε όλα εκείνα τα ζητήματα που ταλανίζουν τη χώρα μας σήμερα: την πανδημία του κορωνοϊού και τις συνέπειες που αυτή δύναται να επιφέρει σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο καθώς και την αυξανόμενη Τουρκική προκλητικότητα. Εκφράζει όμως την ελπίδα. Την ελπίδα ότι για μια ακόμα φορά οι Έλληνες θα βγουν νικητές.
Κάθε αγώνας όμως έχει το κόστος του. Κάθε νίκη κατακτάται με θυσίες όπως η Ελληνική ιστορία μας έχει διδάξει. Το 1821, οι προγονοί μας θυσιάστηκαν για εμάς. Σήμερα είναι η σειρά μας. Όχι να θυσιαστούμε, αλλά για να «θυσιάσουμε προσωρινά ατομικές μας ελευθερίες, για να προασπίσουμε το υπέρτατο συλλογικό αγαθό της δημόσιας υγείας», όπως χαρακτηριστικά τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Παράλληλα κατέστησε σαφές, ότι προκειμένου να ξεπεράσουμε τη πρωτόγνωρη αυτή απειλή του κορωνοϊού, οφείλουμε να σκεφτούμε και να δράσουμε συλλογικά, με αίσθημα ατομικής ευθύνης, συνεργασίας και αλληλεγγύης, «για να θωρακίσουμε το “εμείς” και να κρατήσουμε την πατρίδα όρθια, καλούμαστε να παραμερίσουμε το “εγώ”»
Το παράδειγμα το δίνουν πρωτίστως τα πολιτικά κόμματα εκπληρώνοντας πιστά τον ρόλο τους και τον υπαρξιακό τους σκοπό. «Συνεννοούνται και ομονοούν για την αντιμετώπιση του κοινού εχθρού», όπως εύστοχα είπε η κα. Σακελλαροπούλου εκφράζοντας την ελπίδα που της δίνει η ομοψυχία που ο πολιτικός κόσμος εκπέμπει, εμπνέοντας και καθοδηγώντας τους πολίτες.
Ελπίδα όμως δεν εκπέμπει μονάχα ο πολιτικός κόσμος καθώς το αίσθημά της αναδύεται μέσα από τη στάση όλων όσων αθόρυβα και ανώνυμα εργάζονται προκειμένου η χώρα να συνεχίσει να στέκεται γερά στα πόδια της και τους οποίους η κα. Σακελλαροπούλου δεν παρέλειψε να αναφέρει. Η αναφορά φυσικά γίνεται σε όλο το φάσμα του επιστημονικού κόσμου, στους γιατρούς και τους νοσηλευτές που ακούραστα δίνουν καθημερινά τη μάχη, στους ανθρώπους του κρατικού μηχανισμού, στους εργαζόμενους «που καλύπτουν καθημερινά τις ανάγκες μας» και αναμφίβολα στους ανθρώπους των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας «που προστατεύουν τα σύνορά μας από την επιθετικότητα της Τουρκίας».
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έδειξε να ασπάζεται και να αφουγκράζεται τα αισθήματα και τις σκέψεις των πολιτών. Τόνισε ότι κατανοεί την ύπαρξη του φόβου, του φόβου αναφορικά με το τι πρόκειται να αφήσει πίσω της η επιδημία τόσο στην κοινωνία όσο και στην οικονομία. Προέβαλε όμως την πρώτη αντίσταση, την πρώτη γραμμή της άμυνας ενός έθνους που έχει νικήσει πολύ μεγαλύτερους εχθρούς από τους φόβους του. Φυσικά όμως για να κατορθωθεί αυτό οφείλουμε όλοι να αναγνωρίσουμε τις ευθύνες μας. Να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, να σηκώσουμε το βάρος των απαιτήσεων. Από τη μεριά του το κράτος, όπως διαβεβαίωσε η κα. Σακελλαροπούλου, θα ανταποκριθεί στο καθήκον του. Θα εκπονηθεί «ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης που θα κινητοποιήσει το πολιτικό σύστημα, την κοινωνία των πολιτών και τις παραγωγικές δυνάμεις του ελληνισμού εντός και εκτός συνόρων. Θα αξιοποιήσει κάθε δυνατότητα και θα έχει ως αποστολή την επανεκκίνηση της οικονομίας, την επαναφορά του τόπου σε κανονικές συνθήκες λειτουργίας, την ανόρθωση του ηθικού, την απάλυνση των πληγών, τη μείωση των ανισοτήτων».
Σε καιρούς κρίσης η ηγεσία κάθε χώρας οφείλει να δίνει το παράδειγμα. Με τόλμη, υπευθυνότητα και σιγουριά να κάνει το πρώτο βήμα για την έξοδο από αυτή και να χαράξει τον δρόμο για τους πολίτες. Το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας αυτό το ρόλο επιτελεί. Αποτελεί τον θεματοφύλακα της δημοκρατίας και των αξιών της ελευθερίας και της ισότητας. Σε δύσκολους καιρούς, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να βγαίνει μπροστά. Να εμπνέει τον λαό, να καθοδηγεί, αφουγκράζεται και να διασφαλίζει την επόμενη μέρα. Μετά από καιρό η κα. Σακελλαροπούλου, μας δείχνει ότι το αξίωμα του Προέδρου, είναι ένα ζωντανό και ενεργό αξίωμα και όχι υποβαθμισμένο και συμβολικό όπως είχαμε πείσει τη συνείδηση μας για αυτό. Το διάγγελμά της Προέδρου έστειλε πολλαπλά μηνύματα. Μηνύματα αισιοδοξίας, ελπίδας και βεβαιότητας. Ο ενωτικός της λόγος σε συνδυασμό με την ειλικρινή στάση της, δημιουργούν προσδοκίες για μια ενεργή και πρόθυμη Πρόεδρο, έτοιμη να δώσει τη μάχη για τα συμφέροντα της πατρίδας μας. Ας ελπίσουμε λοιπόν, το πρώτο αυτό διάγγελμα να αποτελεί την αρχή μιας σειράς έμπρακτων ενεργειών και παρεμβάσεων από την κάτοχο του ανώτατου θεσμικού αξιώματος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 2000. Σπουδάζει Πολιτική Επιστήμη και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Ασχολείται ενεργά με το αντικείμενο των σπουδών του, αρθρογραφώντας και συμμετέχοντας σε συνέδρια και εκδηλώσεις σχετικά με την Πολιτική, τη Διεθνή διπλωματία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
