Της Παολίνας Ζογλοπίτη,
Η έννοια «life coaching» είναι ψηλά στις τάσεις της εποχής μας γιατί παρέχει στο κοινό της κάτι το οποίο αναζητά έντονα στο χάος της κοινωνίας: την έμπνευση. Η έμπνευση βρίσκεται παντού, όπου και να στρέψεις το βλέμμα σου, αρκεί πέραν του να κοιτάς, να βλέπεις κιόλας. Οι «life coaches» συχνά λαμβάνονται υπόψιν ως μέντορες των ανθρώπων, επηρεάζοντας τον τρόπο που σκέφτονται και την ολιστική εξέλιξή τους.
Υπάρχουν προσωπικότητες που το πέρασμα τους στον πλανήτη έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένο στην ιστορία. Αυτά τα πρόσωπα, έγιναν αντικείμενο άλλοτε συζήτησης, αναζήτησης κι άλλοτε λατρείας κι αμφισβήτησης. Ένα από τα πρόσωπα αυτά ακούει στο όνομα Ιησούς Χριστός. Ο Ιησούς, για πολλούς φέρει το όνομα του Θεανθρώπου, για άλλους του προφήτη, του δασκάλου ή ακόμη ενός πεφωτισμένου ανθρώπου. Απομονώνοντας την ιδιότητα που κάθε νους μπορεί να δώσει στην προσέγγιση του Ιησού, απαλλασσόμαστε από υπαρξιακά ερωτήματα τύπου «ποιος;» «πώς;» και «γιατί» που έχουν απασχολήσει την ανθρωπότητα. Ερχόμαστε ευθύς αμέσως ενώπιον μιας προσωπικότητας που μας εντυπωσιάζει το πόσο «καλοντυμένη» και προστατευμένη από το «κρύο» είναι. Τα ρούχα αυτά, πιθανόν να είναι τα ακριβότερα που υπάρχουν. Δεν πιστεύω να περνούσε ποτέ από το μυαλό σας πως θα μιλούσαμε για τον Ιησού και, ταυτόχρονα, για τη χρηματική αξία ενός υλικού, έτσι δεν είναι;
Τα ρούχα αυτά, είναι η αγάπη. Η αγάπη είναι ένα από τα ακριβότερα και συνάμα δωρεάν ρούχα που μπορείς να «ντύσεις» τους ανθρώπους, κρατώντας τις καρδιές τους ζεστές. Συνεχίζοντας, το επόμενο ρούχο είναι η συγχώρεση. Η συγχώρεση είναι το πιο δύσκολο ρούχο που μπορείς να φορέσεις στις μέρες μας. Εκτός του ότι είναι βαθιά προσωπική διαδικασία κι απαιτεί εσωτερική δύναμη, δεν αποτελεί απλά «άφεση αμαρτιών» που αφορά κάποιον που σε πλήγωσε. Αποτελεί κυρίως προσωπική λύτρωση, ίσως μεγαλύτερη κι από αυτή που προσφέρει το να μετανιώνεις για κάποιο σφάλμα, δηλαδή μετάνοια, ένα ρούχο που δεν αποχωρίζεται ο Ιησούς. Η μετάνοια σχετίζεται με την ταπεινότητα. Οι άνθρωποι όταν είναι ταπεινοί κι ευγενικοί έχουν συχνά μια λάμψη που είναι μεταδοτική στον περίγυρό τους. Σε αυτό το σημείο θα δανειστούμε τη λέξη «μεταδοτική» που προαναφέρθηκε, και παίρνοντας το β’ συνθετικό της βρίσκουμε το επίθετο «δοτικός». Ο Ιησούς, φορώντας το ρούχο της δοτικότητας, μας διδάσκει την αξία του να μοιράζεσαι και να είσαι γεναιόδωρος. Μάλιστα, ο Ιησούς αν και «καλοντυμένος» φορά μονάχα έναν χιτώνα, αυτόν που χρειάζεται, γιατί προτιμά να μοιραστεί τον δεύτερο του χιτώνα με κάποιον άλλον που ενδεχομένως να τον έχει ανάγκη («ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι»), διδάσκοντας μας να ενδιαφερόμαστε για τον συνάνθρωπο και, συγχρόνως, να μην είμαστε πλεονέκτες, ώστε να μη ζούμε μια ζωή με ατελείωτες επίκτητες ανάγκες που ταΐζουν την ανθρώπινη ματαιοδοξία και τον υλισμό.
Δεν θα μπορούσε να παραλειφθεί το ρούχο που έρχεται στη μορφή της αρετής του να μην κρίνεις, και να μην εκφέρεις αρνητικό λόγο για τρίτους ανθρώπους, πράγμα που προστατεύει ως επί το πλείστων εσένα τον ίδιο και την ενέργεια σου, επιτρέποντας στον εαυτό σου να εστιάσει στη δική σου προσωπική εξέλιξη, αδιαφορώντας για τις επιλογές των άλλων («ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω»). Αυτό το ρούχο, «είναι σετ» με την πειθαρχία και την πίστη που διδάσκει ο Ιησούς. Τα δύο γνωρίσματα της πειθαρχίας και της πίστης έμμεσα συνδέονται με την αυταπάρνηση και τη συγκέντρωση, αφού είναι αδήριτη αναγκαιότητα να σε συντροφεύουν στους στόχους σου, είτε οι στόχοι είναι πνευματικοί είτε κοινωνικοί κι επαγγελματικοί. Ανάμεσα σε όλα αυτά τα «ακριβά ρούχα» αλλά και πολλά άλλα που δεν αναφέρθηκαν, δεν συγκαταλέγονται «φθηνά ρούχα» όπως η ζηλοφθονία. Αυτή μαυρίζει την ανθρώπινη ψυχή και τη γεμίζει ανασφάλεια και σκοτάδι, με αποτέλεσμα να μπορεί να αποβεί επιβλαβής τόσο για τον ίδιο τον άνθρωπο όσο και για τον περίγυρό του.
Αν μελετηθεί το πρόσωπο του Ιησού, μπορεί να εξοπλίσει τον αναγνώστη με εφόδια θεμελιώδους σημασίας για τη ζωή του. Δεδομένου του απόλυτου συσχετισμού του προσώπου Του με τον θεσμό της εκκλησίας, με τον οποίο πολλοί δεν συμπορεύονται, ο Ιησούς δεν είναι στις «τάσεις» της εποχής γιατί θεωρείται κάτι το παρωχημένο, συγκριτικά με έννοιες όπως το «life coaching», το οποίο «τρεντάρει» στην ψηφιακή μας πραγματικότητα. Αγνοώντας τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός, μπορούμε να αξιοποιήσουμε το πρόσωπο του Ιησού Χριστού ως έναν μεγάλο life coach στην πορεία της αυτοβελτίωσής μας, του οποίου οι ηθικές αρχές κι αξίες υπερέχουν του αν τελικά είναι Θεός ή όχι.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, Politeianet.gr, διαθέσιμο εδώ
