Του Ιωάννη Αμπατζίδη,
Όλη η Ευρωπαϊκή —και όχι μόνο— ήπειρος προσβλέπει στις Γερμανικές πρόωρες εκλογές του επόμενου Φεβρουαρίου, που κατά πολύ θα καθορίσουν τον ρου της μεγαλύτερης Ευρωπαϊκής οικονομίας και κατά συνέπεια, ολόκληρης της Ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής. Με την άνοδο της ακροδεξιάς, να είναι ραγδαία τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως, η Γερμανία αντιμετωπίζει και αυτή τα φαντάσματα του παρελθόντος της, με το ακροδεξιό ευρωσκεπτιστικό κόμμα, Alternative für Deutschland (AfD), να φιγουράρει πλέον στη δεύτερη θέση των δημοσκοπήσεων, ξεπερνώντας το κυβερνών κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών (SPD). Το AfD, για πρώτη φορά, στην σύντομη ιστορία του θέτει υποψήφιο μέλος του για την θέση της Καγκελαρίας της χώρας, με την Alice Weidel να λαμβάνει το χρίσμα από το κόμμα της, μια επιλογή, η οποία γεννά αρκετά ερωτηματικά, αλλά και συνάμα μπορεί να θεωρηθεί και μία κίνηση «Ρουά Ματ» στην «πολιτική σκακιέρα» της Γερμανίας.
Η Alice Weidel ανήκει σε μια ιδιαίτερα μικρή μειοψηφία εντός του κόμματος της. Είναι μία από τις μόλις εννέα γυναίκες της κοινοβουλευτικής ομάδας του AfD με τα υπόλοιπα εβδομήντα τέσσερα μέλη να είναι άνδρες. Ωστόσο, η Weidel είναι μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του κόμματος. Μαζί με τον Tino Chrupalla συμπροεδρεύει τόσο στο κόμμα όσο και στην κοινοβουλευτική ομάδα, με τους δύο να συμμετέχουν ως υποψήφιοι και στις προηγούμενες ομοσπονδιακές εκλογές, το 2021. Σε εκείνες τις εκλογές, το κόμμα έλαβε 10.3%, χάνοντας δύο μονάδες από τις εκλογές του 2017, όμως έκτοτε η άνοδος του είναι ραγδαία. Στις τοπικές, κρατιδιακές, εκλογές το AfD σημείωσε ποσοστά ρεκόρ, με το ποσοστό του στο κρατίδιο του Έσεν στη κεντρική Γερμανία να φτάνει το 18.4%, ενώ στην ανατολική Γερμανία και πιο συγκεκριμένα, στο κρατίδιο της Θουριγγίας έλαβε 32.8%. Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το πως πρώην κομμουνιστικές/σοσιαλιστικές περιοχές, τόσο στη Γερμανία, όσο και σ’ άλλα μέρη της Ευρώπης, παρουσιάζουν μία τάση προς την ακροδεξιά και τον νεοφασισμό. Βέβαια το ήδη βεβαρημένο παρελθόν της χώρας έχει φέρει τις Αρχές της χώρας σε επιφυλακή, με την Εγχώρια Υπηρεσία Πληροφοριών της χώρας (BfV) να θεωρεί το κόμμα ως εξτρεμιστικό και να παρακολουθεί στενά τις κινήσεις των μελών του.
Μετά την επιτυχία του στις τοπικές εκλογές, το AfD προχωράει στην ανακοίνωση υποψηφίου Καγκελαρίου —με τις πιθανότητες εκλογής της Weidel, βέβαια, να είναι πενιχρές. Το AfD βρίσκεται στη δεύτερη θέση των δημοσκοπήσεων με 20%, ενώ το Χριστιανοδημοκρατικό CDU εντοπίζεται στη πρώτη θέση των προτιμήσεων με 32%. Έτσι, εφόσον το AfD καταφέρει να ξεπεράσει το CDU, το ποσοστό του σίγουρα δεν θα είναι αρκετό για να κυβερνήσει, καθώς όλα τα άλλα κόμματα του κοινοβουλίου έχουν αποκλείσει τη πιθανότητα συνεργασίας μ’ αυτό. Μ’ αυτούς τους παράγοντες υπόψιν, η επιλογή της Weidel μπορεί να χαρακτηριστεί αρκετά μελετημένη από το AfD, στην προσπάθεια του να αποσπάσει ψήφους από ολόκληρο το δημοκρατικό τόξο της χώρας. Η 45χρονη, Weidel, «σπάει» αρκετά από τα ταμπού, που συνδέουν την ακροδεξιά με την κοινωνία. Αποτελεί μέλος της LGBTQ κοινότητας, καθώς διατηρεί σχέση με την Ελβετίδα, με καταγωγή από τη Σρι Λάνκα, παραγωγό ταινιών Sarah Bossard, ενώ έχουν υιοθετήσει και δύο παιδιά, την ίδια στιγμή όπου το πολιτικό μανιφέστο του κόμματος δηλώνει ρητά πως ακολουθεί το δόγμα της παραδοσιακής οικογένειας.
Η Weidel παρουσιάζεται ως μια ιδιαίτερα σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτικός. Έχει διδακτορικό στα οικονομικά, ενώ το βιογραφικό της προϊδεάζει τον καθένα για τις πολιτικές της θέσεις στην οικονομία. Έχει εργαστεί στην Goldman Sachs, στην Allianz Global Investors, αλλά και στην Τράπεζα της Κίνας, με την ίδια να κατοικεί έξι χρόνια στην Κίνα. Ένα ακόμα σημείο, το οποίο υποδηλώνει τον «ενθουσιασμό» της προς τον νεοφιλελευθερισμό, είναι πως δηλώνει ανοικτά τον θαυμασμό της προς την πρώην Πρωθυπουργό της Μεγάλης Βρετανίας, Margaret Thatcher και τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές, που η τελευταία υιοθέτησε κατά την πρωθυπουργία της, οι οποίες κυμαίνονταν από την χαμηλή φορολόγηση, στην ιδιωτικοποίηση, αλλά και στις περικοπές δημοσίων δαπανών.
Η Weidel εντάχθηκε στο AfD το 2013, λίγους μήνες μετά την ίδρυση του κόμματος, το οποίο παρουσιαζόταν ως ευρωσκεπτιστικό και εθνικό φιλελευθεριστικό κόμμα με την ίδια να υποστηρίζει πως αυτό δεν έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Επιπλέον, αρνήθηκε πως το κόμμα της έχει στραφεί ακόμα πιο δεξιά, ενώ υποστήριξε ακόμα και τον Björn Höcke, ο οποίος αποτελεί τον αρχηγό του AfD στη Θουριγγία και θεωρείται από τις πλέον εξτρεμιστικές προσωπικότητες του κόμματος. Είναι χαρακτηριστικό, πως ο Höcke έχει καταδικαστεί πολλαπλές φορές για την χρήση ναζιστικών σλόγκαν, κατά την διάρκεια συγκεντρώσεων. Φυσικά, και η ίδια η Weidel έχει προβεί σε ιδιαίτερα ακροδεξιές δηλώσεις εντός του κοινοβουλίου, όπου και χαρακτήρισε τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ως «μαχαιροφόρους άνδρες» και «τα κορίτσια με την μαντίλα».
Η επιλογή της Weidel, ίσως, να αποτελεί και μία ιστορική πολιτική πρωτιά. Έχουν υπάρξει πολλαπλοί ιδιότροποι υποψήφιοι —και όχι μόνο— πρόεδροι και πρωθυπουργοί παγκοσμίως —όπως ο Donald Trump, ο Javier Milei και η Marine Le Pen, απλά για να αναφέρουμε μερικούς. Ωστόσο, η επιλογή από ένα κόμμα της ακροδεξιάς ενός ομοφυλόφιλου ατόμου, με νεοφιλελεύθερές οικονομικές πολιτικές και συχνά, ρατσιστική ρητορική σίγουρα, είναι κάτι νέο και πιθανότατα, θα βοηθήσει το AfD να αποσπάσει ψήφους τόσο από την αριστερά όσο και από την δεξιά. Αναμένουμε, επομένως, τις Γερμανικές εκλογές και το αποτέλεσμα, το οποίο θα δείξει εάν το πνεύμα της ακροδεξιάς, επιτέλους, θα καταλαγιάσει ή εάν θα γιγαντωθεί, κάτι που σίγουρα δεν θα είναι θετικό για την συνοχή τόσο της εγχώριας όσο και της Ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Germany’s far—right AfD picks chancellor candidate first time, Al Jazeera, διαθέσιμο εδώ
- German far—right AfD party taps Alice Weidel as chancellor candidate, Politico, διαθέσιμο εδώ
- Who is Germany’s far—right AfD leader Alice Weidel?, DW, διαθέσιμο εδώ
