Της Μαριάνθης Κοκοράκη,
Η Περσεφόνη ήταν κόρη του Δία και της Δήμητρας, που όσο μεγάλωνε αυξανόταν και η ομορφιά της, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία. Κατά αυτόν τον τρόπο, την είδε ο θεός Πλούτωνας και μαγεύτηκε από την ομορφιά της. Ήταν αποφασισμένος να την κάνει οπωσδήποτε δική του. Έτσι, αποφάσισε να την κλέψει. Σύμφωνα με τον ομηρικό ύμνο προς τιμήν της Δήμητρας, η Περσεφόνη μάζευε λουλούδια στο Νύσιο πεδίο. Μαζί της βρίσκονταν, η θεά Άρτεμις, η θεά Αθηνά και οι Ωκεανίδες νύμφες. Και ενώ, η Περσεφόνη ένιωθε ανέμελη και ξέγνοιαστη, απομακρύνθηκε πολύ από το σημείο που βρίσκονταν οι υπόλοιπες θεές μαζί με τις νύμφες, χωρίς να το καταλάβει, αναζητώντας ένα όμορφο λουλούδι. Όταν βρήκε το λουλούδι που έψαχνε, έναν πανέμορφο νάρκισσο, η γη ξαφνικά άνοιξε στα δύο και από τα βάθη της, εμφανίστηκε ένα τεράστιο άρμα.
Οδηγός στο άρμα αυτό, ήταν ο θεός Πλούτωνας, ο οποίος μόλις είδε την Περσεφόνη, την άρπαξε από ένα του χέρι με γρήγορες κινήσεις, ενώ με το άλλο κρατούσε τα χαλινάρια. Τότε άνοιξε πάλι η γη στα δύο, και ο Πλούτωνας με την Περσεφόνη βρέθηκαν στα έγκατα της γης. Η Περσεφόνη ούρλιαζε, αλλά κανένας πια δεν μπορούσε πλέον να ακούσει τις κραυγές βοηθείας. Και έτσι, η Περσεφόνη εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Η μητέρα της, η Δήμητρα έψαχνε απεγνωσμένα την μονάκριβη κόρη της. Έψαξε παντού, σε βουνά και σε λαγκάδια. Μα, η Περσεφόνη ήταν άφαντη λες και η γη «είχε ανοίξει και την είχε καταπιεί». Από την λύπη της, οι καλλιέργειες και γενικότερα η γη άρχισε να μαραζώνει. Όταν έμαθε από τον Ήλιο, ότι η κόρη της είχε κλαπεί διέταξε τον θεό να την επιστρέψει. Υποσχέθηκε πως αν δεν επιστρέψει η Περσεφόνη, θα άφηνε την γη να ξεραθεί εξ ολοκλήρου.
Ο Δίας, βλέποντας τις ικεσίες των ανθρώπων, οι οποίοι πεινούσαν, διέταξε κακήν κακώς, τον θεό να επιστρέψει πίσω την κόρη του. Ο Πλούτωνας δεν είχε άλλη επιλογή από το να επιστρέψει την Περσεφόνη. Αλλά, πριν το πράξει αυτό, έδρασε πονηρά. Αποφάσισε να δώσει στην Περσεφόνη να φάει ένα ρόδι. Ο ίδιος ήξερε πως αν η Περσεφόνη έτρωγε έστω και έναν σπόρο, δεν θα τον ξεχνούσε ποτέ, θα δενόταν μαζί του και δεν θα μπορούσε να φύγει πραγματικά. Η Περσεφόνη όντως έφαγε τελικά έξι σπόρια από το ρόδι και με αυτόν τον τρόπο, επισφράγισε την μοίρα της. Φυσικά, όταν η Δήμητρα το έμαθε, έγινε έξαλλη και για να την ηρεμήσει ο Δίας, πρότεινε έναν συμβιβασμό. Για κάθε έναν σπόρο που έφαγε η Περσεφόνη, θα έμενε και έναν μήνα στον Άδη. Έτσι, η Περσεφόνη θα περνούσε τον μισό χρόνο μαζί με την οικογένειά της και τον επόμενο μισό χρόνο επέστρεφε πάλι πίσω στον Άδη.
Η Δήμητρα δέχτηκε με πικρία αυτόν τον συμβιβασμό και ποτέ δεν ξεπέρασε πραγματικά τον χαμό της κόρης της. Από εκεί και έπειτα, Περσεφόνη περνούσε τους έξι μήνες του χρόνου με την οικογένειά της και τους υπόλοιπους έξι, τους περνούσε μαζί με τον Πλούτωνα στον κάτω κόσμο. Τους έξι μήνες που βρισκόταν η Περσεφόνη στον Άδη, πενθούσε η Δήμητρα και μαζί της όλη η βλάστηση. Όταν όμως επέστρεφε η Περσεφόνη πάνω στην γη, τότε άνθιζαν όλα τα φυτά και τα λουλούδια.
Φυσικά, ο συγκεκριμένος μύθος έχει πολλές παραλλαγές. Πολλές παραλλαγές εμφανίζονται στον ελλαδικό χώρο και άλλες στην Μεσοποταμία. Στην Οδύσσεια, η Περσεφόνη εμφανίζεται ως η σύζυγος του Πλούτωνα και βασίλισσα του κάτω κόσμου, η οποία προκαλεί το αίσθημα του φόβου στις ψυχές των θνητών, ενώ σε άλλες διηγήσεις συνδέεται με την γονιμότητα της γης, την αναγέννηση και την αθανασία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Θωμάς Μ. Προβατάκης, Η Μυθολογία των Ελλήνων, εκδ. Ρέκου
- Cerenyi Carl (2012), Η Μυθολογία των Ελλήνων, εκδ. Εστία
- Η αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα και ο θρήνος της θεάς Δήμητρας. Ο μύθος που εξηγεί τον υπέροχο κύκλο της φύσης, mixanitouxronou.gr, διαθέσιμο εδώ
- Τι συμβολίζει ο μύθος της Περσεφόνης;, huffingtonpost.gr, διαθέσιμο εδώ
