Της Ευθυμίας Γκαμπέση,
Σε μία κοινωνία που ο καθένας βυθίζεται στις προσωπικές του σκέψεις και συναισθήματα, ζώντας στον δικό του μικρόκοσμο, είναι δύσκολο να καταλάβεις πάντα από πού πηγάζουν ορισμένα προβλήματα. Η ταινία Kill the Jockey (στα ισπανικά: El jockey), αποτελεί το τέλειο παράδειγμα του πώς ένας άνθρωπος μπορεί να είναι εντελώς χαμένος, χωρίς να δείχνει την πραγματική του ταυτότητα στον κόσμο.
Σαφέστερα, αυτήν η ταινία-φαινόμενο σκηνοθετήθηκε από τον Αργεντίνο σκηνοθέτη και σεναριογράφο Luis Ortega. Ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από τις ταινίες Black Box (2002) και El angel (2018) κατάφερε με καλλιτεχνική μαεστρία να μας βάλει στο βαρύ κλίμα του θέματος που πραγματεύεται το έργο αλλά και, παράλληλα, να μετρήσει κατάλληλα την ακριβή δοσολογία του χιούμορ και της αλληγορίας που εμπεριέχοντα, ώστε να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Πρόκειται για μία ταινία η οποία περικλείει όλα τα αισθήματα που καταπιέζουν κάποιον που προσποιείται κάποιον άλλον. Εκείνα τα απωθημένα που μόνο η εκπλήρωσή τους θα φέρουν την πολυπόθητη λύτρωση.
Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Remo, τον οποίο υποδύεται ο ταλαντούχος Nahuel Perez Biscayart. Ο Remo, λοιπόν, είναι ένας εξαιρετικός αναβάτης, ο οποίος όμως παρά το ταλέντο και την επιτυχία του, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα εθισμού σε ναρκωτικές ουσίες και αλκοολούχα ποτά. Η κατάσταση παίρνει μία καταστροφική τροχιά, μόλις ο ίδιος, υπό την επήρεια της μέθης του, τραυματίζεται άσχημα, σκοτώνοντας και το άλογο με το οποίο έτρεχε. Η σωματική του υγεία φαίνεται να επανέρχεται σύντομα, όχι όμως η νοητική και η ψυχική. Από τη στιγμή που ο Remo φεύγει από το νοσοκομείο, τον βλέπουμε να έχει μία αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά. Είναι ντυμένος με γυναικεία ρούχα, φοράει μέικ απ και οι κινήσεις του είναι θηλυπρεπείς.
Με μία πρώτη και βιαστική ματιά, ο θεατής πιστεύει ότι αυτό αποτελεί, αναμφίβολα, απόρροια από το σοβαρό τραύμα της πτώσης από το άλογο. Ωστόσο, εκεί ακριβώς βρίσκεται η μαγεία όλης αυτής της κινηματογραφικής «χορογραφίας». Η πλοκή χτίζεται με τέτοιον τρόπο που σταδιακά γίνεται αντιληπτό πως δεν πρόκειται για αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, αλλά… για καταπιεσμένη! Ο Remo -ή Jockey, μπορεί και Lola-, φαίνεται να είναι ένα queer άτομο, παγιδευμένο σε μία γυάλινη βιτρίνα που δεν τον αντιπροσωπεύει.
Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά. Η γυναίκα της «προηγούμενης» ζωής του Remo, Abril (Ursula Corbero), συμβάλλει καταλυτικά στην εξέλιξη της υπόθεσης. Πέρα από την απεριόριστη αγάπη που τρέφει για τον σύζυγό της, και παρά την αλήθεια που κρύβεται από πίσω, η ίδια προσπαθεί να τον κάνει να ξανά γεννηθεί, φράση κλειδί για την υπόθεση της ταινίας. Ακόμα, είναι εκείνη που προσπαθεί να τον βρει πριν προλάβει ο Sirena (Daniel Chimenez Cacho), ο μαφιόζος για τον οποίο δουλεύουν. Σας προειδοποιώ, όμως, μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα γιατί η αλήθεια για τη σχέση μεταξύ των κεντρικών ηρώων θα σας εκπλήξει…
Το έργο διαδραματίζεται μέσα σε μία πολύχρωμη χρωματική παλέτα, με έντονες αποχρώσεις και εικόνες. Επιπρόσθετα, η ηχητική υπόκρουση κορυφώνει το έργο, πράγμα που επιβεβαιώνει και την αριστοτεχνία του Αργεντίνου σκηνοθέτη, Luis Ortega. Η ταινία, η οποία έκανε πρεμιέρα στο 81ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, κατάφερε να διαγωνιστεί και στα βραβεία του Χρυσού και Queer Λέοντα. Τέλος, το έργο αυτό παρουσιάστηκε ως η αργεντίνικη συμμετοχή για την Καλύτερη Διεθνή Ταινία Μεγάλου Μήκους στα 97α Βραβεία Όσκαρ!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- “Kill the Jockey”, imdb.com, διαθέσιμο εδώ
- Kill the Jockey (2024) Official Trailer, youtube.com, διαθέσιμο εδώ
