Της Γεωργίας Καρυώτη,
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές τάσεις της σύγχρονης κουλτούρας είναι η σύνθεση μοντέρνων κομματιών με παραδοσιακά στοιχεία. Η μοντέρνα αυτή μουσική σύνθεση αναδύει νέα είδη, συνδέοντας εποχές, πολιτισμούς και καινούργιες τεχνοτροπίες. Η παραδοσιακή βάση φέρει παρελθοντικά στοιχεία, τα οποία αναμειγνύονται με τις σύγχρονες ανάγκες, δημιουργώντας μια πιο επίκαιρη προσέγγισή τους. Πολλοί αισθάνονται ότι μπορούν να ταυτιστούν περισσότερο με τις νέες εκδοχές των παλαιότερων κομματιών, άλλοι, όμως, αμφισβητούν την ποιότητα των παραλλαγών τους, τονίζοντας τη διαχρονικότητα της μουσικής και της συναισθηματικής φόρτισης του χρονικού πλαισίου σύνθεσής τους.
Πολλά είδη μουσικής χρησιμοποιούν τα παραδοσιακά στοιχεία στις δημιουργίες τους, με κλασικό παράδειγμα την ηλεκτρονική μουσική, όπου με τη χρήση της τεχνολογίας δίνεται μια πιο φουτουριστική χροιά στους παραδοσιακούς ήχους. Η σύνδεση αυτή γίνεται το μέσο αναδημιουργίας, χωρίς, συνήθως, να αλλοιώνεται η ταυτότητα των πολιτιστικών στοιχείων. Σύγχρονα beats συγχωνεύονται με χαρακτηριστικούς παραδοσιακούς ρυθμούς, δίνοντας μια διαφορετική διάσταση, αυτό που ονομάζουν ως νέο μουσικό-ηχοτοπίο. Στην Ελλάδα, καλλιτέχνες όπως οι Ιμάμ Μπαϊλντί, οι Thrax Punks και οι Villagers of Ioannina City ενσωματώνουν ηλεκτρονικά και ροκ στοιχεία σε παραδοσιακές ή folk μουσικές βάσεις. Τα ψηφιακά μέσα παραγωγής και οι μουσικές πλατφόρμες επιτρέπουν στους καλλιτέχνες να πειραματίζονται και να προωθούν το νέο μουσικό τους κίνημα παγκοσμίως. Επιπλέον, τα live με τη χρήση loop stations, MIDI controllers και sampling pads δίνουν τη δυνατότητα για ζωντανή αλληλεπίδραση μεταξύ ηλεκτρονικών και παραδοσιακών οργάνων. Πρόκειται για έναν δημιουργικό διάλογο ανάμεσα στην παράδοση και την καινοτομία, που επιδιώκει την αναδημιουργία μιας παραδοσιακής αίσθησης μέσω της τεχνολογίας.
Συνήθως, οι μουσικοί που ασχολούνται με αυτό το είδος δεν αρκούνται στη χρήση παραδοσιακών μελωδιών ως samples, αλλά χρησιμοποιούν τεχνικές όπως το resampling και το time-stretching, όπου οι ήχοι από ένα παραδοσιακό όργανο μεταλλάσσονται για να ενσωματωθούν σε μια πιο σύγχρονη οπτική. Με τον τρόπο αυτό, η μουσική γίνεται πιο «ατμοσφαιρική», διατηρώντας, όμως, τον πολιτισμικό χαρακτήρα της. Επιπλέον, σε πολλά live οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν το live looping, όπου ένα παραδοσιακό μουσικό όργανο, όπως το λαούτο, ηχογραφείται ζωντανά και αναπαράγεται σε πραγματικό χρόνο μέσω ηλεκτρονικών φίλτρων, οδηγώντας σε πιο αυτοσχεδιαστικά στυλ. Γίνεται ένας πειραματισμός μεταξύ του καινούργιου και του παλιού, προσθέτονται εφέ, ρυθμικές παραμορφώσεις με σκοπό την αρμονική ενσωμάτωσή τους σε ένα δημιουργικό σύνολο. Από αυτήν την οπτική είναι σαν η μουσική του παρελθόντος να αποκτά μια νέα υπόσταση, ακολουθώντας την εξέλιξη του ήχου μέσα στις νέες γενιές.
Ωστόσο, πολλές φορές τίθενται αμφιβολίες γύρω από αυτό το etno-folk στοιχείο για την πρωτοτυπία και την αυθεντικότητα των κομματιών. Μια κλασική ερώτηση είναι μέχρι ποιο σημείο δεν αλλοιώνει την παραδοσιακή βάση; Ή πότε η μίξη αυτών των στοιχείων καταντάει ένα mainstream διακοσμητικό για την εμπορική εκμετάλλευση της παραδοσιακής μουσικής; Επίσης, γίνεται λόγος για την μονοτονία των μοτίβων που χρησιμοποιούνται παύοντας πια να είναι ζωντανό το αυτοσχεδιαστικό και δημιουργικό πλαίσιο της. Σίγουρα, πρόκειται για έναν πειραματισμό, όπου πολλές φορές ενδέχεται να έχει αποτυχημένα αποτελέσματα, αν και αυτό έγκειται στην υποκειμενική ευχέρεια του καθενός να το κρίνει.
Η σύνδεση αυτή των διαφορετικών μουσικών πραγματικοτήτων φέρνει στο προσκήνιο διαφορετικές τοποθετήσεις, όπως κάθε νέο μουσικό κίνημα, το οποίο το κάνει και ενδιαφέρον. Μέσα από αυτό επιτρέπεται η δημιουργία ενός νέου μουσικού προφίλ, το οποίο διατηρεί τα πολιτισμικά κληρονομικά στοιχεία ζωντανά αλλά παράλληλα τους δίνει την ευκαιρία να μεταφερθούν σε ένα πιο διεθνές επίπεδο.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- “Electronic Folklore” Artists Blend Traditional Music & Contemporary Sounds, daily.bandcamp.com, διαθέσιμο εδώ
