Της Γλυκερίας Παπαγεωργίου,
Η χρόνια ρινοκολπίτιδα αποτελεί πλέον ένα από τα συνήθη προβλήματα υγείας και έχει σοβαρή επίδραση στη νόσο κατώτερων αεραγωγών και στην υγεία συνολικά. Πρόκειται για τη βαθμιαία απόφραξη της ρινός και στη συνέχεια των παραρρίνιων κόλπων, οι οποίοι συνιστούν αεροφόρες κοιλότητες, που βρίσκονται στα οστά γύρω από τη μύτη. Μπορεί να οφείλεται σε διάφορα αίτια και εντοπίζονται σημεία, όπως οίδημα, σκλήρυνση, υπερπλασία και πολύποδες του βλεννογόνου, δηλαδή του ιστού της περιοχής που προαναφέρθηκε. Αυτή η κοινή κατάσταση κατακρατά τη βλέννη και εμποδίζει την αποστράγγιση της, γεγονός που προκαλεί απόφραξη. Η κατάσταση επηρεάζει ενήλικες και παιδιά.
Αξίζει να αναφερθεί ότι η πλειοψηφία των οξέων και χρόνιων φλεγμονών των παραρρινίων κόλπων είναι ρινογενείς, το οποίο εξηγεί την επέκταση της όποιου τύπου φλεγμονής της ρινός στην περιοχή των παραρρινίων.
Κλινικά οι ασθενείς με χρόνια ρινοκολπίτιδα θα έχουν συμπτώματα, τα οποία θα παραμένουν περισσότερο από 12 εβδομάδες. Αυτά ενδέχεται να είναι η απόφραξη της ρινικής αναπνοής, η ρινική συμφόρηση, η κεφαλαλγία, το ροχαλητό, η οπισθορρινική καταρροή, οι άχρωμες εκκρίσεις, η ανοσμία ή και η αγευσία, η κλειστή ρινολαλία και η επιφορά. Ο ασθενής ενδέχεται να αισθάνεται την περιοχή γύρω από τα μάτια πρησμένη ή και γύρω από τα μάγουλα, τη μύτη ή το μέτωπο.
Επιπρόσθετα, πιο σπάνια μπορεί να αναφερθούν από τον ασθενή συμπτώματα, όπως βήχας, πονός στο λαιμό, στο αυτί ή στην περιοχή των δοντιών και κόπωση.
Στα παιδιά, η χρόνια ρινοκολπίτιδα προκαλεί διόγκωση του προσώπου και αποκτά εμφάνιση γνωστή ως «πρόσωπο βατράχου».
Ο πυρετός αποτελεί σύμπτωμα της οξείας ρινοκολπίτιδας και όχι της χρόνιας.
Με βάση ανοσοϊστοχημικά ευρήματα, η χρόνια ρινοκολπίτιδα διακρίνεται σε δύο τύπους, σ’ αυτή με και σ’ αυτή με χωρίς ρινικούς πολύποδες, οι οποίοι φαίνεται να διαφέρουν αρκετά ακόμα και στην αντιμετώπισή τους για αυτό το λόγο και διαχωρίζονται.
Διαγνωστικά, αρχικά, είναι πολύ σημαντική, η λήψη ενός λεπτομερούς ιστορικού με καταγραφή όλων των συμπτωμάτων, της διάρκειας τους και των υφέσεων ή εξάρσεων, που μπορεί να έχουν στο χρονικό διάστημα, το οποίο αναφέρει ο ασθενής. Στη συνέχεια, επιλέγονται εξετάσεις όπως οι εξής:
- Ρινική ενδοσκόπηση
- Απεικονιστικές εξετάσεις: Η αξονική ή μαγνητική τομογραφία μπορεί να δείξει λεπτομέρειες των ιγμορείων και της ρινικής περιοχής. Αυτές, μπορεί να εντοπίσουν την αιτία της χρόνιας ρινοκολπίτιδας.
- Ρινικά δείγματα και δείγματα κόλπων: Οι εργαστηριακές εξετάσεις δεν χρησιμοποιούνται συχνά για τη διάγνωση της νόσου. Αλλά, εάν η κατάσταση δεν βελτιώνεται με τη θεραπεία ή χειροτερεύει, δείγματα ιστών από τη μύτη ή τα ιγμόρεια μπορεί να βοηθήσουν στην εύρεση της αιτίας.
- Τεστ αλλεργίας: Εάν οι αλλεργίες μπορεί να προκαλούν χρόνια ρινοκολπίτιδα, μια δερματική δοκιμασία αλλεργίας μπορεί να δείξει την αιτία.
- Αιματολογικές Εξετάσεις: Η ανίχνευση της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης (CRP) στο αίμα του ασθενούς είναι χρήσιμη στη διάγνωση βακτηριακών παθήσεων. Ωστόσο, εξέταση με τιμές έως 100mg/L υποδηλώνει την ύπαρξη κάποιου τύπου φλεγμονής (βακτηριακή, ιογενής, μυκητιασική και πρωτοζώων) και επιβεβαιώνει την υποψία υπάρξης λοιμώδους αιτίου που προκαλεί τη ρινοκολπίτιδα (κοινώς ιγμορίτιδα στις περισσότερες των περιπτώσεων).
Κρίνεται σημαντικό ο ασθενής να επισκεφθεί κάποιον ειδικό ιατρό, εάν τα συμπτώματα της ρινοκολπίτιδας παραμένουν πάνω από 10 ημέρες ή εάν δεν βελτιώνεται η κατάστασή του με την αγωγή που ήδη ενδεχομένως δόθηκε.
Το κοινό κρυολόγημα ή άλλες λοιμώξεις που επηρεάζουν την περιοχή της ρινός και των παραρρινίων κόλπων ή και μία παθολογική κατάσταση στο εσωτερικό της μύτης, όπως σκολίωση ρινικού διαφράγματος, όγκοι ή ρινικοί πολύποδες μπορεί να επιδεινώσουν τη ρινοκολπίτιδα.
Σε πολύ εκτεταμένη επέκταση της φλεγμονής, που είναι εξαιρετικά σπάνια, ενδέχεται να υπάρξουν επιπλοκές, όπως προβλήματα στην όραση, τα οποία μπορεί να φτάσουν έως την τύφλωση και επέκταση της φλεγμονής στα οστά, στο δέρμα και στο υγρό που φυσιολογικά υπάρχει γύρω από τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό.
Οι θεραπείες για τη χρόνια ρινοκολπίτιδα περιλαμβάνουν:
- Ρινικά κορτικοστεροειδή: Αυτά τα ρινικά σπρέι βοηθούν στην πρόληψη και τη θεραπεία του πρηξίματος.
- Ρινικές πλύσεις φυσιολογικού ορού: Μπορεί να βοηθήσει στον καθαρισμό των ιγμορείων.
- Κορτικοστεροειδή: Αυτά τα φάρμακα διευκολύνουν τη σοβαρή ιγμορίτιδα, ειδικά για όσους έχουν ρινικούς πολύποδες.
- Φάρμακα αλλεργίας: Η χρήση φαρμάκων αλλεργίας μπορεί να μειώσει τα συμπτώματα αλλεργίας της ιγμορίτιδας, που προκαλείται από αλλεργίες.
- Τα αντιβιοτικά είναι μερικές φορές απαραίτητα για τη θεραπεία της ιγμορίτιδας που προκαλείται από βακτήρια. Μια πιθανή βακτηριακή λοίμωξη μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπιστεί με αντιβιοτικό και μερικές φορές με άλλα φάρμακα.
- Ανοσοθεραπεία: Για την ιγμορίτιδα που προκαλείται ή επιδεινώνεται από αλλεργίες, η ανοσοθεραπεία ενδέχεται να βοηθήσει.
- Χειρουργική: Για τη χρόνια ιγμορίτιδα που δεν ξεκαθαρίζει με τη θεραπεία, η λειτουργική ενδοσκοπική χειρουργική επέμβαση ρινός – παραρρινίων κόλπων μπορεί να αποτελεί μία επιλογή.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Παθήσεις Ωτός, Ρινός και Λάρυγγα, Με χειρουργική Κεφαλής και Τραχήλου, Ιατρικές Εκδόσεις Κωνσταντάρας
- Chronic sinusitis, Mayo Clinic, διαθέσιμο εδώ
