Της Μαρίας Αποστόλου,
Το 1920 υπήρξε μια καθοριστική χρονιά στην πορεία των δικαιωμάτων των γυναικών, καθώς με την υιοθέτηση της 19ης Τροπολογίας στο Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών κατοχυρώθηκε η ψήφος για τις γυναίκες. Αυτή η εξέλιξη δεν έγινε καθόλου τυχαία, αλλά ήταν το αποτέλεσμα μακροχρόνιων προσπαθειών, αγώνων και θυσιών από ακτιβίστριες που επιδίωξαν την ισότητα των φύλων στο δημόσιο βίο.
Η πορεία προς την ψηφοφορία
Η διεκδίκηση του δικαιώματος ψήφου για τις γυναίκες ξεκίνησε από τον 19ο αιώνα, με την πρώτη μεγάλη συγκέντρωση υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών να λαμβάνει χώρα στη Σύνεση της Σενέκα Φολς το έτος 1848. Η Ελίζαμπεθ Κάντι Στάντον και η Σούζαν Μπ. Άντονι ήταν από τις πρωτοπόρους του κινήματος των σουφραζετών, το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός ισχυρού μετώπου υπέρ της ψήφου των γυναικών.
Αξίζει να αναφερθεί το γεγονός, πως κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι γυναίκες ανέλαβαν σημαντικούς ρόλους στην οικονομία και τη κοινωνία, γεγονός που ενίσχυσε το αίτημα για την ισότιμη συμμετοχή τους στην πολιτική. Μετά από μακροχρόνιες διαδηλώσεις και πιέσεις προς την κυβέρνηση, στις 18 Αυγούστου 1920, το Κογκρέσο των ΗΠΑ επικύρωσε τη 19η Τροπολογία, η οποία όριζε ότι το δικαίωμα ψήφου δεν μπορεί να περιορίζεται λόγω φύλου.
Η επίδραση της 19ης Τροπολογίας
Η ψήφιση της 19ης Τροπολογίας δεν αποτέλεσε μόνο μια νομική επιτυχία, αλλά και μια βαθιά αλλαγή στο πολιτικό και κοινωνικό τοπίο. Οι γυναίκες απέκτησαν το δικαίωμα να συμμετέχουν ενεργά στις εκλογικές διαδικασίες, να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους και να επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις.
Παρόλα αυτά, η αναγνώριση του εκλογικού δικαιώματος δεν διασφάλισε αυτόματα, ίσες ευκαιρίες για όλες τις γυναίκες. Πολλές ομάδες, όπως οι Αφροαμερικανές, οι γυναίκες ασιατικής καταγωγής και οι Ιθαγενείς Αμερικανές, συνέχισαν να συναντούν μεγάλων διαστάσεων εμπόδια, όπως οι φορολογικές απαιτήσεις για την ψήφο και τα τεστ αλφαβητισμού, που περιόριζαν την πρόσβασή τους στις εκλογές μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα.
Ο διεθνής αντίκτυπος
Η επιτυχία του κινήματος στις ΗΠΑ ενέπνευσε αντίστοιχους αγώνες σε άλλα κράτη. Χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς, η Γερμανία και η Σουηδία είχαν ήδη παραχωρήσει δικαιώματα ψήφου στις γυναίκες, ενώ άλλα κράτη ακολούθησαν μετά το 1920. Η Ελλάδα, για παράδειγμα, χορήγησε περιορισμένο δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες το 1930 και πλήρες δικαίωμα το 1952.
Η παρακαταθήκη του 1920
Η καθιέρωση του δικαιώματος ψήφου για τις γυναίκες αποτέλεσε το θεμέλιο για περαιτέρω εξελίξεις στα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Άνοιξε τον δρόμο για μεγαλύτερη εκπροσώπηση των γυναικών στην πολιτική, καθώς και στις μεταγενέστερες νομοθετικές πρωτοβουλίες που στόχευαν στην ισότητα των φύλων.
Στη σημερινή εποχή, η 19η Τροπολογία αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς στην ιστορία της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η μάχη για την πλήρη ισότητα συνεχίζεται, αλλά η επιτυχία του 1920 αποτελεί σύμβολο του τι μπορεί να επιτευχθεί μέσω της συλλογικής δράσης και της επιμονής.
Συμπέρασμα
Η κατοχύρωση του δικαιώματος ψήφου για τις γυναίκες το 1920 αποτέλεσε μια σημαντική τομή στην πορεία της δημοκρατίας. Αν και η διαδρομή μέχρι την επίτευξη αυτού του στόχου ήταν γεμάτη δυσκολίες και οι προκλήσεις δεν σταμάτησαν εκεί, η 19η Τροπολογία απέδειξε ότι η αλλαγή μπορεί να επιτευχθεί όταν οι άνθρωποι συνεργάζονται με κοινό όραμα. Ο αγώνας των γυναικών για το εκλογικό τους δικαίωμα παραμένει πηγή έμπνευσης για τις νέες γενιές που συνεχίζουν να διεκδικούν ισότητα και δικαιοσύνη.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Elaine Weiss (2018), The Woman’s Hour: The Great Fight to Win the Vote, Viking
- Eleanor Flexner & Ellen Fitzpatrick (1996), Century of Struggle: The Woman’s Rights Movement in the United States, Harvard University Press
- Holly J. McCammon (2001), How Movements Win: Gendered Opportunity Structures and U.S. Women’s Suffrage Movements, 1866 to 1919, American Sociological Review, Vol. 66, No. 1
