Του Μίνωα Ράπτη,
Την Κυριακή ολοκληρώθηκε το 3ο Συνέδριο του κόμματος “Ποτάμι”. Ας δούμε μια αποτίμηση των όσων συνέβησαν.
Παραμένει επικεφαλής ο Σταύρος Θεοδωράκης.
Έχοντας χάσει τη “φρεσκάδα” που τον έκανε προσιτό σε μεγάλη μερίδα του κόσμου όταν πρωτοεμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή ζητώντας την ψήφο του κόσμου, ο Σταύρος Θεοδωράκης εμφανίστηκε στο Συνέδριο όχι με το προφίλ ενός ηγέτη που θα ανεβάσει το ηθικό ενός κορεσμένου κόμματος, αλλά ενός ανθρώπου αιχμάλωτου, που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο εμφανείς και ξεκάθαρες τάσεις εντός του ίδιου του του κόμματος.
Οι σύνεδροι τον εξέλεξαν ξανά επικεφαλή του κόμματος, όχι επειδή κέρδισε κάποιον εσωκομματικό αντίπαλο, αλλά επειδή ήταν ο μόνος υποψήφιος. Η έλλειψη αντιπάλου δεν μπορεί να κριθεί ως θετική και να παρουσιαστεί ως αποτέλεσμα ενός ενωμένου κόμματος. Είναι πέρα για πέρα αρνητική, γιατί είναι ένα κόμμα την ηγεσία του οποίου κανένας δεν θέλησε να διεκδικήσει.
Το Ποτάμι κατεβαίνει αυτόνομο στις εκλογές
Με μία τάση εντός του κινήματος να φλερτάρει ανοιχτά με τον προοδευτικό ΣΥΡΙΖΑ και μια άλλη να διατηρεί ανοιχτά διαύλους επικοινωνίας με τη φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία, το Ποτάμι πληρώνει τα σπασμένα για την έλλειψη ξεκάθαρης ιδεολογικής ταυτότητας που το διέπει απαρχής της ύπαρξής του. Οι ίσες αποστάσεις μεταξύ των δύο μεγάλων κομματικών πόλων μπορούν να λειτουργήσουν θετικά όταν είσαι φρέσκος στο πολιτικό τοπίο και με ανοδική τάση, μπορούν όμως να αποβούν μοιραίες όταν έχεις κορεστεί και σε συνθήκες ακραίας πόλωσης μεταξύ των 2 “μεγάλων παιδιών”.
Η μέση λύση για τις 2 τάσεις ήταν η απόφαση για την αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές. Προσωρινά η λήψη αυτής της απόφασης μπορεί να ήταν ανακούφιση για πολλούς, τι θα γίνει όμως όταν προκηρυχθούν οι εκλογές, το κλίμα πολωθεί περισσότερο και τα δημοσκοπικά νούμερα δεν “εξασφαλίζουν” στο Ποτάμι την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση; Θα μείνουν πιστά τα στελέχη στο σπίτι τους, ή θα προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν κοινοβουλευτική στέγη σε πιο… σίγουρα μέρη;
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ προσπαθούν να διευρύνουν τη βάση τους
Ακούγοντας εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης κ. Δραγασάκη και από μεριάς της ΝΔ τον Αντιπρόεδρο του κόμματος κ. Χατζηδάκη, είναι φανερό ότι οι ηγεσίες και των δύο κομμάτων αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να βγουν κερδισμένες με την υπάρχουσα εκλογική τους βάση και πρέπει για να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, να στραφούν σε ψηφοφόρους προερχόμενους απ’ το Κέντρο. Το άνοιγμα που έκαναν αμφότεροι με το Ποτάμι για μελλοντικές συνεργασίες δεν ήταν ούτε στο ελάχιστο καμουφλαρισμένο, και επιβεβαιώνει ότι ούτε η ΝΔ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα διστάξουν να “ξεζουμίσουν” το Ποτάμι, απ’ τα αριστερά κι απ’ τα δεξιά, ώστε να βγουν οι ίδιοι κερδισμένοι.
“Χαστούκι” στην φιλελεύθερη τάση η καταψήφιση των σημείων Αμυρά
Πέραν της πολιτικής πρότασης του Σταύρου Θεοδωράκη για την αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές, τέθηκαν σε ψηφοφορία και 10 σημεία του βουλευτή του κόμματος, Γιώργου Αμυρά. Στον πυρήνα τους, και τα δέκα σημεία εξέφραζαν φιλελεύθερες απόψεις και είχαν κοινωνικό χαρακτήρα, ενώ κατά κύριο λόγο ήταν θέσεις που δεν γυρνούσαν εντελώς την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε κάθε περίπτωση σκιαγραφούσαν αντίστοιχες θέσεις της ΝΔ στα συγκεκριμένα θέματα. Το γεγονός ότι οι προτάσεις αυτές καταψηφίστηκαν από το Συνέδριο δείχνει ότι η επικρατούσα -έστω και οριακά- τάση γέρνει υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, όχι της ΝΔ.
Τα 7 σημεία Θεοδωράκη μετά την εκλογή του
Μετά την επιβεβαίωση του Σταύρου Θεοδωράκη ως επικεφαλής του κινήματος, ο ίδιος ανακοίνωσε τα 7 βασικά σημεία-στόχους του Ποταμιού. Σε γενικές γραμμές αποτελούν ρηξικέλευθες και καινοτόμες ιδέες, που όμως συναντάνε απήχηση σε αρκετά μεγάλη μερίδα του κόσμου. Οι διατυπώσεις με τις οποίες έγιναν φυσικά, έχουν τεθεί με τέτοιο τρόπο ώστε ξανά να μην είναι απωθητικές προς την οποιαδήποτε τάση εντός του κόμματος.
Από αυτό, γίνεται ξεκάθαρο πως το Ποτάμι, παρά την προσφάτως ανανεωμένη “αυτονομία” του, έχει γίνει έρμαιο των εκάστοτε συμφεροντολόγων εντός των θυρών του, με έναν ηγέτη αιχμάλωτο των εξαιρετικά δύσκολων συνθηκών και με πτέρυγα εντός του κόμματος που να επιθυμεί τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στρατηγικά, η σύμπλευση με ένα κόμμα στη δομή του βαθιά λαϊκιστικό, αντιστρατεύεται σε όλα όσα πρέσβευε το Ποτάμι από τη δημιουργία του, και θα παίξει σημαίνοντα ρόλο στην πορεία που θα ακολουθήσει εκλογικά. Τα στελέχη του που το επιδιώκουν το ξέρουν. Το ερώτημα είναι, τους νοιάζει;
Γεννημένος και μεγαλωμένος από το 1998 στην Αθήνα, προπτυχιακός φοιτητής στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης & Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης στην Κομοτηνή, στην κατεύθυνση της Πολιτικής Επιστήμης.
