Της Μαρίας Γκόρου,
Ο Κόμης Δράκουλας αποτελεί χαρακτήρα του Μπραμ Στόκερ, ο οποίος απεικονίζεται στο μυθιστόρημα γοτθικού τρόμου «Δράκουλας». Στο μυθιστόρημα αυτό, ο ίδιος ονομάζεται ως η προέλευση των θρύλων περί λυκανθρώπων. Γενικώς, πιστεύεται ότι ορισμένες πτυχές του συγκεκριμένου χαρακτήρα έχουν εμπνευστεί από τον πρίγκιπα «Βλαντ ο Παλουκωτής» της Βλαχίας, ο οποίος ήταν επίσης γνωστός ως «Δράκουλας».
Ο Βλαντ Τσέπες ο Γ’ —1431 – 1476—, γνωστός ως «Άλμπι ο Ματωμένος Πρίγκιπας», «Βλαντ ο Παλουκωτής» ή «Κόμης Δράκουλας», ήταν ένας ντόπιος βοεβόδας —ή πρίγκιπας— της Βλαχίας. Είναι γνωστός στην ιστορία ως Κόμης Δράκουλας, διότι θεωρείτο πως για να διατηρηθεί νέος, έπινε το αίμα παρθένων κοριτσιών. Η έκφραση «Δράκουλας», που σήμερα είναι γνωστή ως το όνομα ενός βαμπίρ, ήταν για αιώνες γνωστή ως το προσωνύμιο ενός ηγεμόνα της Βλαχίας, του Βλαντ Γ΄.
Διπλωματικές αναφορές και λαϊκές ιστορίες του 15ου αναφέρονταν σε αυτόν ως Δράκουλα ή Ντρακούλια. Ακόμη, ο ίδιος υπέγραψε τις δύο επιστολές του ως «Ντραγκούλια» ή «Ντρακούλια» στα τέλη της δεκαετίας του 1470. Το όνομά του προερχόταν από το ρουμανικό προσωνύμιο του πατέρα του, Βλαντ Ντράκουλ —Βλαντ ο Δράκος—, το οποίο είχε λάβει ως μέλος του Τάγματος του Δράκου. Ντράκουλα είναι η γενική πτώση στη σλαβική διάλεκτο του Ντράκουλ, που μεταφράζεται ως «ο γιος του Ντράκουλ (ή του Δράκου)». Στη σύγχρονη ρουμανική διάλεκτο, το “dracul” σημαίνει «διάβολος», που συνέβαλε στην κακή φήμη του Βλαντ. Έμβλημά του υπήρξε ο δράκος, κρεμασμένος από ένα σταυρό.
Ο Βλάντ ζούσε στο Κάστρο Μπραν, το οποίο βρίσκεται κοντά στο χωριό Μπραν, Κομητεία Μπρασόβ στην κεντρική Ρουμανία. Το κάστρο κατασκευάστηκε τον 13ο αιώνα από το Τευτονικό Τάγμα. Ωστόσο, δεν υπάρχουν στοιχεία ότι ο Στόκερ αναφερόταν σε αυτό το κάστρο στο γοτθικό μυθιστόρημά του. Το 1920, το κάστρο μετατράπηκε σε βασιλική κατοικία εντός του βασιλείου της Ρουμανίας. Ήταν αγαπημένη οικία και αποχωρητήριο της βασίλισσας Μαίρη. Η πριγκίπισσα Ιλιάνα έλαβε ως κληρονομία το κάστρο, το οποίο αργότερα λειτούργησε ως νοσοκομείο κατά τον Β΄ΠΠ. Το κάστρο έχει καθιερωθεί ως το κάστρο του Δράκουλα εξαιτίας του κόμη Βλάντ, ο οποίος φυλάκιζε και σούβλιζε τους Οθωμανούς κατακτητές σε αυτό.
Το κάστρο, ωστόσο, σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. Κατά καιρούς έχουν δημιουργηθεί ποικίλες ιστορίες αναφορικά με τη σκληρότητα του Βλαντ: Οι ιστορίες για τις επιδρομές-λεηλασίες του Βλαντ στην Τρανσυλβανία βασίζονταν σαφώς στην περιγραφή ενός αυτόπτη μάρτυρα, επειδή περιέχουν ακριβείς λεπτομέρειες. Περιγράφουν τον Βλαντ ως «παρανοϊκό ψυχοπαθή, σαδιστή, φρικιαστικό δολοφόνο, μαζοχιστή», χειρότερο από τον Καλιγούλα και τον Νέρωνα.
Τέλος, ο Ριντουλέσκου-Κοντίν κατέγραψε και άλλους τοπικούς θρύλους, μερικοί από τους οποίους είναι επίσης γνωστοί από τις γερμανικές και σλαβικές ιστορίες για τον Βλαντ, υποδηλώνοντας ότι οι τελευταίες ιστορίες διατήρησαν την προφορική παράδοση. Παραδείγματος χάρη, οι ιστορίες περί καψίματος των τεμπέληδων, των φτωχών και των κουτσών κατά διαταγή του Βλαντ και η εκτέλεση της γυναίκας, που είχε κάνει για τον άντρα της ένα πολύ κοντό πουκάμισο, μπορούν, επίσης, να βρεθούν ανάμεσα σε αυτές τις ιστορίες. Οι αγρότες, που έλεγαν τις ιστορίες, ήξεραν ότι το παρατσούκλι του Βλαντ συνδεόταν με τους συχνούς ανασκολοπισμούς κατά τη βασιλεία του, αλλά έλεγαν ότι μόνο τέτοιες σκληρές πράξεις θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν τη δημόσια τάξη στη Βλαχία.
Συμπερασματικά, είναι προφανές πως κατέχουν έναν έντονο χαρακτήρα, οι ιστορίες για τον οποίο, όσο περνάνε τα χρόνια θα πληθαίνουν από τους ντόπιους κατοίκους. Η ανάλυσή τους, λοιπόν, θα αποτελεί βασικό αντικείμενο έρευνας πολλών μελετητών.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Τρομακτικές Ιστορίες: Η πραγματική ιστορία του Κόμη Δράκουλα, supernaturalgreece.gr, διαθέσιμο εδώ
- Κάστρο Μπραν: Η άγνωστη ιστορία πίσω από τον πύργο του Κόμη Δράκουλα, newsit.gr, διαθέσιμο εδώ
