Της Άννας Καρρά,
Τα τελευταία χρόνια, έχει ασκηθεί μεγάλη κριτική στους δημοσιογράφους σχετικά με τον τρόπο που ασκούν το επάγγελμά τους, αλλά και το κατά πόσο τηρούν τον Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες τηλεδικών, στις οποίες στιγματίζονται άνθρωποι και καταστρέφονται ζωές, χωρίς οι «πανελίστες» να ενδιαφέρονται για το αντίτιμο των λόγων τους. Πλήθος αρνητικών σχολίων αλλά και εκδηλώσεις μίσους εκφράζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απέναντι σε δημοσιογράφους που χρησιμοποιούν ακόμα και αθέμιτα μέσα, προκειμένου να ανεβάσουν τα νούμερα τηλεθέασης.
Πιο συγκεκριμένα, οι παραβάσεις του Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας είναι πλέον πολύ συχνό φαινόμενο, το οποίο δεν μας προκαλεί μεγάλη εντύπωση αφού πλέον το έχουμε συνηθίσει. Παρόλα αυτά, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να δείχνουμε ανοχή σε τέτοια περιστατικά, καθώς προσβάλλονται ύψιστα αγαθά, όπως η τιμή και η υπόληψη προσώπων.
Ενδεικτικά παραδείγματα των παραβιάσεων είναι η βάρβαρη εισβολή στον ιδιωτικό βίο επώνυμων αλλά και ανώνυμων προσώπων αποκαλύπτοντας προσωπικά και οικογένεια στοιχεία που αφορούν τα πρόσωπα αυτά. Ξυπνάνε ένα πρωί και αντικρίζουν όλη τους την προσωπική ζωή «κρεμασμένη στα μανταλάκια». Με ποιο δικαίωμα κάποιος εισχωρεί και «χρησιμοποιεί» το όνομα και την ιστορία κάποιου για να πλουτίσει; Ας μην παραλείψουμε και τις ανυπόστατες ειδήσεις που αναμασούν στα δελτία ειδήσεων και στα πρωινάδικα προκαλώντας ένα «θολό τοπίο», μη δίνοντας τη δυνατότητα στους τηλεθεατές να ενημερωθούν για καίρια ζητήματα της επικαιρότητας. Με αυτόν τον τρόπο αποπροσανατολίζουν το πλήθος και του προκαλούν σύγχυση, μη δίνοντάς του την ευκαιρία σχηματίσει ορθή κρίση.
Πλην των άλλων, είναι γεγονός πως πολλοί από εκείνους υποκινούνται από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, με επακόλουθο να μην διαπνέονται από αντικειμενικότητα και διαλλακτικότητα. Εξυψώνουν πρόσωπα με δύναμη και «πετάνε στα τάρταρα» πρόσωπα από τα οποία δεν έχουν να επωφεληθούν. Στόχος τους δεν είναι η πληροφόρηση της κοινής γνώμης αλλά η απόκτηση προσωπικού οφέλους, γεγονός που ωθεί πολλούς πολίτες στο να μην παρακολουθούν πλέον τηλεόραση.
Ωστόσο, για την καταστολή του ως άνω φαινομένου τα μέτρα πρέπει να είναι άμεσα και δραστικά. Πιο αναλυτικά, θα πρέπει να απομονώσουμε τις εκπομπές αλλά και τα site που κιτρινίζουν τον τύπο, με σκοπό να μειωθεί η τηλεθέαση ή επισκεψιμότητά τους, και έτσι να χάσουν τη «δύναμή» τους. Επιπρόσθετα, αποτελεί αδήριτη ανάγκη οι ίδιοι οι πολίτες να συνειδητοποιήσουν την επικινδυνότητα και τη σοβαρότητα της κατάστασης, προκειμένου να μπορούν να διαχωρίζουν τις ποιοτικές εκπομπές από εκείνες που στρεβλώνουν την πραγματικότητα. Τέλος, η παιδεία οφείλει να αναδείξει τέτοια φαινόμενα και να ενημερώσει τους μαθητές για τις αρχές που πρέπει να ακολουθούν οι δημοσιογράφοι, οι οποίες συμβάλλουν στην ομαλή κοινωνική συμβίωση.
Συμπερασματικά, θα ήταν μεγάλο λάθος να μην παραδεχθούμε πως υπάρχουν και δημοσιογράφοι με ήθος που μέλημα τους είναι η προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και η έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση των πολιτών. Και αυτοί θα πρέπει να αποτελέσουν παράδειγμα για όλους.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Ποια δημοσιογραφική δεοντολογία; rizospastis.gr, διαθέσιμο εδώ
- Τηρείται η δημοσιογραφική δεοντολογία στην Ελλάδα; karfitsa.gr, διαθέσιμο εδώ
